امام على عليه السلام :

لا تَمَنَنَّ مَلولاً؛

شخص به ستوه آمده و رنجيده را امين مشمار.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص506 ، حكمت 211

(ومن کتاب له علیه السلام ) (إلیهم بعد فتح البصرة).

از نامه هاى آن حضرت علیه السَّلام است باهل کوفه (که از آنان) پس از فتح و فیروزى (از جنگ) بصره (قدر دانى نموده).

وَ جَزَاکُمُ اللَّهُ مِنْ أَهْلِ مِصْرٍ عَنْ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ أَحْسَنَ مَا یَجْزِی الْعَامِلِینَ بِطَاعَتِهِ وَ الشَّاکِرِینَ لِنِعْمَتِهِ فَقَدْ سَمِعْتُمْ وَ أَطَعْتُمْ وَ دُعِیتُمْ فَأَجَبْتُمْ .

خدا بشما اهل کوفه از جانب خاندان پیغمبرتان پاداش دهد نیکوتر پاداشى که به فرمانبران و سپاسگزاران نعمت و بخشش خود مى دهد که (دستور ما را) شنیدید و (از آن) پیروى نمودید، و (براى یارى دین) دعوت شدید و پذیرفتید (تا آنکه دشمنان خدا را شکست داده از پا در آوردیم). 

منبع نهج البلاغه نامه ۲

متن عربی

8.وَ قَالَ (عليه السلام): إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْيَا عَلَى قَوْمٍ أَعَارَتْهُمْ مَحَاسِنَ غَيْرِهِمْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُمْ سَلَبَتْهُمْ مَحَاسِنَ أَنْفُسِهِمْ .

متن فارسی
«1092»

امام عليه السّلام (در نكوهش دنيا) فرموده است
1-  هرگاه دنيا به گروهى رو آورد نيكوئيهاى ديگران را بايشان به عاريه (نسبت) دهد، و هرگاه از آنها پشت گرداند نيكوئيهاشان را از آنان مى گيرد (چون كسى توانگر شود و بجائى برسد دنيا پرستان نيكوئيها باو بندند، و اگر ناتوان و بينوا گردد كمالاتش را هم از ياد مى برند).

منبع نهج البلاغه ترجمه سید علی نقی فیض الاسلام حکمت شماره ۸

متن عربی

7.وَ قَالَ (عليه السلام): اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ .
 

متن فارسی
 امام عليه السّلام (در شگفتى آفرينش انسان) فرموده است
1-  براى (آفرينش) اين انسان به شگفت آئيد (انديشه نمائيد تا به قدرت و توانائى آفريدگارش پى بريد كه او را طورى آفريده) كه با پيهى (چشم) مى بيند، و با گوشتى (زبان) سخن مى گويد، و با استخوانى (گوش) مى شنود، و از شكاف بينى) نفس مى كشد.

منبع نهج البلاغه ترجمه سید علی نقی فیض الاسلام 

متن عربی

«1091»

6.وَ قَالَ (عليه السلام) :مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَيْهِ وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ .وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي آجَالِهِمْ .

متن فارسی

امام عليه السّلام (در نكوهش خودبينى و سود صدقه و بخشش به بينوايان و در اينكه هر كس به پاداش و كيفر كردار خود مى رسد) فرموده است:

1- هر كه خودبين باشد خشم كننده بر او بسيار شود (زيرا خودبين مردم را خوار پندارد و به اين جهت همه بر او خشمگين گردند) 2- و صدقه دارويى است سودمند و شفا دهنده (زيرا صدقه دل را متوجّه دهنده آن مى نمايد و آن سبب شود كه خداى تعالى درد را از او دفع فرمايد، و از اين رو پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرموده است: داووا مرضاكم بالصّدقة يعنى بيمارانتان را بصدقه دادن معالجه و درمان نمائيد) 3- و كردار بندگان در دنياشان در آخرت جلو چشمهاشان است (زيرا آخرت سراى شهود است كه هر نهانى آشكار و ديده ميشود، چنانكه خداوند متعال در قرآن كريم س 3 ى 30 مى فرمايد: يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَها وَ بَيْنَهُ أَمَداً بَعِيداً يعنى روزى كه هر كسى كار نيكوئى كرده پيش روى خويش آشكار بيند، و بدى كه كرده آرزو نمايد كه اى كاش بين او و كار بدش مسافتى جدائى بود «اى كاش آن كار را بجا نياورده بود»).

منبع نهج البلاغه ترجمه سید علی نقی فیض الاسلام حکمت شماره ۶