زیارت عاشورا می‌خواهد در مقابل ظالمان انسان‌هایی مبارز بسازد و نه صرفاً افرادی نوحه‌سرا و تسلیم در برابر ستمگران!

ما خواندن زیارت عاشورا را هدف می‌دانیم و با خواندن آن مخصوصاً اگر با صد لعن و صد سلام و در یک اربعین باشد، خود را عامل به وظیفه مطلوب از آن زیارت به حساب می‌آوریم در صورتی که زیارت عاشورا وسیله است و می‌خواهد در مقابل ظالمان و جباران انسان‌هایی مبارز و مقاوم بسازد و نه صرفاً افرادی نوحه‌سرا و تسلیم در برابر ستمگران! مگر در آن زیارت نمی‌خوانیم: «فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِیَائِکُمْ وَ رَزَقَنِي الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِکُمْ؛ از خدا می‌خواهم که مرا به سبب معرفت شما و معرفت دوستان شما، گرامی داشته و به من برائت و بیزاری جستن از دشمنان شما را روزی فرماید».

برائت از دشمنان اهل‌بیت علیهم‌السلام هدفی است که باید در زندگی امتی که با زیارت عاشورا سر و کار دارد ظاهر شود. آن هم برائت فکری و قلبی و عملی و نه تنها لفظی و ذهنی که اثری ندارد. آیا ما از خواندن زیارت عاشورا این هدف را می‌طلبیم و تعقیب می‌کنیم یا تنها آن را می‌خوانیم و همان خواندن را هدف می‌دانیم و جز آن مطلوبی نداریم؟!

آیا مقصود از دشمنان اهل‌بیت علیهم‌السلام تنها یزید و ابن‌زیاد و شمر ۱۴۰۰ سال پیش است؟ آری ما موظفیم آنها را لعنت کنیم و از خدا بخواهیم عذابشان را افزون کند! ولی آیا جز آنها دشمنی برای اهل‌بیت رسول‌ علیهم‌السلام در دنیای کنونی نیست؟! و حال آنکه در همان زیارت می‌خوانیم: «اللهُمَّ الْعَنْ أوّلَ ظالِم ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَآخِرَ تَابِع لَهُ عَلَى ذلِکَ».

با این جمله اقرار می‌کنیم که محمد و آل محمد علیهم‌السلام علاوه بر ظالم اول، دشمنان دیگری دارند که در هر زمان در پی ظالم اول می‌روند و طرز تفکر او و کار او را ادامه می‌دهند و ما موظفیم عملاً از آنها بیزاری جوییم و همانگونه که از خدا برای ظالمان اول، عمیق‌ترین درکات جهنم را می‌طلبیم برای ظالمان تابع آنها نیز مطرودیت از رحمت خدا را بطلبیم و عملاً برای طرد آنان از جو زندگی خود، دست به کار بشویم و تنها به لعنت لفظی و آرزوی نابودی آنان در قلب خویش اکتفا نکنیم.

فرضاً بر اثر لعنت‌های شبانه‌روزی ما در زیارت عاشورا علی‌الدوام بر عذاب آل ابی‌سفیان و آل زیاد و آل مروان افزوده می‌شود و تا اعماق جهنم سقوط کنند (و ان شاءالله که چنین نیز هست و ما هم موظف به لعنت بر آنها هستیم) اما آیا تنها لعنت بر آنها تکلیف را از گردن ما برمی‌دارد و دیگر ما نسبت به یزیدمنشان زمان خود وظیفه‌ای نداریم؟ آیا اینان مصداق «وَآخِرَ تَابِع لَهُ عَلَى ذلِکَ» نیستند که زیارت عاشورا دستور لعن بر آنها را می‌دهد؟ آیا مقصود از لعن همان لعن لفظی و آرزوی قلبی است یا هدف اعتراض و اظهار تنفر و قیام در مقابل ستمگران زمان است؟!
زیارت عاشورا، نمایشگر قیام علیه یزدیان

زیارت عاشورا در هر زمانی نمایشگر نهضت و قیام حسینی علیه یزیدیان است و می‌خواهد در مکتب خویش امتی معترض به راه و رسم پیروان آل بی‌سفیان بپروراند که مجال رشد و نمو به طرز تفکر شیطانی آل‌زیاد و آل مروان ندهند! وگرنه بدن آن جرثومه‌های فساد ۱۴۰۰ سال پیش پوسیده و نابود شده است. امام حسین علیه‌السلام هم نفرمود شخص یزید طرف من است بلکه فرمود: «اگر آدمی مثل یزید [و دارنده فکری همچون فکر یزید] بر امت اسلامی حاکم شود، فاتحه اسلام خوانده می‌شود» و این اختصاص به زمان امام حسین علیه‌السلام ندارد. در هر زمانی ممکن است چنین فکری به وجود آید و لذا در هر زمانی باید عاشورایی به وجود آید و زیارت عاشورا به همان معنا که گفتیم خوانده شود نه به معنایی که ما می‌خوانیم.

