روايت شده است كه ظهور حضرت مهدي (عجل الله تعالی) با حوادث كربلا رابطه خاصي پيدا كرده كه از آن جمله است

1 ـ در تمام ايام مربوط به حضرت ولي عصر (عجل الله تعالی) زيارت امام حسين (علیه السلام) وارد شده است چون شب نيمه شعبان و شب قدر؛2 ـ آغاز قيام جهاني حضرت مهدي (عجل الله تعالی) طبق روايات فراواني در روز عاشورا خواهد بود؛3 ـ در بيشتر احاديث كه از وجود مقدس رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در خصوص آن مصلح جهاني وارد شده به وسيله امام حسين (علیه السلام) به عناويني چون (از تبار پسرم حسين (علیه السلام))، (از نسل اين پسرم ، (نهمين فرزند پسرم حسين معرفي شده است

4 ـ سفر تاريخي امام (علیه السلام) كه از مكه معظمه به مقصد كوفه آغاز شد و به مقصد نرسيد، توسط فرزند رشيدش تكميل مي‌شود و پايتخت حكومت جهاني آن حضرت شهر كوفه خواهد بود؛5 ـ وجود مقدس ولي ا… اعظم طبق روايات همواره به ياد جد بزرگوارش امام‌حسين (علیه السلام) هر صبح و شام اشك مي‌ريزد.

از جمله عبادت‌هاي بسيار مهم و با فضيلت در شب نيمه شعبان زيارت حضرت سيدالشهدا (علیه السلام) است و البته در اين جا اين سؤال پيش مي‌آيد كه ولادت حضرت مهدي (عجل الله تعالی) چه ارتباطي با زيارت امام حسين (علیه السلام) دارد كه در شب تولد امام زمان (عجل الله تعالی) زيارت حضرت اباعبدالله حسين (علیه السلام) مستحب است ممكن است گفته شود:

چون امام‌حسين (علیه السلام) جد بزرگوار آن حضرت است با اين زيارت ولادت فرزندش را به ايشان تبريك‌مي‌گوييم ولي اين سخن از جهاتي نمي‌تواند درست باشد، زيرا كه در اين صورت زيارت حضرت امام حسن عسكري (علیه السلام) مناسب‌تر بود، چرا كه آن حضرت پدر بلا واسطه و امام‌حسين (علیه السلام) پدر با واسطه امام زمان (عجل الله تعالی) است و اگر گفته شود امام حسين (علیه السلام) چون پدربزرگ است زيارتش زيارت بقيه ائمه معصومين (علیهم السلام) مانند امام حسن عسكري (علیه السلام) نيزهست در اين صورت گوييم زيارت حضرت اميرالمؤمنين (علیه السلام) و يا زيارت رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلم)) مناسب‌تر خواهد بود.

زيرا آن دو بزرگوار پدر ائمه‌اند، پس با اين مقدمات بايد گفت حقيقت مهم‌تر از اينها است زيارت امام حسين (علیه السلام) در اين شب حاكي از رابطه مخصوص و پيوند آسماني قيام كربلا و نهضت امام حسين (علیه السلام) با حضرت مهدي (عجل الله تعالی) است زيرا در اين قيام مقدس آسماني رهبر و پيشواي نهضت حسين بن علي (علیه السلام) بر خاك و خون كشيده مي‌شود و در اين جهاد مقدس اصحاب و ياران سلحشور و با وفايش به لقاء ا… مي‌پيوندند و

همه مي‌دانيم كه انتقام خون مقتول بر عهده وصي و فرزند مقتول است خداوند مي‌فرمايد: (و من قتل مظلوما جعلنا لوليه سلطانا)؛ كسي كه مظلوم كشته شد و به دست ستمگران و مردم جفا پيشه از پاي درآمد، براي ولّي‌ِ او سلطنت و قدرت قرار داديم .لذا ولي‌ّ دم‌ِ امام حسين (علیه السلام) حضرت مهدي (عجل الله تعالی) است و امر انتقام و خون خواهي به دست آن حضرت مي‌باشد.

منبع:

امام زمان (عج) از زبان امام حسين (ع)
 

مشخصات كتاب
نويسنده : واحد تحقيقات موسسه فرهنگي تبيان
ناشر : موسسه فرهنگي تبيان

به نام او كه مظهر عشق و شهادت را در زمين آفريد و ما را با نام حسين (علیه السلام) عاشق گرداند. حسيني كه در سرزمين كرب و بلا مردانگي خود را به صحنه نمايش گذاشته و فرزند شش ماهه خود را قرباني راه سپيد خوش بختي كرد.حسيني كه با آوردن نامش چشم‌ها به دريا و دل‌ها به آتشفشان‌ها مبدل مي‌شود.حسيني كه ما را با درس‌هايش به اين زندگي و دنيا آشنا كرد و به ما آموخت تنها هدفمان در دنيا قرب عندالله باشد. حسيني كه خود عاشق بود، اما همه را شيفته خود كرد و چه زيبا شباهتي است بين قيام امام حسين (علیه السلام) و مهدي موعود (عجل الله) آن منتقم خون حسين (علیه السلام).

