امام على عليه السلام :

اَلزُّهدُ فِى الدُّنيا الراحَةُ العُظمى؛

بى ‏رغبتى به دنيا، بزرگ‏ترين آسايش است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 276 ، ح 6077

امام صادق علیه السلام :

ما مِنْ مُؤْمِنٍ اِلاّ وَ قَدْ جَعَلَ اللّه‏ُ لَهُ مِنْ ايمانِهِ اُنْسا يَسْكُنُ اِلَيْه، حَتّى لو كانَ عَلى قُلَّةِ جَبَلٍ لَمْ يَسْتَوحِشْ؛

هيچ مؤمنى نيست مگر آن كه خداوند ايمان را همدم و آرامش‏بخش او قرار مى‏ دهد، چنانچه حتى اگر در قله كوهى هم باشد، احساس تنهايى نمى‏ كند.

اعلام الدین فی صفات المونین ص 460 {شبیه این حدیث در محاسن ج1 ، ص 159 }

امام صادق علیه السلام :

اَرْوَحُ الرَّوْحِ اَلْيَأسُ مِنَ النّاسِ؛

بهترين راحتى و آسودگى، بى‏توقعى از مردم است.

تحف العقول ص 366 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 8، ص 243، ح 337

امام صادق علیه السلام :

اَرْوَحُ الرَّوْحِ اَلْيَأسُ مِنَ النّاسِ؛

بهترين راحتى و آسودگى، بى‏توقعى از مردم است.

تحف العقول ص 366 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 8، ص 243، ح 337

امام صادق علیه السلام :

اَلرَّوْحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ الْيَقينِ وَ الْهَمُّ وَ الْحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ؛

خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى.

مشكاة‏الأنوار ص 34