دید دشمن فاطمه جان علیست بلکه با جانش ، نگهبان علیست

گفت باید جان حیدر راگرفت از علی دخت پیامبر را گرفت

امشب گل باغ علی پژمرده گشته ، ماه از خانه مرتضی هجرت كرده و ستارگان عزادارند.
امشب كهكشان ولایت ، غرق در ماتم است و در سكوت شب ، صدایی جز نوحه علی و فرزندانش شنیده نمی شود.
حرامیان در اندیشه ظلمی دیگر به خواب رفته اند، و غرق در دنیای آلوده خویشند.
در این دنیای اسرارآمیز، زمین است كه همه ارزش آن به یك شهر است، و همه بهای آن شهر، به یك خانه است……

 الا اى كوثر همواره جارى الا اى چشمه سار بیقرارى

تويى خير كثير اى مادر ما تمام هستى پيغمبر ما

«… قُلْ لا اَسْئلکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلاَّ الْموَدَّةَ فیِ الْقُربی…»
«(ای رسول ما به امت) بگو من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودت و محبت مرا در حق خویشاوندان منظور دارید…».سوره‌ی شوری، آیه 23.
غاصبین خلافت در تثبیت اقتدار خویش اقدام به سرکوبی مخالفان خود نمودند و حتی از خشنونت و تهدید نسبت به اهل‌بیت رسول‌الله دریغ نورزیدند.

در رابطه با حمله و ورود وحشیانه به خانه‌ی حضرت زهرا علیهاالسلام و تهدید به آتش زدن منزل آن بزرگوار، حتی شعرا و مورخان اهل سنت سخن گفته‌اند.
محمد حافظ ابراهیم که اهل سنت است در کنفرانس شعرای مصر در سال 1918 میلادی در قصیده‌ی «عمریة» خود در مقابل اهل سنت این اشعار را سرود که با تشویق و قدردانی حاضرین مواجه شد:
- «… و سخنی هست که عمر به علی گفته
- چه ارجمند شنونده‌ای و چه بزرگ گوینده‌ای!

- که اگر دست فرمانبری (و بیعت) ندهی، خانه‌ات را (بی‌پروا) می‌سوزانم
- و نمی‌گذارم در آن زنده بمانی، هر چند دختر پیامبر برگزیده در آن باشد
- هیچ کس جز عمر چنین سخنی را بر زبان نمی‌آورد
- آن هم در برابر شهسوارِ دودمان عدنان و پشتیبانان او…»

در کتاب الامامة والسیاسة این واقعه چنین نقل شده است: ابوبکر در صدد جستجوی کسانی برآمد که از بیعت با وی خودداری ورزیده بودند، وی با خبر شد که آنان، نزد علی علیه‌السلام در خانه‌ی فاطمه علیهاالسلام گرد آمدند. ابوبکر، عمر بن خطاب را به سوی آنان فرستاد. عمر آمد و آنان را صدا زد، ولی آنان از خانه‌ی فاطمه علیهاالسلام خارج نشدند، در این هنگام، عمر آتش و هیزم طلبید و گفت: سوگند به خدایی که جانم در دست اوست، یا از خانه بیرون می‌آیید و الا این خانه را با هرکس که در آن است، خواهم سوزانید، به او گفته شد، ای اباحفص (کنیه عمر بود) در این خانه، حضرت فاطمه دخت رسول خداست، عمر گفت: حتی اگر چه او در خانه باشد. همه از خانه خارج شدند و بیعت کردند، جز حضرت علی علیه‌السلام  و عمر گمان کرد که علی علیه‌السلام می‌گفت: من سوگند یاد کرده‌ام که از خانه خارج نشوم و قبا بر دوش نیفکنم تا قرآن کریم را جمع‌آوری نمایم.

در این هنگام حضرت فاطمه علیهاالسلام بر در خانه ایستاد و فرمود: قومی بدتر از شما نمی‌شناسم که برای دیدن کسی آمده باشند، شما جنازه‌ی رسول خدا را که در دست ما بود، رها کردید، و به مسأله‌ی خلافت برای خودتان پرداختید، بدون اینکه در این امر (خلافت) با ما مشورت کنید و حق ما را در آن رعایت کنید.

