25
بهمن

علی صراط المستقیم

در زندگی ما آدمها ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صراط مستقیم است. اگه تو راه افتادی مقصد مشخص و طی مسیر با امنیت و آسایش خواهد بود و خود راه شما را به منزل مقصود خواهد رساند.صراط مستقیم حق، علی اول الی آخر تو عین حقی و جز تو نباشد تا خدا راهی.

آیه : اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ * صِراطَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ . الفاتحه /7-6.ترجمه : ما را به راه راست هدایت فرما، راه کسانی که نعمت خود را برآنها ارزانی داشته ای، نه راه گمراهان و آنهائی که مورد خشم تو هستند.

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم به حضرت علی علیه السلام فرمود:« تو راه روشن خداوند و صراط مستقیم …می باشی»در زیارت امیرالمؤمنین می خوانیم:« السلام علی صراط الله المستقیم » 

آیه ای دیگر
وَ أَنَّ هذا صِراطی مُسْتَقیماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ. الانعام /153. ترجمه : و این است راه راست من، پس از آن پیروی کنید و از راههای [دیگر] که شما را از راه وی پراکنده می سازد پیروی مکنید اینهاست که [خدا]شما را به آن سفارش کرده است، باشد که به تقوا بگرایید.

امام باقر علیه السلام فرمود: مقصود از صراط مستقیم، ولایت علی علیه السلام و جانشینان اوست» .

منم آن ره سلامت که صراط نام دارم

منم آن بهشت باقی که نعیم جاودانم

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:« …خداوند می توانست خود را به بندگان معرفی نماید، لکن ما را ابواب و صراط و سبیل و وجه خود قرار داد که مردم به واسطه ما او را بشناسند، پس کسی که ولایت ما را نپذیرند و دیگران را بر ما مقدم دارند از صراط منحرف شده اند»« صراط مستقیم یعنی دین حقی که خداوند غیر آن را نمی پذیرد به این دلیل به دین حق صراط گویند: که دین حق انسان را در مسیری قرار می دهد که منتهی به بهشت خواهد شد و صراط (راه راست)نیز مسیری است که ما را به بهشت می رساند» حضرت امیر راه هموار و تراز شده برای رسیدن به خداست.

منبع پدر، مادر، مربی از علی بگو: گفتگو پیرامون فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام در فضای خانواده برای کودکان، بیرانوند، محمد


free b2evolution skin
23
بهمن

عروة الوثقی

 لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقی لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیم. البقره/256.

در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابر این، کسی که به طاغوت کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.

رسول خدا صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: تویی دستگیره محکم رسیدن به خدا که هرگز گسسته نمی شود. 

 

منبع پدر، مادر، مربی از علی بگو: گفتگو پیرامون فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام در فضای خانواده برای کودکان، بیرانوند، محمد،


free b2evolution skin
14
بهمن

علی حبل الله

پایین کوه ایستاد و نگاهش رو به بلندای قلّه انداخت از پایین تا بالای نگاهش، فقط کوه بود به صعود فکر می کرد و به فتح قُله طناب مخصوصش رو درآورد و آن را دور کمرش پیچید و توی دستش گرفت به اندازه کافی محکم بود آنقدر که با کشیده شدن روی سنگ های تیز کوه از بین نرود شروع کرد به بالا رفتن آنقدر از کوه بالا رفت که به نزدیکی قله رسید.

خسته شده بود و طنابِ دور دستش شل شد و در یک لحظه حواس پرتی، طناب ول شد یک دفعه چند متر سقوط کرد و به پایین پرتاب شد چشمانش را از ترس بسته بود و نفس نفس می زد ما بین زمین و آسمان معلق مانده بود قلبش می تپید و عرق از روی پیشانیش پایین می آمد چشمانش رو آرام باز کرد و دوباره طناب را محکم گرفت زیر لب زمزمه کرد: اگه طناب محکم نبود حتماً مرده بودم دوباره شروع کرد به بالا رفتن تا به قله رسید با خودش فکر می کرد آدمها تو دنیا، مثل کوهنوردها می مانند کسی که در مسیر صعود طنابی محکم نداشته باشد سرنوشتی جز افتادن به ته دره نخواهد داشت.

