سه شنبه زيارت امام سجاد و امام باقر و امام صادق عليهم السلام
زيارت كن ايشان را بدين زيارت : اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا خُزّانَ عِلْمِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا
 سلام بر شما اى گنجينه داران علم خدا سلام بر شما اى
تَراجِمَةَ وَحْىِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَئِمَّةَ الْهُدى اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا
ترجمانان (و مفسران ) وحى خدا سلام بر شما اى پيشوايان هدايت سلام بر شما اى
اَعْلامَ التُّقى اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَوْلادَ رَسُولِ اللّهِ ءانَا عارِفٌ بِحَقِّكُمْ
نشانه هاى پرهيزكارى سلام بر شما اى فرزندان رسول خدا من به حق شما شناسايى دارم
مُسْتَبْصِرٌ بِشَاءْنِكُمْ مُعادٍ لاِعْداَّئِكُمْ مُوالٍ لاِوْلِياَّئِكُمْ بِاَبى ءانْتُمْ وَاُمّى
و به شاءن و مقامتان بينايى كامل دارم دشمنم با دشمنانتان دوستم با دوستانتان پدر و مادرم به فدايتان
صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْكُمْ اَللّهُمَّ ءانّى اَتَوالى آخِرَهُمْ كَما تَوالَيْتُ اَوَّلَهُمْ
درود خدا بر شما خدايا من دوست دارم آخرين ايشان را چنانچه دوست دارم نخستين آنها را
وَاَبْرَءُ مِنْ كُلِّ وَليجَةٍ دُونَهُمْ وَ اَكْفُرُ بِالْجِبْتِ وَالطّاغُوتِ وَاللاّتِ
و بيزارى جويم از هر همدم باطل غير از ايشان و به جبت و طاغوت (مدعيان دروغين مقام ايشان ) و لات
وَالْعُزّى صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْكُمْ يا مَوالِىَّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ اَلسَّلامُ
و عزى كافرم درود خدا بر شما اى سروران من و رحمت خدا و بركاتش سلام بر
عَلَيْكَ يا سَيِّدَ الْعابِدينَ وَسُلالَةَ الْوَصِيّينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا باقِرَ عِلْمِ
تو اى بزرگ عابدان و نژاد پاك اوصياء سلام بر تو اى شكافنده علم
النَّبِيّينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صادِقاً مُصَدَّقاً فِى الْقَوْلِ وَالْفِعْلِ يا مَوالِىَّ
پيامبران سلام بر تو اى راستگوى تصديق شده در گفتار و كردار اى سروران من
هذا يَوْمُكُمْ وَهُوَ يَوْمُ الثُّلَثاَّءِ وَءانَا فيهِ ضَيْفٌ لَكُمْ وَمُسْتَجيرٌ بِكُمْ
امروز كه روز سه شنبه است روز شما است و من در اين روز مهمان شمايم و پناه جوى به شمايم پس از من
فَاَضيفُونى وَاَجيرُونى بِمَنْزِلَةِ اللّهِ عِنْدَكُمْ وَآلِ بَيْتِكُمُ الطَّيِّبينَ
پذيرايى كنيد و پناهم دهيد بدان مقامى كه خدا در نزد شما و خاندان پاك و
الطّاهِرينَ
پاكيزه شما دارد.

كراجكى در كتاب كنزالفوائد ذكر كرده كه در حديث آمده كه: ابو جعفر منصور [خليفه عبّاسى‏] در روز جمعه ‏اى در حالى كه بر دست حضرت صادق جعفر بن محمّد (عليه السلام) تكيه زده بود، بيرون آمد. مردى - كه رزام آزاد شده‏ ى خالد [يا: خادم‏] بن عبداللَّه ناميده مى‏شد - گفت: اين كيست كه آنقدر در نزد اميرالمؤمنين يعنى منصور ارجمند است كه وى بر دست او تكيه زده است؟
گفته شد: او، جعفر بن محمّد صادق - صلّى اللَّه عليه - است؟
وى گفت: به خدا سوگند، نمى‏دانستم [اگر مى‏ دانستم،] بى ‏گمان آرزو مى‏ كردم كه گونه‏ ى ابى‏جعفر [منصور، برزير] نعلين و پاى افزار جعفر مى ‏بود. سپس در جلو منصور ايستاد و گفت: اى اميرالمؤمنين! آيا اجازه هست سؤالى بكنم؟ منصور گفت: از ايشان [يعنى امام صادق (عليه السلام) ]بپرس. [وى گفت: من مى‏ خواهم از تو بپرسم. منصور گفت: از او بپرس.]

