معرفت بالای دینی و جانبازی در راه اسلام

شناخت حق از باطل و معرفت بالا، نسبت به تعالیم دین و آشنایی با انحراف دین از ویژگی های آنان بود. محمد با اینکه نوجوانی بیش نیست، هنگام رجزخوانی در میدان جنگ می گوید: «از دشمنان کوردل و پستی که به جنگ ما آمده و دستورهای قرآن را وارونه کرده و کفر و طغیان را آشکار کرده اند، به خداوند شکایت می کنم. سپس شجاعانه جنگید و به همراه عون به شهادت رسید.

امام محمد باقر علیه السلام که در کربلا کودک خردسالی بیش نبود، وقتی یزید تصمیم به کشتن پدرش امام سجاد علیه السلام می گیرد و نظر مشاورانش را در این زمینه می خواهد و آنها پاسخ مثبت می دهند، به یزید می فرماید: «ای یزید! اینها برای خوشایند تو، برخلاف هم نشینان فرعون رأی دادند. آن گاه که فرعون درباره موسی و هارون با آنها مشورت کرد، گفتند: موسی و برادرش را مهلت بده! اما اینان رای به کشتن ما دادند و این بی علت نیست.»

یزید گفت: علت آن چیست؟

فرمود: «آنها عاقل بودند و اینها نادان؛ زیرا جز حرام زادگان، پیغمبران و فرزندان آنان را نمی کشند.» یزید سر به زیر انداخت و از کشتن امام سجاد علیه السلام صرف نظر کرد.

پیام:

- باید از مفاهیم دینی درک عمیق پیدا کرد.

- باید اطلاعات و معلومات دینی خود را بالا ببریم.

- در برابر توطئه های دشمن باید هشیار باشیم.

منبع:

ویژگی های کودکان و نوجوانان حاضر در کربلا

حوزه

یالَثارات الْحُسَین، شعار یاران مهدی(عج)

فضل بن شاذان نقل می کند که شعار یاران مهدی، یالَثاراتَ الْحُسَین؛ ای خون خواهان حسین» است: «اِنَّ شَعارَ الاَصْحابِ الْمَهْدِی(عج) یالَثارات الْحُسَیْن علیه السلام ».

مناجات امام حسین علیه السلام

ای مولایم! تویی که منت نهادی، تویی که نعمت دادی، تویی که احسان کردی، تویی که نیکویی کردی، تویی که فضل و کرامت دادی، تویی که لطفت را کامل کردی، تویی که روزی بخشیدی، تویی آن که توفیق دادی، تویی آنکه به خلق عطا کردی، تویی آن که فقیر را غنی ساختی، تویی که پناه دادی، تویی که امور بندگانت را کفایت کردی، خدایا! تویی که هدایت کردی؛ تویی که خوبان را عصمت از گناه کرامت کردی؛ تویی که گناهان را مستور ساختی؛ تویی که گناهان را آمرزیدی؛ تویی که عذر گناهان را پذیرفتی؛ تویی که تمکین و جاه بخشیدی؛ تویی که عزت و جلال دادی؛ تویی که کمک دادی؛ تویی که مدد فرمودی؛ تویی که تأیید و توانایی دادی؛ تویی که یاوری فرمودی؛ تویی که بیماران را شفا دادی؛ تویی که عافیتم بخشیدی؛ تویی که گرامی ام داشتی؛ تویی که برتری دادی؛ پس حمد و ستایش برای توست، و شکر و ستایش دایم تو را سزاست.

برکات زیارت عاشورا

از آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری نقل شده است: «اوقاتی که در سامرا مشغول تحصیل علوم دینی بودم، اهل سامرا به بیماری وبا و طاعون مبتلا شدند و همه روزه عده ای می مردند. روزی در منزل استادم، مرحوم سید محمد فشارکی، عده ای از اهل علم جمع بودند. ناگاه مرحوم آقا میرزا محمد تقی شیرازی تشریف آوردند و صحبت از بیماری وبا شد که همه در معرض خطر هستند. مرحوم میرزا فرمود: «اگر من حکمی بکنم، آیا لازم است انجام شود یا نه؟» همه اهل مجلس پاسخ دادند: «بله». فرمود: «من حکم می کنم که شیعیان سامرا، از امروز تا ده روز، همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح نرجس خاتون، والده ماجده حضرت حجة بن الحسن(عج)، هدیه کنند تا این بلا از آنان دور شود.» اهل مجلس این حکم را به تمام شیعیان رساندند و همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند. از فردای آن روز تلف شدن شیعه متوقف شد و همه روزه، تنها عده ای از سنی ها می مردند، به طوری که، بر همه آشکار گردید. برخی از سنی ها از آشنایان شیعه خود پرسیدند: «سبب اینکه دیگر از شما، کسی تلف نمی شود، چیست: آنان گفتند: «زیارت عاشورا». آنها هم مشغول شدند و بلا از آن ها برطرف گردید».

چیزی که در راه خدا دادیم، پس نمی گیریم

عبدالله بن عمیر کلبی، یکی از افرادی است که در کربلا، همراه با زن و مادرش حضور داشت. روز عاشورا به تشویق مادر به میدان رفت و جنگید تا شهید شد. همسر جوانش نیز که برای دفاع از او به میدان رفت، به همراه عبداللّه به شهادت رسید. مادرش پس از این جریان، بی درنگ، ستون خیمه ای را برداشت و به دشمن حمله کرد. امام حسین علیه السلام به او خطاب کرد که «ای زن! برگرد، خداوند، جهاد را بر زنان واجب نکرده است.» پیرزن، امر امام را اطاعت کرد، ولی دشمن رذالت به خرج داد و سر فرزند را به سوی مادرش پرتاب کرد.

پیرزن، سر پسرش را به سینه چسبانید، بوسید و گفت: «مرحبا! از تو راضی شدم.» بعد آن را به طرف دشمن انداخت و فریاد زد: «ما چیزی را که در راه خدا دادیم، پس نمی گیریم».