احادیثی درباره حضرت معصومه سلام الله علیها

روى القاضى نور اللّه عن الصادق علیه السلام قال:

ان للّه حرماً و هو مکه ألا انَّ لرسول اللّه حرماً و هو المدینة ألا وان لامیرالمؤمنین علیه السلام حرماً و هو الکوفه الا و انَّ قم الکوفة الضغیرة ألا ان للجنة ثمانیه ابواب

ثلاثه منها الى قم تقبض فیها اموأة من ولدى اسمها فاطمه بنت موسى علیهاالسلام و تدخل بشفاعتها شیعتى الجنة با جمعهم .

خداوند حرمى دارد که مکه است پیامبر حرمى دارد و آن مدینه است و حضرت على (ع) حرمى دارد و آن کوفه است و قم کوفه کوچک است که از 8 درب بهشت سه درب

آن به قم باز مى شود - زنى از فرزندان من در قم از دنیا مى رود که اسمش فاطمه دختر موسى (ع) است و به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت مى شوند .

عن سعد عن الرضا(ع) قال:

یا سعد من زارها فله الجنة

ثواب الأعمال و عیون اخبار الرضا(ع): عن سعد بن سعد قال: سالت اباالحسن الرضا(ع) عن فاطمه بنت موسى بن جعفر (ع) فقال:

من زارها فله الجنة

امام رضا (ع) فرمود- کسى که حضرت فاطمه معصومه را زیارت کند پاداش او بهشت است .

کامل الزیارة:عن ابن الرضا علیهماالسلام قال:

من زار قبر عمتى بقم فله الجنة

امام جواد - کسى که عمه ام را در قم زیارت کند پاداش او بهشت است .

امام صادق (ع):

من زارها عارفاً بحقّها فله الجنة(1)

امام صادق (ع) کسى که آل حضرت را زیارت کند در حالى که آگاه و متوجه شأن و منزلت او باشد به بهشت مى رود.

امام صادق (ع):

«الّا انَّ حرمى و حرم ولدى بعدى قم» (2)

امام صادق (ع) - آگاه باشید که حرم و حرم فرزندان بعد از من قم است

جایگاه حضرت معصومه(س)

لقب «معصومه» را امام رضا(ع) به خواهر خود عطا فرمود:

آن حضرت در روایتى فرمود:

«مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى.» (3)

«هرکس معصومه را در قم زیارت کند،مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.»

این لقب، که از سوى امام معصوم به این بانوى بزرگوار داده شده، گویاى جایگاه والاى ایشان است.

امام رضا(ع) در روایتى دیگر مى فرماید:

هرکس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در رى یا خواهرم را در «قم» زیارت کند که ثواب زیارت مرا در مى یابد.

لقب دیگر حضرت معصومه(س) «کریمه اهل بیت» است. این لقب نیز بر اساس رؤیاى صادقانه یکى از بزرگان، از سوى اهل بیت به این بانوى گرانقدر داده شده است.

ماجراى این رؤیاى صادقانه بدین شرح است :

مرحوم آیت اللّه سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آیت اللّه سید شهاب الدین مرعشى (ره) بسیار علاقه مند بود که محل قبر شریف حضرت صدّیقه طاهره (س) را به

دست آورد. ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت

باقر(ع) و یا امام صادق (ع) مشرّف شد.

امام به ایشان فرمودند:

«عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَْیت ِ.»

یعنى به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن .

ایشان به گمان اینکه منظور امام (ع) حضرت زهرا(س) است، عرض کرد: «قربانت گردم، من این ختم قرآن را براى دانستن محل دقیق قبر شریف آن حضرت گرفتم تا

بهتر به زیارتش مشرّف شوم.»امام فرمود: «منظور من، قبر شریف حضرت معصومه در قم است.» سپس افزود:«به دلیل مصالحى خداوند مى خواهد محل قبر شریف

حضرت زهرا(س) پنهان بماند; از این رو قبر حضرت معصومه(س) را تجلّى گاه قبر شریف حضرت زهرا(س) قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و

جلال و جبروتى براى آن مقدّر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهّر حضرت معصومه(س) داده است.»مرحوم مرعشى نجفى هنگامى که از خواب برخاست،

تصمیم گرفت رخت سفر بر بندد و به قصد زیارت حضرت معصومه (س) رهسپار ایران شود. وى بى درنگ آماده سفر شدو همراه خانواده اش نجف اشرف را به قصد

زیارت کریمه اهل بیت ترک کرد. (4)

پی نوشت ها:
1- بحار ج ۴٨ صفحه ٣٠٧
2- بحار ج ۶٠ صفحه ٢١۶
3-ناسخ التواریخ، ج ٣، ص ۶٨، به نقل از کریمه اهل بیت، ص ٣٢
4-زبدة التصانیف، ج ۶، ص ١۵٩، به نقل از کریمه اهل بیت، ص ٣

اشعار برای حضرت معصومه(سلام الله عليها)

عاصی و محتاجِ ترّحم شدم
                                   راهیِ بیت الكرمِ قم شدم

رد شدم از وحشتِ دشتِ کویر
                                   رد شدم از تشنگیِ گرمسیر

کیست که اینگونه جلا میدهد
                                   بوی غریبیِ رضا میدهد

پاره ای از بارگهِ شاه طوس!
                                   فاطمه ای خواهر «شمس الشّموس»!

عمّه ی مظلومه ی «صاحب زمان»!
                                   روشنیِ نیمه شبِ جمکران!

