امام سجاد مى‌فرمايد: على-عليه السّلام-از كربلا عبور كرد، در حالى كه چشمانش پر از اشك شده بود، فرمود: اينجا محل زانو زدن شتران آنهاست. و اينجا محل انداختن بارهاى آنهاست. و در اينجا خون آنها ريخته مى‌شود. خوشا به حال خاكى كه در آن خون دوستان، ريخته مى‌شود! امام باقر-عليه السّلام-مى‌فرمايد: على-عليه السّلام-با مردم مى‌رفت تا به يك يا دو ميلى كربلا رسيدند حضرت جلوتر از مردم رفت و جايى را طواف كرد كه به آن «مقذفان» مى‌گفتند. فرمود: «در اينجا دويست پيامبر و دويست سبط كشته شده است و همه آنها شهدا بودند. و اينجا مركبها را مى‌خوابانند. و اينجا شهدا به خاك مى‌افتند كه هيچ كس قبل از آنها مثل ايشان نبوده و بعدها نيز هيچ كس نمى‌تواند مانند آنها باشد» .

بحارالانوار:41/295، حديث 18.

عن الرضا(عليه السلام) قال:

… و هو يوم التهنئة يهنئ بعضكم بعضا،فاذا لقى المؤمن اخاه يقول:«الحمد لله الذى جعلنا من المتمسكين‏بولاية امير المؤمنين و الائمة(عليهم السلام)»و هو يوم التبسم فى وجوه الناس‏من اهل الايمان…

ادامه »

بر اساس گزارشات تاریخی،‌ عثمان در حادثه ای فتنه انگیز به قتل رسید و پس از وی، مردم عراق با امام علی علیه السلام بیعت کردند ولی معاویه و به تبع او مردم شام، از همان ابتدا با اعلام عدم مشروعیت حکومت حضرت، از بیعت با ایشان سر باز زدند. حکومت معاویه استمرار یافت و به مدت 40 سال بر مردم شامات حکمرانی کرد، در مواجهه با امام علی علیه السلام در جنگ صفین شکست نخورد و امام حسن علیه السلام را وادار به قبول صلح کرد. ولی مردمی که تحت زعامت حضرت علی علیه السلام بودند، بیشتر از 5 سال، نتوانستند ایشان را تحمل کنند. اما چرا؟ چرا عدالت بر ذائقه ها آنقدر تلخ می آید که تاب تحمل آن را جز برای برهه ای کوتاه ندارند؟ چرا معاویه در استمرار بخشیدن به حکومت خود از امیرالمومنین علیه السلام تواناتر بود؟ نگاهی دقیق به متن جامعه ای که امیرالمومنین علیه السلام و معاویه در آن زندگی می کردند پرده از بسیاری از حقایق برخواهد داشت و پاسخ انبوهی از سوالات را روشن خواهد نمود.

ادامه »

جعفر بن عبد الحميد نقل مى‌كند: در جايى جمع بوديم شخصى گفت:على-عليه السّلام-وصى رسول خدا-صلّى اللّٰه عليه و آله-بود. ديگران گفتند: اين گونه نيست. آمديم پيش ابو حمزۀ ثمالى و جريان را به او گفتيم. ابو حمزه خشمگين شد و گفت: علاوه بر انسانها، اجنّه نيز بر جانشينى او گواهى داده‌اند:

خبر داد مرا ابو خيثمۀ تميمى به اينكه وقتى بين معاويه و على-عليه السّلام- حكميت بر قرار شد، با خودم گفتم: نه با على همراهى مى‌كنم و نه عليه او كارى انجام مى‌دهم. بالأخره به روم رفتم. وقتى كه در ساحل رود ميّافارقين شهرى در ديار بكر است. عبور مى‌كردم، صدايى از پشت سر شنيدم كه مى‌گفت:يا أيّها السارى بشطّ فارق مفارق للحق دين الخالق برگشتم ولى چيزى نديدم پس گفتم:انا ابو خيثمة التميمى لما رايت القوم في الخصوم تركت اهلى غازيا للروم حتى يكون الامر في الصميم باز شنيدم كه گفت:اسمع مقالى و ارع قولى ترشدا ارجع الى علىّ الخضم الاصيدا ان عليا هو وصى أحمدا

ابو خيثمه مى‌گويد: پس پيش على-عليه السّلام-برگشتم .

منبع : جلوه ‏های اعجاز معصومین (عليه السلام)

قال على (عليه السلام):

ان هذا يوم عظيم الشان،فيه وقع الفرج، ورفعت الدرج و وضحت الحجج وهو يوم الايضاح
والافصاح من المقام الصراح،ويوم كمال الدين و يوم العهد المعهود…

حضرت على(عليه السلام) فرمود:

امروز (عيد غدير) روز بس بزرگى است.

در اين روز گشايش رسيده و منزلت (كسانى كه شايسته آن بودند) بلندى گرفت و برهان‏هاى خدا روشن شد و از مقام پاك با صراحت‏ سخن گفته شد و امروز روز كامل شدن دين و روز عهد و پيمان است.

بحارالانوار، 97: 116.