ما سال‌ها در مساجد و منازل، زیارت عاشورا را می‌خواندیم و جباران نیز با آسودگی خاطر بر ما حکومت می‌کردند و از هیچ‌گونه ظلم و ستمی بر ما دریغ نمی‌کردند و دین و دنیای ما را به تباهی می‌کشیدند چون ما خواندن زیارت عاشورا را هدف قرار داده بودیم و جز خواندن آن، گویی مطلوب گم‌شده‌ای نداشتیم که برای رسیدن به آن سعی و تلاش کنیم، در صورتی که زیارت عاشورا وسیله‌ای است برای پرورش روح معترض و منتقد از حکومت‌های جبار در هر زمان، نه وسیله‌ای برای ثواب بردن و با بی‌تفاوتی از کنار حکومت‌های طاغوتی گذشتن و تنها به ارواح پلید طاغوت‌های ۱۴۰۰ سال پیش لعنت فرستاد و وظیفه خود را تمام شده دانستن!

منبع : خبرگزاری فارس، ضیاءآبادی، سیدمحمد

واقعه عاشورا در کلام شهید صدر

عناصر قیام امام حسین(ع)

جاهلیت فقط مرحله ای تاریخی نیست که دوره اش به سر آمده باشد، بلکه حالتی اجتماعی است که هرگاه شرایطش محقق شد ممکن است تکرار گردد؛ چرا که در حقیقت جاهلیت انحراف از شریعت خداوند و هدایت انبیاء و تصمیم بر طبق هوای نفس است. همان طور که در قرآن کریم آمده است: «أَفَحُکمَ الْجَاهِلِیةِ یبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنْ اللَّهِ حُکماً لِقَوْمٍ یوقِنُونَ؛ آیا قانون و دستور جاهلیت را می جویید؟ و برای قومی که یقین دارند، چه کسی در قانون و دستور بهتر از خداست!؟».[1]

بازگشت جاهلیت به عرصه زندگی به معنای دوری قانون و دستور خدا از این عرصه، دشمنی با نظام اسلامی و دور کردن امت از نور حقیقت و عدالت به سوی تاریکی های باطل و ظلم است.

انحراف بنی امیه از مسیر صحیح و دوری از راه حق جاهلیتی جدید بود اگرچه چارچوب ها تغییر کرده و جامه ها عوض شده بود. در حقیقت حکومت امویان، بر مبنای قانون و حکومتی جاهلی بود که اسلام با آن جنگید و در مبارزه با آن برگزیده ترین انسان ها شهید شدند.

درست است که یزید(لعنة الله علیه)، یکی از حاکمان بنی امیه، و اجداد و پیشینیانش به وحدانیت خداوند و رسالت حضرت محمد(ص) اقرار کرده بودند و «لا إله إلّا الله» و «محمد رسول الله» را بر زبان جاری کرده بودند؛ ولی این مسئله تغییری در حقیقت جاهلی بنی امیه ایجاد نمی کرد.

ادامه »

زیارت عاشورا منشور حمایت از جبهه حق و بیزاری از باطل

زیارت عاشورا منشوری برای اعلام حمایت از جبهه حق و بیان بیزاری از جبهه باطل است، گفت: در حادثه عاشورا جاهلیت قبل از اسلام و ارزش های جاهلی احیا و آرمان های اسلامی منسوخ شده است.

با توجه به فراز «لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکمْ، وَ لَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکم، بَرِئْتُ اِلَی اللهِ وَاِلَیکمْ مِنْهُمْ، وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیائِهِمْ» در حادثه کربلا سه جریان تأثیرگذار بودند، نخستین جریان افرادی بودند که پایه ظلم و ستم را بر اهل بیت(ع) بنا گذاشتند، گروه دوم زمینه ساز و جزء پیروان و اصحاب لشگریان ظلم و ستم شدند و گروه سوم از این ظلم حمایت و یا در برابر آن سکوت کردند.

در این فراز از زیارت عاشورا از این سه جریان که در جریان ساز حادثه کربلا بودند، اعلام بیزاری و دوری می کنیم.

پیام فراز «یا اَباعَبْدِاللهِ اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکمْ اِلی یوْمِ الْقِیامَةِ» از زیارت عاشورا این است که فرد مؤمن در برابر جریان های ظلم و عدل در جامعه نباید بی تفاوت باشد و در برابر هر جریانی موضع درستی انتخاب می کند.

تولی و تبری از ارکان اساسی دین اسلام است، در بسیاری از روایات اهل بیت آمده است دین جزء حب به ائمه اطهار(ع) و بغض به دشمنان آنان نیست.

در این فراز از زیارت عاشورا در برابر هر مکتب و جریانی که پیروی اهل بیت(ع) هستند اعلام حمایت و دوستی می کنیم و با هر گروهی که دشمن ائمه اطهار(ع) است اعلام دشمنی و بیزاری می کنیم.

تقابل جبهه حق و باطل تا روز قیامت ادامه دارد؛ بنابراین در این بخش از زیارت عاشورا حب به اهل بیت(ع) و بغض به دشمنان آنان را تا روز قیامت اعلام می کنیم.

