اگر چه در برخی از احادیثی که از جانب رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و اهل بیت او درباره خروج مهدی (علیه السلام) وارد شده تصریح شده که او قطعاً فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) امام یازدهم است ولی برخی هنگامی که ظلم و تجاوز را زیاد میدیدند و از طرفی همۀ اهل بیت را هدایت شده و هادی میدانستند گاهی به امید اینکه یکی از اهل بیت مهدی امت است به سراغ او می آمدند و ادعای مهدویت در حق او میکردند و جماعتی را نیز به دنبال خود میکشیدند این افراد غالباً از انسانهای ساده اندیش و جاهل بودند و در برخی از موارد مسألۀ سیاسی نیز در این ادعا دخالت داشته است

2 - کسانی که چنین ادعایی داشته اند هرگز دوام نیاورده و بعد از مدت کوتاهی به جرگه عموم شیعیان پیوسته و یا منقرض شده اند.

3- میزان در عقیده یک ،مذهب نظر غالب افراد و علمای آن مذهب است و میدانیم که عقیدۀ به مهدویت حضرت مهدی (علیه السلام) فرزند امام عسکری (علیه السلام) عقیده قریب به اتفاق شیعیان به حساب میآید

4 - در برخی از موارد که گروهی قائل به مهدویت غیر از حضرت مهدی (علیه السلام) شدند به جهت شبهه ای بوده که برای آنها پدید آمده است زیرا موقعیت آن عصر چنین حیرت و تردیدی را اقتضا داشته است گرچه این حیرت نیز بعد از مدت کوتاهی بر طرف گشت.

منبع:پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان علیه السلام / علی  اصغر رضوانی

عقیدهٔ به مهدویت از عقایدی است که مسلمانان با اختلافات مذهبی که دارند بر آن اتفاق دارند و هرگز به مذهب خاصی اختصاص ندارد زیرا جمیع شیعه امامیه ،زیدیه مالکی،ها حنفیها شافعی،ها حنبلیها و وهابیان بر این مسأله اتفاق نظر دارند که شخصی از عترت پیامبر اکرم صلى الله عليه وسلم قیام کرده و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد آن گونه که پر از ظلم و جور شده باشد.

جماعتی از علمای اهل سنت تصریح کرده اند که این عقیده مورد اتفاق مسلمین است و حتی برخی از فقهای اهل سنت به وجوب قتل منکر آن فتوا داده اند.

شهید صدر رحمه الله میفرماید به راستی اعتقاد به حضرت مهدی (علیه السلام) به عنوان پیشوای منتظر برای تغییر جهان به جهانی بهتر در احادیث پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) به طور عموم و در روایات اهل بیت علیهم السلام به طور خصوص آمده است و به حدی به این مسئله تأکید شده که جای هیچ شکی را برای انسان باقی نمیگذارد. 

شیخ عبدالمحسن بن حمد العباد میگوید: «همانا کثرت احادیث مهدی (علیه السلام) و تعدد طرق آنها و اثبات آنها در کتابهای اهل سنت به حدی است که بسیار دشوار به نظر میرسد که بتوانیم بگوییم حقیقتی ندارند مگر اینکه کسی جاهل بوده یا اهل جدل ،باشد یا دقت در سندهای آنها نکرده باشد و بر کلام بزرگان اهل علم واقف نباشد…..

شیخ عبدالعزیز بن عبدالله بن باز میگوید: «پس امر مهدی (علیه السلام) معلوم و احادیث در آن مستفیض بلکه متواتر و تقویت کننده یکدیگرند و جماعتی از اهل علم ادعای تواتر آنها را نموده اند…» 

منبع:پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام) /تالیف علی اصغر رضوانی

ایمان به ظهور منجی بشریت از وضع موجود و اقامه عدل و داد فطری بشر است و لذا این عقیده در هر ملت و دینی وجود دارد.

محمد امین زین الدین میگوید شکی نیست که اعتقاد به اصلاح جامعه از وضعیت موجود از ابتدای تاریخ بشر در ذهن مردم وجود داشته است و از عقاید اختصاصی دین اسلام نیست زیرا در بین ادیان آسمانی قبل از ظهور اسلام مشاهده میکنیم که همگی خبر از وقوع این حقیقت داده اند و حتی صفات مصلح و راهکارهای اصلاحی او را نیز بیان کرده اند گرچه نام او را مهدی و دعوت اصلاحی او را به نام مهدویت نگذاشته اند. این عقیده و فکر حتی به ادیان دیگر از قبیل زردشتی و بر همنی و… نیز سرایت کرده است. 