از سفر سختِ کویر آمدم
                                   شاعر و رنجور و فقیر آمدم

اذنِ زیارت بده بانو! به من
                                   رو به تو کردم، بنما رو به من

اذنِ نمازم بده، بانویِ آب!
                                  روضه ی معصومیت آفتاب!

«شیعه» به نام تو مباهات کرد
                                 «نور» در این خانه مناجات کرد

بس که در این خانه خدا منجلی است
                                  هر کسی آمد به لبش «یا علی» است

بُقعه ای از کوی بنی هاشم است
                                  مدرسه ی عالمه و عالِم است

دل تپش از بزم محبت گرفت
                                  در ملکوتش سرِ خلوت گرفت

لحظه ای آرام به کنجی نشست
                                 حضرت معصومه! دل من شکست

اشک! خدا را، تو به من بد نکن
                                 حضرت معصومه! مرا رد نکن

اشک! به راهِ سخنم سد شدی
                                خوب من این باره چرا بد شدی؟

اشک! خدا را، تو بگو: این منم
                                 شمع همین خانه ام و روشنم

من نگرانم که مرا رد کنند
                                خواستنیهام به من بد کنند

عمّه ی مظلومه ی صاحب زمان!
                                روشنیِ نیمه شبِ جمکران!

نام تو یادآور زینب شده
                                موجبِ آوارگیِ شب شده

هم سخنِ خلوتِ تنهای من!
                               دخترِ خورشید و مسیحای من!

مریم قدّیسه یِِ آلِ علی!
                              سیّده یِ نسلِ زلالِ علی!

کوثری از سلسله ی حیدری
                             پاره ای از عصمتِ پیغمبری

شیفتگانت به طواف آمدند
                            در «حرم ستر عفاف» آمدند

جرعه ای از آب حیاتم بده
                           حضرت معصومه نجاتم بده

با دل آغشته به داغ آمدم
                           از طرف شاه چراغ آمدم

قادر طراوت پور 

در وصف حضرت معصومه(سلام الله عليها)

اشعار درباره حضرت معصومه سلام الله علیها

کبوتر حرمت شد دل زمینگیرم
                                                  کشید پای تو را آسمان به تقدیرم
                      رواقهای تو را پر کشیده ام بانو…
بجز حریم تو از هر چه آسمان سیرم
                                              توان دیدن خورشید کار هر کس نیست
                    ولی نگاه از آن بارگه نمی گیرم
تو نبض زندگیم را به دست خود داری
                                             مسلم است که با رفتن تو می میرم
                  مدینه قسمت پرواز من نخواهد شد
چرا که با قفس خود هنوز درگیرم
                                            کنار پنجره های ضریح تو هر بار
                 بقیع می روم آنجا قرار می گیرم
خدا نخواست که پابند نامه ها بشوم
                                        گره زده ست ضریح تو را به تقدیرم

 وحیده گرجی

در وصف :حضرت معصومه (سلام الله عليها)

رحلت جانگداز حضرت معصومه (سلام الله علیها)
حضرت معصومه سلام الله عليها مدت هفده روز در خانه ي موسي بن خزرج به حال بيمار و رنجور به عبادت پرداخت و سرانجام در روز دهم ربيع الثاني 201 ه پيش از آنکه ديدگان مشتاق با ديدار برادرش روشن گردد، در ديدار غربت و در اندوه فراوان، رحلت نمود و شيعيان قم را در ماتم خود به سوگ نشاند .

مردم قم ، با تجليل فراوان، پيکر پاکش را تشييع کردند و در محل فعلي حرم، که آن روز در بيرون شهر بود و به موسي بن خزرج تعلق داشت، با احترام زايد الوصفي مهياي دفن نمودند. هنگامي که قبر مهيا شد، در مورد اين که چه کسي وارد قبر شود، به بحث و مشورت پرداختند. پيرمرد پرهيزگاري به نام «قادر» مطرح شد و همه در مورد او به اتفاق نظر رسيدند. کسي را به دنبالش فرستادند؛ اما پيش از آن که «قادر» بيايد، خداوند قادر منّان با قدرت بيکرانش دو تن سواره، نقاب بر چهره، از جانب ريگزار(محل رودخانه ي فعلي) نمودار ساخت که به سرعت نزديک آمدند و به تجهيز آن بانوي مظلومه پرداختند.
يکي وارد قبر شد و ديگري جسد پاک و مطّهر آن حضرت را برداشته، به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو بزگوار پس از پايان مراسم دفن، بدون اين که با احدي سخن بگويند، بر اسبهاي خود سوار شده، از محل دور شدند.

سبطين

مخدّرات مدفون در داخل حرم
در داخل حرم مطهر حضرت معصومه(س) و در زير گنبد، علاوه بر كريمه اهل بيت، 5 تن از مخدّرات آرميده اند كه عبارتند از:
1. ميمونه؛ دختر موسي مبرقع و نوه امام جواد(ع)
2. امّ محمّد؛ دختر موسي مبرقع و نوه امام جواد(ع)
3. امّ قاسم؛ دختر علي كوكبي
4. امّ اسحاق؛ جاريه (كنيز) محمد فرزند موسي مبرقع
5. امّ حبيب؛ جاريه (كنيز) ابوعلي نوه امام رضا(ع)
طبق گزارش كتاب «تاريخ قم»، در قرن سوم هجري، دو قبّه به جاي گنبد فعلي بوده است كه قبّه اول بر فراز قبر مطهر حضرت معصومه و قبور امّ محمد و ام قاسم قرار داشته و قبّه دوم بر فراز قبور ام حبيب، ام اسحاق و ميمونه بوده است.

سبطين