صدف6

برای جواب به این سوالات و سوالات دیگر، ابتدا باید حدیث زیبایی را از امام علی(علیه السلام) متذکر شویم. و آن اینکه امیرالمومنین علی(علیه السلام) میفرمایند: «حیا و شرم داشتن از گناه منشأ همه زیبایی هاست».[۱]
حالا شاید این سوال پیش بیاید که مگر میشود حیا منشأ تمام زیبایی باشد؟ و یا چرا حیا منشأ همه‌ی زیبایی هاست؟
انسان وقتی از خداوند و مردم شرم و حیا داشت، طبیعی است که از گناهان بسیاری دست برمی‌دارد و روی مرز خود و قانون حرکت خواهد کرد و از تجاوز به حقوق دیگران پرهیز می‌کند، و از کم کاری در محل کارش اجتناب می ورزد، و از اینکه بخواهد حقوق شوهر یا همسرش را نادیده بگیرد و خیانت کند از خداوند شرم می نماید، بنابراین اگر کسی خداوند را ناظر اعمال خود دانست و از ته دل اعتقاد داشت که او از فکر و نیت و رفتار او خبر دارد، چنین انسانی خجالت می‌کشد گناه کند چنانچه بسیاری از انسان ها در حضور دیگران و در کوچه و خیابان از کارهای زشت اجتناب می نماید.
حال وقتی شرم و حیا باعث شود انسان در حد و حدود خودش حرکت کند و به حقوق دیگران اعم از مردم، زن، شوهر، همسایه، والدین و فرزندان احترام بگذارد؛ در چنین فضاهایی این شرم و حیا منشأ همه خوبی هاست و زندگی چنین افرادی در تمام جهات زیباست.

صفحات: 1· 2· 3· 4