با بررسي احاديثي كه از زبان امام حسين (علیه السلام) در مورد اباصالح (علیه السلام) روايت‌شده است در مي‌يابيم كه در سايه تحقيق و غوطه ور شدن در سخنان و روايات ائمه اطهار (علیهم السلام ) خصوصاً سيدالشهدا (علیه السلام)، مي‌توان هر چه بيشتر به حد اعلايي از شناخت محبت و عشق به ايشان دست يافت چرا كه روح لطيف انسان هر چه بيشتر تحت تاثير و تأديب پرتو انوار الهي ـ كه همان قرآن و عترت است ـ قرار گيرد، زودتر و بهتر مي‌توان به سعادت دنيا و آخرت و كام يابي بزرگ ـ كه همان قرب الهي است ـ دست پيدا كرد.

ويژگي‌هاي امام صالح (عجل الله تعالی ) از ديدگاه امام حسين (علیه السلام)
روزي از محضر امام حسين (علیه السلام) پرسيدند: آيا حضرت مهدي (علیه السلام ) متولد شده است فرمود: «لا، ول و ادركته لخدمته ايام حياتي نه هنوز متولد نشده است من زماني كه او را درك كنم همه عمر به خدمت او كمر مي‌بندم .در كمال الدين از امام حسين (علیه السلام) روايت شده «ما دوازده امام داريم اول آنها اميرمؤمنان علي بن ابيطالب (علیه السلام) و آخرين آنها نهمين فرزند من است او امامي است كه به حق قيام مي‌نمايد و خداوند زمين را پس از آن كه با «كفر و بي ديني اهلش مرده باشد،به وسيله او زنده مي‌كند و هم با وي دين حق اسلام را بر همه اديان غالب مي‌گرداند، هر چند مشركان نخواهند.

او غيبتي دارد كه در آن مردم بسياري از دين بر مي‌گردند و گروهي ديگر، بر دين‌ِ حق‌ِ اسلام ثابت مي‌مانند؛ برخي از «روي سرزنش به آنها مي‌گويند: اگر راست مي‌گوييد موقع‌ِ ظهور امام زمان (علیه السلام) شما چه وقت است !»«ان الصابر في غيبتة علي الاذي و التكذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله(ص)؛ آگاه باشيد آنان كه در غيبت ولي‌ّ با تحمل‌ّ رنج‌ها و تكذيب بي دينان بر عقيده خود ثابت مي‌مانند، مثل كساني‌اند كه با شمشير در ركاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) جهاد كردند.»

از پيشگاه امام حسين (علیه السلام) سوال كردند: آيا شما صاحب اين امر هستيد؟فرمود: «لا لكن صاحب الامر الطريد الشديد، الموتور بابيه المكني بعمة ، يَضَع ُسيفه علي عاتقة ثمانية اشهر؛ نه من نيستم بلكه صاحب اين امر كسي است كه از ميان مردم كناره‌گيري مي‌كند، به سرزمين‌هاي دور دست مي‌رود و خون پدرش بر زمين مي‌ماند و از عمويش پنهان مي‌شود.

آن گاه شمشير بر مي‌دارد و هشت ماه تمام شمشير بر زمين نگذارد».هم چنين در جاي ديگر روايت است «قائم هذه الامه التاسع من ولدي صاحب الامر، و هو الذي يقسم ميراثه و هو حي قائم اين امت نهمين فرزند من است كه او صاحب اين امر، و ميراثش تقسيم مي‌شود، درحالي كه او زنده است .

منبع:

نويسنده : واحد تحقيقات موسسه فرهنگي تبيان
ناشر : موسسه فرهنگي تبيان

وقتی دانستیم امام زمان علیه السلام از تمام حالات و حوادث آگاه است و به موهبت الهی همه چیز را می داند، از گذشته و آینده با خبر است، حتی خطورات ذهنی و امور قلبی را می فهمد و از اسرار نهفته در دلها و رازهای پنهان در باطن ها مطلع می باشد، خود این باور و اعتقاد، انگیزه موثری برای خود سازی و تزکیه است تا از گناهان فاصله بگیریم و به نیکی ها بگرویم.