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

آیه : وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا… آل عمران / 103 .و همگی به ریسمان الهی در آویزید و پراکنده نشوید.امام صادق علیه السلام فرمودند: « مائیم ریسمان الهی که خداوند عزوجل فرمود: ( و همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید)» . امام کاظم علیه السلام فرمودند: «علی بن ابیطالب علیه السلام ریسمان محکم الهی است »

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

امام باقر علیه السلام فرمود: «ریسمان محکم خداوند، که مردم مأمور به توسل به آن هستند، آل محمد صلی الله علیه وآله وسلم می باشند». به هنگام زیارت امیرالمؤمنین می خوانیم « سلام بر تو ای رشتۀ محکم خدا» «که به ریسمان تو چنگ زده ام».

به درگاه مسجد کوفه چون می رسیم در وصف امیر مؤمنان علی می خوانیم « ای رشته ی وصل کننده ما بین خدا و بندگان او» ریسمانی از آسمان به زمین، برای واسطه شدن میان خدا و خلق خدا، گویی دنیا به ظلمتکده ای تشبیه شده که راه برون رفت از آن در گرو چنگ زدن به حبل الهی است، چرا که بدان می توان نجات و رهایی یافت و یا خود را حفظ نمود .

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

بواسطۀ ریسمان محکم می توان از چاه ظلمت بیرون آمد و یا به اوج قله ی انسانیت صعود نمود و در پرتگاهها و بحرانها آن را بهترین دست آویز قرار داد اگر این رشته نازک باشد، سقوط حتمی است ولی اینان (حبل الله المتین )اند.

یک سر این رشته در دستان معتصمین به ولایت است، و طرف دیگرش وصل شدن به درگاه خدای کریم است همگی را نیز به این موضوع امر نموده اند که متفرق و پراکنده نشوید.

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

 

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم  فرمود: « اگر مردم همگی حول محور ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام جمع می شدند خداوند آتش را نمی آفرید »

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

برای طی طریق و گذر از معابر و به چاه نیفتادن هر نابینا ریسمانی می کشیدند و بدو می گفتند سر رشته بگیر و بیا و اینجا حکایت همان است که کورکورانه، دست باید گرفت و دانست تنها راه رساندن این است و بس.

منبع پدر، مادر، مربی از علی بگو: گفتگو پیرامون فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام در فضای خانواده برای کودکان، بیرانوند، محمد،


free b2evolution skin
14
بهمن

آغاز همه كارها به نام خدا

قال على عليه السلام:«كُلُّ امْرٍ ذى بالٍ لَمْ يُذْكَرْ فيهِ اسْمُ اللَّهِ فَهُوَ ابْتَرُ»؛«هر كار داراى اهميّتى كه بدون ياد خدا آغاز گردد، به سرانجام نمى رسد» .

شرح و تفسير

ياد خداوند در تمام اعمال و گفتار انسان مؤثّر است و غفلت از آن نتيجه منفى دارد. بر اين اساس در اين روايت شريف توصيه به ذكر نام اللَّه در هر كارى شده است و روشن است كه منظور از بردن نام خدا و آغاز هر كارى به نام او، فقط گفتن بسم اللَّه نيست، بلكه هدف اين است كه خداوند در تمام اعمال ما حضور داشته باشد، بدين جهت در اين روايت، بر خلاف روايات مشابه، به جاى «لَمْ يُبْدَأْ» جمله «لَمْ يُذْكَرْ» آمده است.كه نه تنها در شروع كار، بلكه در ادامه كار هم ذكر اللَّه لازم است.

چگونه خدا را ياد كنيم؟

«ذكر اللَّه» و به ياد خالق و آفريدگار جهان هستى بودن انواعى دارد، برترين آن اين است كه انسان بداند او وجودى است وابسته، كه بدون تكيه بر خداوند، حتّى براى يك لحظه، نمى تواند به زندگى خود ادامه دهد. وابستگى ما انسان ها، بلكه تمام موجودات جهان هستى به خداوند متعال، مانند وابستگى نور چراغ ها به منبع انرژى است كه در ابتدا و ادامه نياز به آن منبع دارد. اگر انسان به اين مرحله از ياد خدا برسد و از آن غفلت نكند، بدون شك متحوّل و دگرگون مى گردد و ديگر به هيچ كس جز خدا تكيه نمى كند و امكان ندارد كه آلوده به گناه شود؛ زيرا چنين انسانى همواره خويش را در محضر خدا مى بيند و تمام نعمت ها و در يك جمله هستى اش را از ناحيه او مى داند و روشن است كه چنين انسانى هرگز گرفتار معصيت نمى شود. گناهان در لحظه هايى رخ مى دهد كه انسان از خدا غافل مى شود . انسانى كه دائماً به ياد اوست گناه نخواهد كرد.