در بین ادیان آسمانی و آیین های شبه دینی و ملتها، می توان از اینها نام برد:

1 - یهود به بازگشت عزیر یا منحاس بن عازر بن هارون اعتقاد دارد.

2 - مسیحیت با ایمان به بازگشت عیسی (علیه السلام)

3- زردشت با ایمان به بازگشت بهرام شاه

4- هندوها با ایمان به بازگشت فیشنوا

5- مجوس با ایمان به بازگشت او شیدر

-6 بوداییها در انتظار ظهور بودا

منبع:پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام) /تالیف علی اصغر رضوانی

ضرورت و اهمیت انتظار را میتوان از زوایای مختلف بررسی قرار داد

1 - انتظار، دورۀ آماده سازی و زمینه سازی برای یک نهضت به شمار می آید و هر انقلاب و حرکتی که این دوره را پشت سر نگذاشته باشد ناقص و بی ثمر است.

2 - در اهمیت انتظار همین بس که دشمنان، آن را مانع تسلط خود بر مسلمانان بر شمرده اند میشل فوکر کلر بریر در بحث مبارزه با تفکر مهدی باوری ابتدا قیام امام حسین (علیه السلام) و بعد انتظار امام زمان (علیه السلام) را دو عامل پایداری شیعه معرفی میکنند در کنفرانس تل آویو نیز افرادی مثل برنارد لوییس مایکل ،امجی ،جنشر برونبرگ و مارتین کرامر بر این نکته تکیه فراوان داشتند. آنان در توصیف شیعه گفته اند شیعیان به نام امام حسین قیام میکنند و به اسم امام زمان قیامشان را حفظ می نمایند 

ماربین محقق آلمانی میگوید از جمله مسائل اجتماعی بسیار مهمی که موجب امیدواری و رستگاری شیعه می باشد، اعتقاد به وجود حجت عصر و انتظار ظهور است 

3 - دوران انتظار دوران هجوم فتنه ها و مشکلات و گرفتاریها است و آنچه میتواند آرامش قلبی و قدرت روحی به شیعه منتظر،بدهد یاد منجی حی و حاضر است

4 - پیراستن از خصایص ناپسند و آراستن خود به اخلاق نیکو از فواید دیگر انتظار است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «… هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم (علیه السلام) گردد باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول گردد 

5 - از نتایج ،انتظار، تلاش فکری مؤمن منتظر و بصیرت و آگاهی .اوست فتنه ها علاوه بر آنکه غفلت میآورد شبهه و تردید و تزلزل را نیز در افکار جامعه ایجاد میکند و این منتظر واقعی است که چون به هوشیاری فکری رسیده بیدار است و به شبهات پاسخ میگوید.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: «خوشا به حال کسی که در زمان غیبت قائم ما به فرمان ما تمسک جوید که در نتیجه قلب او هرگز به طرف باطل متمایل نخواهد شد. 

6 - انتظار از آنجا که انسان را به عمل وا میدارد و در جامعه ای که حالت انتظار منجی الهی حاکم است تحرک و پویایی حکم فرماست و بشر را به زمینه سازی و اصلاح فردی و اجتماعی وا می دارد، عاملی ارزشمند برای حفظ و بقای شریعت است.

7- انتظار از آن جهت که محرک عمل ،است زمینه ساز ظهور منجی عالم بشریت خواهد بود.

منبع:پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام) / علی اصغر رضوانی

انتظار اگر از قسم مثبت آن باشد که همراه با آمادگی کامل منتظر برای ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) است نه تنها ملالت آور نیست بلکه دائماً در انسان روحیه امید را شعله ور کرده و او را سرحال و زنده نگه می دارد. شخص منتظر دائماً در فکر آمدن محبوب خود است و این بهترین حالتی است که به او دست میدهد او دائماً به عشق رسیدن محبوب خود شب را به روز و روز را به شب می رساند.

از طرفی ،دیگر از آنجا که انتظار منجی حقیقی یعنی امام زمان (علیه السلام) در حقیقت یک نوع توسل و ارتباط باطن با او نیز هست لذا با این ارتباط هر لحظه فیوضاتی از ناحیه آن حضرت به انسان میرسد که او را از خستگی و ملالت بیرون می آورد.بر انتظار موعود حقیقی آثار و برکاتی بسیار مترتب است

منبع:پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام) / علی اصغر رضوانی