زیرا مسلما افکار ناپسند و رفتار زشت، او را می آزارد و قلب مطهرش را مکدر می سازد، چنانکه کارهای نیک و نیات پاک، وی را خرسند می گرداند. انسان معتقد به اهل بیت علیهم السلام و شخص باورمند به حضرت صاحب الزمان علیه السلام هرگز اندیشه خیانت و فکر معصیت در سر نمی پروراند و در پی هوی و هوس، دامن به گناه نمی آلاید. چون از یک طرف می داند اعمال و افکار او به ائمه علیهم السلام عرضه می شوند و امام زمانش، از کارهای ظاهری و انگیزه های درونی وی اطلاع دارند، از سوی دیگر یقین دارد زشت کاری ها و پلیدی ها، موجب رنجش خاطر و آزردگی مولایش می باشند.

بدین خاطر می کوشد که هیچ گاه مرتکب گناه نشود و گرد شهوات ناروا نگردد. خداوند در آیه 105 سوره توبه فرموده است: و قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون (ای پیامبر، به مردم) بگو: عمل کنید، بزودی خدا و پیامبرش و مومنان، کردار شما را می نگرند.

بر اساس مطالبی که از اهل بیت علیهم السلام پیرامون این وحی قرآنی بیان شده، مومنان که همردیف خدا و رسولش قرار گرفته و ناظر اعمال مردم اند، امامان معصوم علیهم السلام و جانشینان راستین پیامبر می باشند.

در تفسیر برهان، بعد از این آیه، از حضرت صادق علیه السلام گزارش گردیده که درباره کلمه مومنون فرمودند: هم الائمه. ایشان (که نظاره گر اعمال مردمان هستند و در قرآن، کنار خدا و پیامبر قرار گرفته، کردار و رفتار همگان را می بینند) امامان معصوم علیهم السلام می باشند.

عبدالله بن ابان که نزد حضرت رضا علیه السلام، موقعیتی داشت، گوید: به امام علیه السلام عرضه داشتم: برای من و خاندانم در پیشگاه الهی دعا کنید. حضرت علیه السلام فرمودند: مگر من دعا نمی کنم؟

سوگند به خدا کارهای شما در هر بامداد و شامگاه بر من عرضه می شود. عبدالله گوید: من این مطلب را بزرگ شمردم (و پذیرش این حقیقت که هر صبح و شب، تمام اعمال، بر امام علیه السلام ارائه گردد، برایم گران آمد. آن گاه به خاطر آنکه این واقعیت را از قرآن بیابم و در پذیرش ان نلغزم) به من فرمودند: مگر تو کتاب خدا را نمی خوانی؟! آنجا که فرموده است: (ای پیامبر به مردم) بگو: عمل کنید، بزودی خدا و پیامبرش و مومنان کردار شما را می بینند. سپس حضرت رضا علیه السلام فرمودند: به خدا قسم آن مومن، علی بن ابی طالب علیه السلام است.

از بیان هشتمین جانشین رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) استفاده می شود مومنان در این آیه، امامان معصوم اند که یکی از آنها امیر مومنان علی علیه السلام و دیگری حضرت رضا علیه السلام می باشند. این بزرگواران شاهد اعمال مردم بوده و تمام کارهای افراد، از ریز و درشت، زشت و زیبا، پنهان و آشکار، همه بر آنان عرضه می گردد.

بنابر این زمان حضرت حجه بن الحسن علیه السلام، از تمام نیات و رفتار ما آگاهند و خوبی ها و بدی هایمان به ایشان ارائه می گردد. بدیهی است هیچ انسان متعهد و باورمندی برخود نمی پسندد که در گزارش اعمالش به امام زمانش، زشتی و پلیدی باشد و از اینکه در حضور حجت خدا و زیر نگاه ولی عصرش، دست به آلودگی بزند و مرتکب گناه شود، شرم می کند.

خصوصا اگر متوجه باشد که زشت کارهایها، قلب مولایش را می آزارد و باعث اذیت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و ناراحتی ائمه علیهم السلام می گردد. چنانکه از سماعه روایت شده که گفت: حضرت صادق علیه السلام می فرمودند: چرا شما پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) را ناخرسند و اندوهناک می سازید؟!

مردی عرضه داشت: چگونه ما رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) را می آزاریم و ناراحت می نمائیم؟! امام علیه السلام فرمودند: آیا نمی دانید که کارهای شما بر آن حضرت عرضه می شود و وقتی در پرونده اعمالتان، گناه و نافرمانی خدا را مشاهده کند، افسرده و آزرده خاطر می گردد.