منبع 110 سرمشق از سخنان حضرت على علیه السلام / مولف مکارم شیرازی 


free b2evolution skin
13
بهمن

اركان سه گانه جامعه انسانى

قال على عليه السلام:

«قامَتِ الدُّنْيا بِثَلاثَةٍ: بِعالِمٍ ناطِقٍ مُسْتَعْمِلٍ لِعِلْمِه وَ بِغَنِىٍّ لايَبْخَلُ بِمالِه عَلى اهْلِ دينِ اللَّه عَزَّوَجَلَّ، وَ بِفَقيرٍ صابِرٍ. فَاذا كَتَمَ الْعالِمُ عِلْمَهُ، وَ بَخِلَ الْغَنِىُّ، وَ لَمْ يَصْبِرِ الَفقيرُ، فَعِنْدَها الْوَيْلُ وَ الثَّبُورُ»؛

«دنيا بر سه چيز استوار است: دانشمند سخنورى كه به دانش و سخنان خويش عمل مى كند و ثروتمندى كه از دادن اموالش به بندگان نيازمند خداوند بخل نمى ورزد و نيازمندى كه صبر و تحمّل دارد؛ بنابراين اگر دانشمند، دانش خود را مخفى كند (و در اختيار ديگران نگذارد) و ثروتمند بخل بورزد (و به فقراء كمك نكند) و فقير صبرپيشه نكند، مصيبت و هلاك دنيا را فرا مى گيرد» .

شرح و تفسير

از روايت فوق نكاتى استفاده مى شود؛ دو نكته آن بسيار مهمّ است:

1- «عالِم» بايد «ناطق» باشد و گرنه همچون گنج پنهان در زير خاك ها، نتيجه اى براى جامعه نخواهد داشت. بنابراين سخنورى عالم، نه تنها عيب محسوب نمى شود، بلكه لازمه يك عالم از ديدگاه امام على عليه السلام است. همان گونه كه خود آن حضرت، كه مصداق كامل و أتمّ «عالم» بود،سخنورى بسيار قوى و بى نظير بود. علاوه بر اين، «نطق» عالم، بايد همچون «نُطق» پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله باشد كه «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى» بنابراين آنچه مى گويد بايد در مسير رضايت خداوند باشد، نه جهت إرضاى هواى نفس!

2- «عالم ناطق» و «دانشمند سخنور» قبل از آن كه مردم را دعوت به چيزى كند، بايد خود عامل به آن باشد. و پيش از آن كه مردم را از عمل به چيزى نهى كند، لازم است خود تارك آن باشد. در اين صورت است كه چنين دانشمندى، عالم ربانى مى شود و «نگاه كردن به چهره او» حتّى «نظر كردن به درب خانه اش» و «حضور در مجلسش» همه عبادت محسوب مى گردد و سخنش جهاد فى سبيل اللَّه شمرده مى شود .

اگر عالم دانش خويش را احتكار نكرد، بلكه آن را منتشر نمود و قبل از مردم خود به آن عمل كرد، و ثروتمند فقراء را در استفاده از اموالش شريك كرد، و فقراء هم در مقابل فقر صبور و پر تحمّل بودند، اجتماع دچار مشكلى نخواهد شد؛ ولى مصيبت و هلاكت زمانى است كه نه دانشمند دانش خويش را در اختيار نيازمندان بگذارد، و نه ثروتمند دست فقير و نيازمند را بگيرد، و نه نيازمند صبر و تحمّل داشته باشد.

منبع 110 سرمشق از سخنان حضرت على علیه السلام / مولف مکارم شیرازی 


free b2evolution skin