ادامه »

اسلام ملاک فضیلت و برتری انسان را (چه مرد و چه زن) تقوا و پرهیزگاری می‌داند: «ای گروه مردم! ما شما را به صورت مرد و زن آفریدیم و شما را قبیله‌ها و ملتها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. به راستی، نزد خدای، گرامی‌ترین شما کسی است که پرهیزکارتر باشد.» [1] .
خداوند متعال در این آیه شریفه فقط تقوا و پرهیزگاری را ملاک برتری انسان قرار داده است و از مفهوم آیه چنین استفاده می‌شود که زن و مرد از هر لحاظ برابر و مساوی‌اند.
«هر مرد و زن با ایمان که کردار شایسته و نیک داشته باشد، هر آینه، او را به زندگی پاکیزه، زنده می‌داریم و به بهتر از آنچه که در دنیا انجام می‌دادند، پاداششان می‌دهیم.» [2] .
در این آیه شریفه، زن مانند مرد به حساب آمده است و در انجام دادن وظایف دینی با مردان، برابر و شریک است و اگر با ایمان بمیرد، در آخرت از نعمت بهشت و زندگی پاکیزه برخوردار می‌شود.
در مورد حسن رفتار و سلوک مردان نسبت به همسران، خداوند می‌فرماید: «با همسران خود به طور شایسته رفتار کنید.» [3] .
دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فاطمه زهرا علیهاالسلام به همراه عده‌ای از زنان در جنگ اُحد به کمک مجروحین رفت و شخصاً به مداوای آنان پرداخت.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از زنان، همچون مردان بیعت می‌گرفت و آنان را مانند مردان، در ردیف اصحاب خویش جای می‌داد.

منبع:

[1] یا ایهاالناس! انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا. ان اکرمکم عند الله اتقیکم. (حجرات/ 13).
[2] من عمل صالحاً من ذکر او اُنثی و هو مؤمن، فلنحیینه حیوةً طیبةً و لنجزینهم أجرهم بأحسن ما کانوا یعملون. (نحل/ 97).
[3] و عاشروهن بالمعروف. (نساء/ 97).

زن در چشم و دل محمد صلی الله علیه و آله و سلم، ص 5.

مراد از اهل‌بیت در آیه تطهیر (سوره احزاب/33) پنج تن آل عباست در این خصوص قول پیامبر که از منابع اهل سنت نیز نقل شده است کافی است که فرمود: «این آیه درباره من و علی و حسن و حسین و فاطمه نازل شده است .میبدی نقل می‌کند که: «رب‌العالمین منت می‌نهد بر مصطفی عربی که خواست ما و حکم ما آن است که اهل‌بیت تو پاک باشند از هر چه آلایش خلقیت است و اوساخ بشریت تا «از خانه به کدخدای ماند همه چیز». الطیبات للطیبین والطیبون للطیبات و در همان تفسیر از قول ام‌سلمه آورده است: چون آیه تطهیر نازل شد «فارسل رسول الله الی فاطمة و علی والحسن والحسین فقال هؤلاء اهل بیتی در تفسیر روض‌الجنان هم می‌خوانیم: «رسول -علیه‌السلام- حسن‌علیه‌السلام را بر دست راست‌خود نشاند و حسین را بر دست چپ و علی را و فاطمه را در پیش روی، آن گه گلیمی خیبری بر ایشان افکند و گفت: اللهم لکل نبی اهل و هؤلاء اهلی، در حال خدای تعالی این آیت فرستاد «.. انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت ویطهرکم تطهیرا» .
با وجود قدر و شان عظیم ام‌سلمه و تایید نیک‌نهادی او توسط پیامبر از همراهی با پنج تن منع می‌شود ولی جبرئیل با حسن قبول «انت منا» با نورانیتی مضاعف به ملکوت پرواز می‌نماید و در آسمانها می‌نازد و فخر می‌کرد و می‌گفت: «من مثلی وانا فی السماء طاووس الملائکة و فی الارض‌من اهل بیت محمد» یعنی چون من کیست که در آسمان رئیس فرشتگانم و در زمین از اهل‌بیت محمد خاتم پیغامبرانم؟» .

پرتوی از فضایل حضرت زهرا در تفسیر روض الجنان و کشف الاسرار

محمود خسروانی‌شریعتی