عَلِيّ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ النّوْفَلِيّ عَنِ السّكُونِيّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ع عَنْ آبَائِهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللّهِ ص لَا خَيْرَ فِي الْعَيْشِ إِلّا لِرَجُلَيْنِ عَالِمٍ مُطَاعٍ أَوْ مُسْتَمِعٍ وَاعٍ
اصول كافى جلد 1 صفحه: 40 رواية: 7

ترجمه :
7- رسول خدا (ص) فرمود: در زندگى جز براى دو نفر خيرى نيست: عالمى كه فرمانش برند. و شنونده نگهدار (آنكه چون مطلبى از دين شنيد حفظ كند و عمل نمايد

ستاره شعرى

الف ) درجه حرارت اين ستاره تا 000/120 درجه سانتيگراد تخمين زده شده ، در حالى كه حرارت سطح خورشيد را فقط 500/6 درجه دانسته اند.
ب ) جرم محضوص اين ستاره 000/50 مرتبه سنگينتر از آب است .يعنى وزن يك ليتر آب در آنجا معادل پنجاه تن در كره زمين مى باشد.
ج ) حجم اين ستاره بيست برابر كره خورشيد است .
د) فاصله اين ستاره را تا زمين يك ميليون برابر فاصله خورشيد تا زمين تخمين زده اند. سرعت نور در هر ثانيه 000/300 كيلومتر است و نور خورشيد ظرف 8 دقيقه و 13 ثانيه به ما مى رسد. در حالى كه فاصله آن از زمين 000/000/15 كيلومتر است .بنابر اين شما محاسبه كنيد فاصله اين ستاره تا زمين چقدر است كه نخستين شعاع اين ستاره پس از حدود ده سال به ما مى رسد.
ه ) در سال 1862 ميلادى ستاره اى مشاهده شد كه دور ستاره شعرى در گردش است و در مدت پنجاه سال يكبار به دور آن مى چرخد.
اين ستاره از درخشنده ترين ستارگان آسمان است و در سمت جنوب و در فصل زمستان در عصرما ظاهر مى شود.
گروهى از اعراب مانند قبيله خزاعه اين ستاره را تقديس و پرستش مى كردند. و اعتقاد داشتند: مبداء پيدايش موجودات روى زمين است .
خداوند براى بيدار ساختن اين گروه ستاره پرست و همه كسانى كه مخلوق را با خالق اشتباه مى گيرند، در قرآن كريم مى فرمايد:
و انه هو رب الشِعرى (87)
خداوند بزرگ آفريننده ستاره شعرى است .

كشكول شيخ بهايي

عذاب فراگير و همگانى چرا؟

با اين كه يك نفر ناقه صالح را پى كرد، و چند نفر با او همدست بودند تا شتر كشته شود، و عده‏اى نيز پس از سقوط شتر، بر آن شتر ضربه زدند، ولى چرا همه آن‏ها از كوچك و بزرگ، زن و مرد - جز صالح عليه‏السلام و مؤمنان - به هلاكت رسيدند؟ و چرا خداوند در آيه 14 سوره شمس با تعبير فَعَقَرُوها؛ جمعى ناقه را پى كردند. كشتن ناقه را به جمع نسبت داده نه به يك فرد؟!

زيرا همه آن‏ها به اين جنايت رضايت داشتند، و كسى كه به جنايتى راضى باشد، در آن شركت نموده است.

چنان كه اميرمؤمنان على عليه‏السلام در فرازى از يكى از خطبه هايش مى‏فرمايد: ناقه صالح را تنها يك نفر به هلاكت رسانيد، ولى خداوند همه را مشمول عذاب ساخت، چرا كه همه آنها به اين امر رضايت دادند.(174)

قصه هاي قرآني محمدي اشتهاردي

حقوق مسلمانان بر يكديگر

رسول خدا عليه آلاف التحية و الثناء فرمود: هر مسلمانى بر برادر مسلمانش سى حق دارد، كه ذمه اش از اين حقوق برى نمى شود، مگر به اداء آنها، يا عفو صاحب حق . و آن حقوق عبارتند از:
1 - خطاها و لغزشهاى او را ببخشد.
2 - در ناراحتيها و گرفتاريها به او مهربانى كند .
3 - اسرار شخصى او را مخفى دارد .
4 - عيوب و نقائص وى را جبران نمايد.
5 - پوزش و عذرش را بپذيرد.
6 - بدى او را انكار، و در مقام دفاع از وى در برابر غيبت كنندگان برآيد.
7 - همواره او را نصيحت كند و خير خواه او باشد.
8 - دوستى او را حفظ كند.
9 - پيمانش را نشكند و به عهد خويش وفا دار بماند.
10 - در حال بيمارى به عيادت او برود.
11 - در تشييع جنازه او حاضر شود.
12 - دعوتش را بپذيرد.
13 - هديه اش را قبول كند.
14 - عطاى او را جزا دهد.
15 - در مقابل احسان از او تشكر و سپاسگزارى كند.
16 - يار و مددكار خوبى براى او باشد .
17 - ناموس او را چون ناموس خود حفظ كند.
18 - نياز منديهاى او را بر طرف سازد.
19 - براى حل مشكلات و انجام خواسته هايش شفاعت و ميانجيگرى كند .
20 - عطسه اش را تحيت گويد،و برايش سلامتى بخواهد.
21 - گمشده اش را بيابد.
22 - سلامش را جواب دهد.
23 - سخنش را نيكو شمرد.
24 - انعام و پاداش او را بخوبى بدهد.
25 - سوگندهايش را تصديق و تاءييد نمايد.
26 - او را دوست بدارد و با وى دشمنى نورزد.
27 - او را يارى كند چه ظالم باشد و چه مظلوم . يارى ظالم آنست كه او را از ظلمش باز دارد، و يارى مظلوم آنكه او را بر گرفتن حقش مساعدت نمايد.
28 - او را در سختيها و گرفتاريها تنها نگذارد و او را خوار نگرداند.
29 - از نيكيها آنچه براى خود دوست دارد، براى او هم دوست بدارد.
30 - آنچه از بديها براى خود نمى خواهد، براى او هم نخواهد.
سپس فرمود: اگر مؤ من يكى از اين حقوق را ادا نكند در قيامت صاحب حق ، حق خود را از او مطالبه خواهد نمود.(86)

كشكول شيخ بهايي

نجات صالح و مؤمنان‏

عذاب سخت الهى همه معاندان و كافران را در هم كوبيد و به خاكستر مبدل ساخت، چرا كه همراه صاعقه و زلزله و طاغيه (عذاب بسيار) بود، و هيچكس از آن‏ها را باقى نگذاشت.

ولى حضرت صالح و افرادى كه به او ايمان آورده بودند، نجات يافتند.(172)ايمان آورندگان به حضرت صالح عليه‏السلام اندك بودند، كه مطابق بعضى از تواريخ، آن‏ها چهار هزار نفر بودند، كه پس از هلاكت قوم ثمود، از ديار بلازده وادى القرى به سوى حضرموت يَمن كوچ كردند، و در آن جا به زندگى خود ادامه دادند.

در بعضى از روايات آمده: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در سال نهم هجرت، هنگامى كه سپاه اسلام را به سوى سرزمين تبوك، براى دفع دشمن حركت مى‏داد، در مسير راه به سرزمين قوم ثمود رسيدند، سپاهيان خواستند در همان جا براى استراحت، توقفى كنند، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مانع آن‏ها شد، فرمود: اينجا سرزمين قوم ثمود است كه عذاب الهى بر آن‏ها فرود آمده است.(173)

قصه هاي قرآني محمدي اشتهاردي