اشعار برای حضرت معصومه(سلام الله عليها)

عاصی و محتاجِ ترّحم شدم
                                   راهیِ بیت الكرمِ قم شدم

رد شدم از وحشتِ دشتِ کویر
                                   رد شدم از تشنگیِ گرمسیر

کیست که اینگونه جلا میدهد
                                   بوی غریبیِ رضا میدهد

پاره ای از بارگهِ شاه طوس!
                                   فاطمه ای خواهر «شمس الشّموس»!

عمّه ی مظلومه ی «صاحب زمان»!
                                   روشنیِ نیمه شبِ جمکران!

از سفر سختِ کویر آمدم
                                   شاعر و رنجور و فقیر آمدم

اذنِ زیارت بده بانو! به من
                                   رو به تو کردم، بنما رو به من

اذنِ نمازم بده، بانویِ آب!
                                  روضه ی معصومیت آفتاب!

«شیعه» به نام تو مباهات کرد
                                 «نور» در این خانه مناجات کرد

بس که در این خانه خدا منجلی است
                                  هر کسی آمد به لبش «یا علی» است

بُقعه ای از کوی بنی هاشم است
                                  مدرسه ی عالمه و عالِم است

دل تپش از بزم محبت گرفت
                                  در ملکوتش سرِ خلوت گرفت

لحظه ای آرام به کنجی نشست
                                 حضرت معصومه! دل من شکست

اشک! خدا را، تو به من بد نکن
                                 حضرت معصومه! مرا رد نکن

اشک! به راهِ سخنم سد شدی
                                خوب من این باره چرا بد شدی؟

اشک! خدا را، تو بگو: این منم
                                 شمع همین خانه ام و روشنم

من نگرانم که مرا رد کنند
                                خواستنیهام به من بد کنند

عمّه ی مظلومه ی صاحب زمان!
                                روشنیِ نیمه شبِ جمکران!

نام تو یادآور زینب شده
                                موجبِ آوارگیِ شب شده

هم سخنِ خلوتِ تنهای من!
                               دخترِ خورشید و مسیحای من!

مریم قدّیسه یِِ آلِ علی!
                              سیّده یِ نسلِ زلالِ علی!

کوثری از سلسله ی حیدری
                             پاره ای از عصمتِ پیغمبری

شیفتگانت به طواف آمدند
                            در «حرم ستر عفاف» آمدند

جرعه ای از آب حیاتم بده
                           حضرت معصومه نجاتم بده

با دل آغشته به داغ آمدم
                           از طرف شاه چراغ آمدم

قادر طراوت پور 

در وصف حضرت معصومه(سلام الله عليها)

اشعار درباره حضرت معصومه سلام الله علیها

کبوتر حرمت شد دل زمینگیرم
                                                  کشید پای تو را آسمان به تقدیرم
                      رواقهای تو را پر کشیده ام بانو…
بجز حریم تو از هر چه آسمان سیرم
                                              توان دیدن خورشید کار هر کس نیست
                    ولی نگاه از آن بارگه نمی گیرم
تو نبض زندگیم را به دست خود داری
                                             مسلم است که با رفتن تو می میرم
                  مدینه قسمت پرواز من نخواهد شد
چرا که با قفس خود هنوز درگیرم
                                            کنار پنجره های ضریح تو هر بار
                 بقیع می روم آنجا قرار می گیرم
خدا نخواست که پابند نامه ها بشوم
                                        گره زده ست ضریح تو را به تقدیرم

 وحیده گرجی

در وصف :حضرت معصومه (سلام الله عليها)

رحلت جانگداز حضرت معصومه (سلام الله علیها)
حضرت معصومه سلام الله عليها مدت هفده روز در خانه ي موسي بن خزرج به حال بيمار و رنجور به عبادت پرداخت و سرانجام در روز دهم ربيع الثاني 201 ه پيش از آنکه ديدگان مشتاق با ديدار برادرش روشن گردد، در ديدار غربت و در اندوه فراوان، رحلت نمود و شيعيان قم را در ماتم خود به سوگ نشاند .

مردم قم ، با تجليل فراوان، پيکر پاکش را تشييع کردند و در محل فعلي حرم، که آن روز در بيرون شهر بود و به موسي بن خزرج تعلق داشت، با احترام زايد الوصفي مهياي دفن نمودند. هنگامي که قبر مهيا شد، در مورد اين که چه کسي وارد قبر شود، به بحث و مشورت پرداختند. پيرمرد پرهيزگاري به نام «قادر» مطرح شد و همه در مورد او به اتفاق نظر رسيدند. کسي را به دنبالش فرستادند؛ اما پيش از آن که «قادر» بيايد، خداوند قادر منّان با قدرت بيکرانش دو تن سواره، نقاب بر چهره، از جانب ريگزار(محل رودخانه ي فعلي) نمودار ساخت که به سرعت نزديک آمدند و به تجهيز آن بانوي مظلومه پرداختند.
يکي وارد قبر شد و ديگري جسد پاک و مطّهر آن حضرت را برداشته، به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو بزگوار پس از پايان مراسم دفن، بدون اين که با احدي سخن بگويند، بر اسبهاي خود سوار شده، از محل دور شدند.

سبطين

مخدّرات مدفون در داخل حرم
در داخل حرم مطهر حضرت معصومه(س) و در زير گنبد، علاوه بر كريمه اهل بيت، 5 تن از مخدّرات آرميده اند كه عبارتند از:
1. ميمونه؛ دختر موسي مبرقع و نوه امام جواد(ع)
2. امّ محمّد؛ دختر موسي مبرقع و نوه امام جواد(ع)
3. امّ قاسم؛ دختر علي كوكبي
4. امّ اسحاق؛ جاريه (كنيز) محمد فرزند موسي مبرقع
5. امّ حبيب؛ جاريه (كنيز) ابوعلي نوه امام رضا(ع)
طبق گزارش كتاب «تاريخ قم»، در قرن سوم هجري، دو قبّه به جاي گنبد فعلي بوده است كه قبّه اول بر فراز قبر مطهر حضرت معصومه و قبور امّ محمد و ام قاسم قرار داشته و قبّه دوم بر فراز قبور ام حبيب، ام اسحاق و ميمونه بوده است.

سبطين

فضيلت زيارت حضرت معصومه در كلام امام رضا(ع) و امام جواد(ع)
امام رضا(ع) خطاب به «سعد بن سعد اشعري»‌فرمودند:‌اي سعد! از ما قبري در نزد شما هست. سعد مي-گويد:‌عرض كردم:‌فدايت گردم، آيا قبر فاطمه دختر حضرت موسي بن جعفر(ع) را مي فرماييد؟‌امام رضا فرمودند:‌آري، هر كس او را زيارت كند در حالي كه عارف به حقّ او باشد،‌بهشت از آن ِاوست. پس هرگاه به كنارِ قبر او آمدي، بالاي سرش بايست و 34 مرتبه الله اكبر، 33 مرتبه سبحان الله، 33 مرتبه الحمدلله بگو. آن‌گاه بگو: السلام علي آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ ـ‌تا پايان زيارت شريفه ـ
نيز از امام رضا(ع) روايت شده كه فرمودند:‌هر كس حضرت معصومه(س) را در قم زيارت كند، همانند كسي است كه مرا زيارت كرده باشد.
از امام جواد(ع) روايت شده كه فرمود:‌ «مَنْ زارَ عَمَّتي بِقُمْ فَلَهُ الجَنَّهُ‌؛ هر كس عمه ام را در قم زيارت كند، بهشت از آنِ اوست».

سبطين