پس مراقب باشید به پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) بدی روا نداردید و او را ناراحت نسازید، بلکه (با اعمال خوب و رفتار نیکتان) خرسند و شادمانش نمایید.

ابوبصیر گوید: از حضرت صادق علیه السلام درباره این آیه توضیح خواستم و پرسیدم: مومنان (که در این گفتار آسمانی، همردیف خدا و پیامبر، ناظر اعمال مردم اند) چه کسانی می باشند؟ امام علیه السلام فرمودند: من عسی ان یکون غیر صاحبکم چه فردی ممکن است باشد، غیر از صاحب شما؟

یعنی امام و صاحب امر شما، همان مومنی است که در روحی الهی، نظاره گر کارهایتان معرفی شده است. نتیجه آنکه امروز تمام اندیشه و کردار ما، زیر چشم صاحب و مولایمان  حضرت بقیه الله علیه السلام است، زشتی هایمان او را آزرده خاطر می سازد، که ناخرسندی او، ناخشنودی پرودگار می باشد، و نیکی هایمان وی را مسرور و خرم دل می گردند، که مسرت او رضایت رحمان بوده لطف ربوبی و پاداش الهی را به ارمغان می آورد.

منبع:

امام زمان علیه‌السلام بهار دلها

جمال‌الدین حجازی

ابرهای حکمت ازلی بر خورشید پرده کشیدند و خورشید پشت ابر پنهان ماند، اما حیات در جریان اسث؛ چون خورشید نورافشان است و نور حیات بخشش از پس ابر، به زمین جان می بخشد و همه ی دل های سبز را به رویش می خواند.

بهار که هر سال بارویشی به عمق خلقت روی می نمایاند، گرمی از تابش خورشید می گیرد و باران که زندگی را میان خلق قسمت می کند، به یاری گرمای خورشید جاری می شود.

حضور خورشید از روشنی روز آشکار است. خورشید هست، اگر چه در پس پرده ی ابر، و ما لبریزیم از انتظار رؤیت خورشید. لبریزیم از جست و جوی او، او میان ماست.او روشن ترین آیه ی حضور خدا، پاک ترین نمونه ی آفرینش، زلال ترین حضور روشن، در میان ماست و چشم های ما ناتوان از دیدن اوست.

گویی غیبت پرده ای است که بر چشم های ما کشیده اند و گاه گاه پرده از دیدگان آسمانیان و ملکوتیان برمی دارند تا خورشید را ببینند، زهی شکوه! خوشا سعادت آن آسمانیان که تو را دیده اند!ای موعود! حضورت را به روشنی حضور خورشید پشت ابر درمی یابیم و بر تیرگی دل خویش می نالیم و اسارت مان در بند جسم خاکی را اندوه می خوریم. خوشا حضور تو یابن حبیب الله! و خوشا زمینی که قدمگاه توست! کاش می دانستم که کجا را برای ماندن برگزیده ای و قدم سعادت بر کدام خاک می نهی؟ای نسیم سحر! آرامگه یار کجاست؟ ما همیشه در حسرت دیدار پیامبر سوخته ایم و شکایت به سوی حق برده ایم، همیشه در حسرت بودن و نشستن در حضور مولای مان، امامی از تبار نور، سوخته ایم و در عطش شنیدن صدای ملکوتی اش تشنه مانده ایم؛ اما آتش این حسرت را به زلال زیارت او خاموش و این عطش سوزان را به خیال دیدار او سیراب کرده ایم.

او که شاید از دریچه ی چشم ما گذر کرده باشد، بی آن که او را بشناسیم و به پایش درافتیم.ای عزیز! چه سخت است، همه ی خلق را دیدن و تو را ندیدن چه سخت است صدای همه را شنیدن و از تو صدایی نشنیدن.  چه سخت است فراق تو، به جانم سوگند که دوری تو از ما نه به معنای جدایی و جدایی ات از ما نه به معنای دوری است. بامایی و در میان ما و ما در سوز فراق تو.

قسم به خدای آسمان و زمین که تو بر حقی و وجود، آمدن و ظهورت بر حق است. مگذار که آتش حسرت دیدار تو بیش از این قلبم را بسوزاند. مگذار چشمم بیش از این در راه بماند، روی بنما و وجودم از یاد ببر و با جرعه ای از جام وصالت، عمری مستی حضورت را به من بچشان.آیاخواهد آمد روزی که به دیدار تو جان تازه بیابیم و دل از نور معرف لبریز سازیم؟ آیا امروز به فردایی که سیمای تو را به چشم بنگریم خواهد رسید؟ آیا آن روز که به جویبار رحمت درآییم و از چشمه ی زلال تو سیراب شویم خواهد آمد؟.یابن احمد! آیا به سوی دیدارت راهی هست  برای آنان که دل را به امید دیدارت زنده می دارند و به خیال روی تو زنده می مانند؟صحن و سرای دیده بشستم، ولی چه سود؟ کاین گوشه نیست در خور خیل خیال تو .

