خطبه 2

«ابن ابى الحديد»دانشمند معروف سنى در اينجا مى‏گويد:«ترديدى‏نيست كه محمد و خاندان نزديك او از بنى هاشم مخصوصا على(ع)نعمتى به‏تمام مردم بخشيدند كه براى آن اندازه‏اى تصور نتوان كرد،و آن دعوت به اسلام‏و هدايت‏به سوى آن مى‏باشد،درست است كه محمد(ص)در اين قسمت پيشقدم‏بود اما سهم مهم على(ع)را در هدايت مردم هرگز نمى‏توان انكار نمود و اگرجز جهاد او در آغاز قيام پيغمبر(ص)و نيز جهاد وى در زمان خلافتش،و نشرعلوم و تفسير قرآن و ارشاد مسلمانان،در ميان اين دو جهاد نبود،همين خوددر وجوب حق او بر مردم و خدمت‏بزرگش به آنان كفايت مى‏كرد»

سپس اضافه مى‏كند:«اگر كسى بپرسد آيا اين سخن شامل كسانى كه قبل‏از امام(ع)زمام خلافت را بدست گرفتند مى‏شود؟مگر على(ع)چه حقى برآنان داشت؟

در پاسخ بايد گفت:دو نعمت!نخست‏«جهاد»زيرا هر كس انصاف دهدمى‏داند كه اگر مجاهدات امام(ع)نبود،مشركان،خلفاء و ساير مسلمانان‏را تسليم خود مى‏ساختند،همه ما فداكاريهاى امام(ع)را در«بدر»،«احد»،«خندق‏»،«خيبر»و«حنين‏»،مى‏دانيم،و خوب مى‏دانيم كه:شرك در اين موارد دهان خود را گشوده بود،كه اگر امام(ع)با شمشير خويش آن را نمى‏بست‏مسلمانان را بكام خود فرو مى‏برد.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8