خطبه 2

شيطان را اطاعت مى‏كردند،و به راههاى او مى‏رفتند،و در آبخورگاه او وارد مى‏شدندبه وسيله مردم نشانه‏هاى شيطان آشكار شده و پرچم او برافراشته گرديده،فتنه‏ها با پاى خويش‏آنان را لگدمال نموده،و باسمهاى خود آنان را له كرده بود،فتنه بر روى پاى خود ايستاده و آنهادر آن متحير و سرگردان،بى خبر،فريب خورده،در كنار بهترين خانه(كعبه)و بدترين همسايگان(بت پرستان)قرار داشتند،خوابشان بيدارى،و سرمه چشمهايشان اشك بود در سرزمينى كه‏دانشمندش به حكم اجبار لب فرو بسته،و جاهلش گرامى بود![1].

آل پيغمبر(ص):«قسمتى از اين خطبه كه اشاره به اهلبيت پيامبر(ص)مى‏كند»آنها موضع اسرار خدايند و ملجا فرمانش،ظرف علم اويند و مرجع احكامش،پناهگاه‏كتابهاى او هستند و كوههاى استوار دين او،به وسيله آنان خميدگى پشت دين راست نمود و لرزش‏هاى وجود آن را از ميان برد.

آل محمد اساس دينند:

«قسمت ديگرى از خطبه كه اشاره به جمعيت ديگرى است‏»(جمعيتى از دشمنان اسلام).

بذر فجور را افشاندند،و با آب غرور و فريب آن را آبيارى كردند،و محصول آن را كه‏جز بدبختى و نابودى نبود درويدند:احدى از اين امت را با آل محمد(ص)مقايسه نتوان كرد[2]آنان كه ريزه‏خوار خوان نعمت آل محمدند با آنها برابر نخواهند بود.آنها اساس دينندو اركان يقين[3].

غلو كننده بايد به سوى آنان بازگردد،و عقب مانده بايد به آنان ملحق شود.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8