منبع:

 امام زمان( عج) در آیینه دعا

زارعان

در تاریکی و ظلمتی که عالم را فراگرفته است، در طوفان دنیازدگی امروز، تنها تویی که به نور وجودت می توانی گوهر حق را بنمایانی.ای موعود بر حق! بیا که حق تویی؛ تو تمام حقیقتی؛ حق همان است که تو بگویی و تو بخواهی و باطل همان که تو بدان پشت کنی  و آن چه مایه ی نجات و رستگاری است، ولایت توست و ریسمان محبت تو.  .به ولایت تو اعمال، مهر قبول می خورد؛ به زلال مهر تو کرده هامان پاک می شود، آینه ی مهر تو خوبی هامان را دو چندان می کند و زنگار بدی ها را محو می کند؛ که خداوند، وجود تو را از زلال عصمت لبریز ساخته و تو را از عصاره ی پاکی از گناه و اشتباه آفریده است.خطا در وادی حضورت مفهوم ندارد و گناه از نزدیک شدن به تو شرمناک است. تو پاکی، پاک تر و لبریز از نور و همین زلالی توست که ما به رضای تو دل بسته ایم، ای ولی خدا!

به یمن این اطاعت و رضا، شأن و مقام و بلندای منزلتت را باز شناخته ایم. خدا تو را عزیز می دارد آن قدر که محبت تو را چواز بهشت و روی گردانی از تو را مایه ی فرو افتادن به دوزخ قرار داده است و من با ذره ذره ی وجودم شهادت می دهم که دوستی تو، دوستی خداست و اطاعت از تو اطاعت از خداست و دشمنی با تو و روگردانی از تو نیز دشمنی با خدا و روگردانی از خداست. راه راست تویی و باقی همه بیراهه.

عدالت آن چیزی است که از دستان تو جاری شود و ایمان نوری است که از قلب تو برتابد. علم با همه ی گستردگی اش گنجینه ای پنهان در درون توست.  هر گروهی به سرانگشت حکمت تو گشوده شود و هر نعمتی از دریچه ی حضور تو جاری شود. باب ایمانی و امین خدای رحمان. رحمت همیشه جاری حقی و  درگاه نیاز خلق.آن که به سوی تو آید، نجات یافته است و آن که از تو روی گرداند، هلاک گشته است. خوش بخت کسی است که تو را دوست بدارد و خوار و شقی آن که تو را دشمن بدارد. آن که تو را انکار کند به گرداب نومیدی فرو خواهد رفت و آن که  از تو جدا کردد، گمراه خواهد شد.

تمسک به ریسمان وجودت رستگاری است و پناه به دامن مهرت، ورود به وادی امن.  اطاعت تو آینه ی هدایت است و پیروی از تو بال و پر صعود به بهشت الهی. آن که تو را نخواهد، خدا را نخواسته و آن که تو را انکار کند، خدا را انکار کرده است.تو نور تابان خدایی بر تاریکی خلفت، تو پرچم دار علم و تقوایی در میان این همه بیراهه و لغزش گاه.مولای من! ای همه ی هستی! نیستی ها را بشکن، بیا و عطر بودنت را در فضا بپراکن که این قافله ی دنیا سر به ناکجا آباد نهاده است. گمراهی از پی گمراهی، بیا و به نور مهر به راهمان درکش و به آتش قهر، گمراه گران را بسوز. بیا تا تو را انکار نکنند.

ای دلیل هستی خلقت! ای دلی همه ی بودن ها! بیا تا با دست یازیدن به ریسمان وجودت به قله ی رستگاری دست یابیم.بنگر این سینه ی ما و این مهر تو، این قلب ما و این ولایت تو، نماز را به وضوی ولایت تو می خوانیم و خدا را به حضور تو دمادم سپاس می گوییم. دلی لبریز از ایمان به تو داریم و چشمی گریان و منتظر در اجابت امر تودست به دامان مهرت آویخته، از غیر تو بیزاریم و از محبت تو بی قرار، ای نور ازلی! ای رحمت سرمدی! ای مهربان موعود! بیا که گاه آمدن است.

منبع:

امام زمان (علیه السلام) در آیینه دعا

زارعان