پس رزام رو به امام جعفر بن محمّد (عليه السلام) كرد و گفت: مرا از نماز و حدود و احكام آن خبر ده. حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: نماز چهار هزار حدّو حُكم دارد كه تو نسبت به همه‏ى آنها مورد بازخواست قرار نمى ‏گيرى. گفت: تنها حدود و احكامى را كه ترك كردن آن جايز نيست و نماز جز به آن كامل نمى ‏گردد، بفرما.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: نماز كسى تامّ و كامل است كه طهارت كامل داشته، و كامل و بالغ بوده‏، و ساتر داشته باشد، و راست بايستد، و نسبت به خدا شناخت و معرفت داشته و [در پيشگاه او ]بايستد، و آرام گرفته و اظهار خشوع و تواضع نموده و استوار باشد، آنگاه ميان حالت نوميدى و آزمندى، و شكيبايى و بى‏تابى بايستد، به گونه ‏اى كه گويى نويد پروردگار تنها متوجّهِ او، و وعده‏ ى عذاب تنها براى اوست، و تمام اموال و دارايى خويش [يا: آرمانهاى خويش‏] را در راه خدا بذل نموده و تمام اهداف [يا: وجود و تعلّقات خود را] خيال انگاشته، و نَفْس خود و هرچيز ارجمند در نزد خويش را در راه خشنودى خداوند بذل نموده، و بدون اينكه انتظار چيزى را بكشد، پيش به سوى او وسطِ راه و راه راست را طى نمايد، و وابستگى‏ هاى اهتمام ورزيدن را با چشمِ توجّه به خداوندى كه قصد سير به سوى او را نموده و مى‏خواهد به درگاه او وارد شده، قطع نمايد، و از او اجازه ‏ی ورود بگيرد.
پس هرگاه كسى اين چنين عمل كند،نمازش همان نمازى خواهد بود كه به خواندن آن امر، و از آن خبر داده شده است كه: به راستى نماز انسان را از كردار و گفتار زشت و ناپسند باز مى ‏دارد.
آنگاه منصور رو به امام صادق (عليه السلام) كرده و عرض كرد: اى اباعبداللَّه، ما پيوسته از درياى [علم‏] تو استفاده نموده، و به سوى تو نزديكى مى‏جوييم، ما را از كورى باطنى بينا گردانيده، و به نور هدايت خويش، شب تاريك و امور پيچيده را روشن مى‏نمايى، و لذا ما همواره در انوار پاكيزه و درياى لبريز دانش تو شناور هستيم.

كيفيّت نيّت در عبادات‏
ناگفته نماند: از آنجا كه در خطبه‏ ى اين كتاب كيفيّت نيّت را توجّه داديم و به روشنى بيان كرديم كه: بنده بايد خداوند - جلّ جلاله - را تنها از آن جهت كه شايسته ‏ى عبادت و بندگى است بپرستد، لذا در موارد بسيارى از عبادات، چگونگى الفاظ نيّت را ياد آور نمى‏شوم.
و ديگر اينكه - چنانكه اشاره خواهيم كرد - نيّت، همان قصد و تصميم انسان براى انجام عبادت است‏55 و اين چيزى نيست كه بر او مخفى بماند. آيا نمى ‏بينى كه مولايمان امام صادق (عليه السلام) هنگامى كه شروط نماز را برشمرد، نيازى به ذكر نيّت نديد، و جهت آن اين است كه نيّت به خودى خود، در آنچه آن بزرگوار (عليه السلام) بدان اشاره فرمود، داخل است و لذا آن را ذكر نفرمود.

ادب حضور از فلاح السائل

امام صادق علیه السلام :
مَن أَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ رُضِىَ بِهِ حَكَما لِغَيرِهِ؛

هر كس با مردم منصفانه رفتار كند، ديگران داورى او را مى‏ پذيرند.
من لا یحضر الفقیه ج 3 ، ص 13 ، ح 3237 - کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 146 ، ح 12 - تحف العقول ص‏357

ابوهَيثم

مالك بن تَيِّهان بن مالك كه به كُنيه‏اش (ابوهَيثم) مشهور است، جزو نخستين گروه انصار بود كه پيش از هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله در مكّه ايمان آوردند[1].

ادامه »

*** كتاب برتر عاشورایى***

**عبرت‏هاى عاشورا
*سیداحمد خاتمى

كتاب «عبرت‏هاى عاشورا» كه با الهام از تأكیدات و هشدارهاى رهبر معظّم انقلاب، در چند سخنرانى، به رشته تحریر در آمده است؛ پنج عامل زیر را در پیدایش حادثه عاشورا داراى نقش اساسى مى‏داند:

1. كنارگذاردن وصایاى پیامبراكرم (ص)

2. رنگ باختن معنویت پس از پیامبر (ص)

3. افول غیرت دینى.

4. كوتاهى خواص از انجام رسالت خود.

5. نفوذ و حاكمیت نفاق، بویژه نفاق پنهانى پس از پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم .

تحلیل و شناخت هریك از عوامل یاد شده، نه تنها مى‏تواند براى جامعه شیعى امروز ما، كه براى هر ملت تحت ستم و عدالت‏خواه كه در پى عزّت و سربلندى است، عبرت‏آموز باشد.

نویسنده در این كتاب تنها به بررسى سه عامل نخست پرداخته و عامل چهارم را در كتاب «رسالت خواص» به بحث كشیده است و در واقع كتاب «رسالت خواص»، جلد دوم كتاب حاضر خواهد بود و عامل پنجم را نیز در كتاب «سیماى نفاق از دیدگاه قرآن» مطرح كرده است.