در ادامه فرازهای زیارت عاشورا به گونه مصداقی بر افرادی که ظلم بر اهل بیت(ع) کردند و در حادثه کربلا نقش آفرینی داشتند؛ همچون خاندان زیاد، دودمان امیه، ابن مرجانه، عمر بن سعد و شمر لعن و نفرین می فرستیم.

در زیارت عاشورا تولی و تبری شیعیان تجلی یافته است، در این زیارت از دشمنان اهل بیت(ع) اعلام برائت و بیزاری و با یاوران و اصحاب ائمه اطهار(ع) اعلام همیاری می کنیم.

منبع : خبرگزاری رسا، محدثی، جواد

Baidu.com

کاروانی بی سر و بی سرپرست

در طول تاریخ، کاروان هایی بسیار از شهری به شهر دیگر عزیمت کرده اند؛ کاروان تجارت، کاروان سیاست، کاروان سیاحت، کاروان جنگ، کاروان تبلیغی دین و…و اینک، کاروانی که از کوفه به شام در حرکت است، کاروان تجارت است؛ تجارت خون، تجارت اشک.

کاروان سیاست است؛ سیاستی که عین دیانت است.

کاروان سیاحت است، سیاحت در میان قاب عکس خاطرات؛ خاطره گُلِ نو شکفته ای که گلوی نازکش را ناوک ستم، درید و قناری کوچک پدر، در مقابل دیدگان خورشید، پَرپَر شد. خاطره دستی که مشک را به دندان می سپرد و سر را سپر مشک می کرد تا خود، تشنگی خاک را به دریای عظمتش فرو نشاند. و ای عجب از خاک که بار چنین گنج گران بهایی را تواند کشید!

کاروان جنگ است؛ زیرا که جنگ در کربلا پایان نیافت؛ در دشت تَف شعله کشید و در کوفه و شام، در میان هیاهوی مردم و صاعقه کلامِ زنی علی تبار، زنی علی وار، آتش به خرمن ظلم افکند. اکنون از کوفه تا شام و از شام تا هر شامی دیگر، صلای آن زن علی وار، طلیعه صبح است و دشنه ای بر قلب سیاه ستم و جنایت. کاروان کوفه تا شام، کاروان تبلیغی دین است؛ دینی که به ستم و نخوت و اشرافیت و تبعیض، و به استعمار و استثمار، «نه» می گوید. کاروانی که اسیرانش آزادترین آزاده گانند؛ زنجیریانش پای در رکابِ عشق دارند، دخترانش به مردان همیشه روزگار، درس مردانگی و شجاعت می دهند و کودکانش، وجاهت کفر را به تمسخر می گیرند و حیثیت ظلم را یکسره بر باد می دهند.

ای عجب از این کاروان که تاریخ را مبهوت کرده است!

از عظمت خورشیدی که بر سر نیزه دارد… ای عجب…!

منبع : مجله اشارات

www.alexa.com/topsites/countries

خانواده شهید ارمنی و کربلا

در کتاب مسیح در شب قدر که روایتی از دیدارهای رهبر انقلاب با خانواده شهدای ارمنی و آشوری است، درباره پیشنهاد رهبر انقلاب به یکی از این عزیزان برای زیارت حرم امام حسین علیه السلام آمده است: حضرت آقا ضمن تأیید کردن حرف های داماد، تأکیدی بر بصیرت شهدا و رزمندگان می کنند.

- بله! البته بعضی ها این وظیفه را فهمیدند و عمل کردند و بعضی ها عمل نکردند. مسلمان و مسیحی هم ندارد. خیلی از مسلمان ها در همین منطقه شما، به فکر جبهه نیفتادند و نرفتند، اما یک عده مسیحی رفتند. همه جوره اش بود.

حضرت آقا از کلیسا رفتن خانواده شهید که سؤال می کنند، پدر شهید مطلب جالبی می گوید که تابه حال نشنیده بودم؛ حاج آقا! هر شب ماه رمضان، اینجا، در کلیسایمان، برنامه داریم.

آقا سری به نشانه تعجب تکان می دهند و پدر شهید وقتی تعجب آقا را می بیند، می گوید: چند بار مشرف شده ام قم زیارت حضرت معصومه [سلام علیها] و چند بار هم شهر ری زیارت حضرت عبدالعظیم [علیه السلام]، دوست داشتم و قصد داشتم مشهد هم بروم، اما تابه حال روزی ام نشده.

حضرت آقا که مشغول نوشیدن چای بودند، لحظه ای از نوشیدن دست می کشند؛ خوب است! ارتباط معنوی پیدا می کند آدم! حالا جالب است اگر شما کربلا بروید!

چشمانم از تعجب گرد می شود! در امتداد این سال هایی که همراه حضرت آقا بوده ام، تابه حال نشنیده بودم ایشان چنین جمله ای را خطاب به خانواده ای ارمنی بگویند. شنیده بودم از عشق ارامنه به امام حسین بگویند، اما نشنیده بودم تشویقشان کنند به کربلا رفتن!

منبع : مسیح در شب قدر (روایت حضور مقام معظم رهبری در منازل شهدای ارمنی و آشوری)، مؤسسه جهادی صهبا، تهران، ۱۳۹۳.

 www.alexa.com/topsites