ازدواج موقت در فقه اماميه

متعه نساء يا « ازدواج موقت » آن است كه 

زن ، شخصاً يا به وسيله وكيل خويش ، خود را براى مدتى معلوم با مهريه تعيين شده به ازدواج مردى درآورد كه مانع شرعى ازدواج با او نداشته باشد - مانع شرعى مانند :

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

خويشاوندى نسبى يا سببى يا شيرى يا عدّه يا شوهر داشتن - و هنگامى كه مدت معلوم پايان پذيرد ، يا شوهر ، مابقى مدت را به زن ببخشد ، از مرد جدا مى شود ، و اگر دخول و زناشويى انجام گرفته باشد ،

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

زن بايد به مقدار دوبار قاعدگى [عادت ماهانه] عدّه نگه دارد ، و اگر از كسانى است كه عادت ماهانه و قاعدگى ندارد ، و به سن يائسگى نرسيده ، بايد چهل و پنج روز صبر كند ، اما اگر دخول انجام نگرفته ، مانند زن مطلَّقه پيش از دخول است و لازم نيست عدّه نگه دارد .

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

فرزند ازدواج موقت ، در همه احكام شرعى ، حكم فرزند ازدواج دائم را دارد .

💖‌‌💖‌‌💖‌‌

منبع ازدواج موقت در اسلام مرتضي عسكري