بر چه مبنایی به اندیشمندان دینی، «آیت الله»، «حجة الاسلام» و … گفته می‌شود و آیا مرزبندی دقیقی میان این اصطلاحات وجود دارد؟

همیشه این شبهه را داشتم که چرا و از چه زمانی این اصطلاح‌های «آیت الله» و «حجت الاسلام» برای عالمان به‌کار برده می‌شوند؟ از شما تقاضا دارم در خصوص معنای آن و نیز اصل و مبدأ این اصطلاحات نیز توضیح دهید؟

ادامه »

آجرک الله یعنى چه؟

«آجرک الله» یعنی خدا تو را اجر و پاداش خیر دهد.
این عبارت غالباً برای تعزیت و تسلیت گفتن به افراد مصیبت دیده و عزادار به کار می‌رود، چنان‌که در روایتی از زراره بن اوفی نقل شده است: «پیامبر اسلام(ص) مردی را که فرزندش فوت کرده بود تعزیت داده و فرمود، آجَرَکَ‏ اللَّهُ‏ وَ أَعْظَمَ لَکَ الْأَجْر؛ یعنی خداوند تو را اجر خیر دهد و پاداش بزرگی به تو عنایت فرماید».[1]

[1]. شهید ثانى، زین الدین بن على‏، مُسکّن الفؤاد عند فقد الأحبّة و الأولاد، ص 28، قم، بصیرتی، چاپ اول، بی‌تا.

حج گزاران و چگونگي دستیابی به پاداش حقیقی

رسول اکرم‏ صلي الله عليه و آله و سلم به شخص ثروتمندي که موفق به حضور در مراسم حج نشده بود فرمود: به کوه ابوقبيس بنگر اگر به اندازه اين کوه طلاي سرخ داشته باشي و آن را در راه خدا انفاق کني هرگز به پاداش حج‏ گزاران، دست نخواهي‏ يافت.

سپس فرمود: حج‏ گزار چون مقدمات سفر خود را آماده کند چيزي بر نمي ‏دارد و چيزي نمي‏ نهد مگر آنکه خداوند ده حسنه براي او ثبت و ده سيّئه از او محو مي‏ کند و ده درجه او را بالا مي‏ برد. پس چون بر مرکب خود سوار شود، مرکبش گامي برنمي‏ دارد و گامي نمي ‏نهد مگر آنکه خداوند باز براي او چنان مي ‏کند. پس چون به گرد کعبه طواف کند از گناهان خود بيرون مي‏ آيد و چون بين صفا و مروه سعي کند از گناهانش به ‏درمي ‏آيد و چون در عرفات توقّف کند از گناهانش خارج مي‏ شود و چون در مشعرالحرام توقّف کند از گناهانش برون مي‏ آيد و چون رمي جمره کند از گناهانش خارج مي‏ شود و اين‏ چنين رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم يکايک مواقف را برشمرد و فرمود: اگر حج‏ گزار در هر يک از اين مواقف درنگ کند از گناهانش بيرون مي ‏آيد. آنگاه فرمود: تو کجا مي‏ تواني به پاداش حج‏ گزار دست‏ يابي؟!؛ «أنّي لکَ أنْ‏تَبلغَ ما يَبْلُغُ الحاجُّ».

شايد مراد پيامبر گرامي‏ صلي الله عليه و آله و سلم از تأکيد بر خروج حج ‏گزار از گناهان خويش پس از هر يک از مناسک، بيان اين نکته باشد که هر يک از اين اعمال در آمرزش گناهي خاص مؤثر است و براي آمرزش آن گناه واجب شده است يا آنکه گناهان چون انباشته شود و زنگار و پرده‏ اي بر گنهکار شود، هر يک از اين مناسک موجب کاستن از ضخامت اين پرده‏ها و کنار رفتن اين پوشش ها از دلها مي ‏گردد.[1]

پی نوشت ها:

[1] جوادي آملي، عبدالله، کتاب جرعه اي از صهباي حج

خوشبختى ، واقعيت يا خيال
بدون شك هدف از خلقت هستى و به دنبال آن خلقت انسان و پديد آمدن زندگى بشرى ، رساندن انسان به نقطه كمال و وصول او به بالاترين رتبه انسانى ، يعنى مقام قرب و عبوديت است . از اين رو انسان فطرتا موجودى كمال جو و سعادت طلب است و همواره در پى رشد و پرورش ‍ استعدادهاى درونى و فطرى خويش است .
بديهى است كه مسئله سعادت و خوشبختى و انديشيدن در راههاى رسيدن به آن ، از مباحثى است كه ذهن هر انسان پويا و طالب رشد و تعالى را آرام ننهاده و همچون آبى گوارا، سرشت تشنه او را بسوى خود فرا مى خواند.
به سخن ديگر، هر انسانى در فطرت خود، چنين حالت جستجوگرى را احساس مى كند، اما تمام انسانها، اين قوه درونى را به فعليت نرسانده و آن را به منصه ظهور نكشانده اند. اين به فعليت در نيامدن از آن جهت است كه گوهر سعادت و خوشى امرى وابسته به قوه عقل است و انسانهايى در آرزوى وصول به آن بسر مى برند كه در تقويت قوه عاقله خود و چيره ساختن آن بر قواى حيوانى ، از هيچ كوششى فرو گذار نكنند.

ادامه »

استغفار سبب معطر شدن معنوی انسان می شود

اگر کسی مشمول این صلوات الاهی شد آن گاه به آسانی از گناه می گذرد. آن شامه او بوی بد گناه را می شنود. حقیقتا گناه بدبو است اما ما آن را احساس نمی کنیم. خیلی از چیزها است که ما نه می بینیم و نه می شنویم. فرمود هر چیزی ملکوتی دارد، ملکوت سما و زمین را به ابراهیم نشان دادیم، «وَ کَذَلِکَ نُرِی إِبْرَاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ»[1] شما نگاه کنید مگر به دیدن به برسید، بلکه ببینید: «أَوَلَمْ یَنظُرُواْ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ»[2] اگر کسی با این دید با باطن گناه آشنا شد می فهمد گناه زباله و بدبو است و آن گاه می گوید خودتان را با استغفار معطر کنید و گرنه بوی بد گناه شما را رسوا می کند.

به ما گفتند اگر مجامع عمومی می روید عطر بزنید. این عطر برای شامه ملکی است اما استغفار برای شامه ملکوتی است. فرمود بدن و دهانتان را با استغفار پاک کنید. نماز و قرآن را با دهان پاک بخوانید. این قرآن از این دهان بیرون می آید اگر این دهان که کانال عبور قرآن است آلوده باشد؛ آب زلال را آلوده می کند. نفرمود دهانتان را مسواک کنید. مسواک کردن ثواب دارد. فرمود دهانتان را پاک کنید. حرف ناشایست اگر از دهان درآمد این دهان آلوده است. ورود و خروجش اگر آلوده بود این دهان آلوده است و آن گاه قرآن اگر از این دهان بیرون آمد اثر نمی کند. آن چه که ما را از تیرگی و تاریکی نجات می دهد؛ عنایت خاص الاهی است که در ذیل بندگی ما است که خداوند در ادامه فرمود دائم الفضل خداوند است. انسان بداند اگر مشمول صلوات ذات اقدس اله شد از تیرگی درونی و تاریکی بیرونی نجات پیدا می کند.

[1] انعام، 75.

[2] اعراف، 185.

پایگاه حوزه