عبد شاكر آن انسانى است كه با نعمت خدا معصیت نكند و با تكیه بر نعمت الهى،با امر و نهى حضرت او- كه به مصلحت انسان تنظیم شده- به مخالفت با وجود مقدس پروردگار برنخیزد.

راستى چه جنایت بزرگ و سنگینى است كه انسان نعمت الهى را كه عبارت از تمام اعضا و جوارح انسانى و زمین و هوا و خوراك و پوشاك و تمام مواد مادى است صرف گناه و مخالفت با حضرت دوست كه از باب كرم و لطف و عنایت این همه نعمت در اختیار آدمى گذارده بنماید!!

گناه‏كار براى گناه ابزارى جز نعمت‏هاى الهى در اختیار ندارد، كسى كه مى‏ خواهد به نامحرم نظر كند و راه خیانت به ناموس یك مملكت را به روى خود باز كند جز این نیست كه باید از نعمت چشم و قدم و مال و شهوت براى رسیدن به امیال شیطانى و جهنمى ‏اش مایه بگذارد.

كسى كه مى‏ خواهد از صداى حرام و آواز محرم و لهو و لعب و موسیقى‏ هاى ایمان برانداز، لذّت ببرد جز این نیست كه باید از گوش و مال كه هردو نعمت حق‏اند مایه بگذارد.

كسى كه مى‏ خواهد دروغ بگوید، تهمت بزند، استهزا كند، افترا ببندد و دو به‏ هم زنى نماید،نفاق افكنى پیشه سازد، فحش بدهد، باطل بگوید، حق را ناحق كند، زورگویى كند، شهادت ناحق بدهد،جز این نیست كه باید از نعمت زبان استفاده كند.

كسى كه مى‏ خواهد كار خلاف خدا انجام دهد، مگر نباید تمام هستى خود را براى افتادن در حرام به كار بگیرد؟!

مواظب باشیم نعمت، عامل غفلت و بدبختى ما نشود، تمام این نعمت‏ها را خداوند مهربان براى خوشبختى ما قرار داده،قدرشناس نعمت باشید و راه خرج كردن نعمت را از انبیا و ائمه و قرآن بیاموزید.

بیتونه

آژیر خطر قرآن كریم

از تعبیرات مختلف آیات و روایات، به شدت و ضعف خطرهاى گناه پى مى‌بریم. در قرآن نسبت به بعضى از گناهان تعبیر شده كه آن را انجام ندهید مانند:
ولا تاكلوها اسرافاً(1)؛ از اموال آنها از روى اسراف نخورید.
در بعضى از موارد تعبیر شده كه از آن دورى كنید؛
واجتنبوا الطاغوت(2)؛ و از طاغوت دورى كنید.
و در بعضى موارد گفته شده نزدیك آن نشوید؛
وَلاتَقرَبوا الفَواحِشَ ما ظَهَر مِنها وَ ما بَطن(3)؛ به كارهاى زشت، خواه آشكار و خواه پنهان نزدیك نشوید.

صفحات: 1· 2· 3

تزکیه نفس

باید دانست وقتی انسان از خود غفلت کند و در صدد اصلاح نفس و تزکیه آن بر نیاید و نفس را سر خود بار آورد هر روز بلکه هر ساعت بر حجابهای آن افزوده می شود و از پس هر حجابی،حجابی بلکه حجبی برای او پیدا شود تا آنجا که نور فطرت به کلی خاموش و منطفی شود . آیا نیامده…………….

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12

بدان كه كلید معرفت خدای - عزوجل - معرفت نفس خویش است ، و برای این گفته اند: ” من عرف نفسه فقد عرف ربه"…

درجمله هیچ چیز به تو از تو نزدیكتر نیست ، چون خود را نشناسی دیگری را چون شناسی؟ و همانا كه گویی من خویشتن را همی شناسم و از باطن خود این قدر شناسی كه چون گرسنه شوی نان خوری، و چون خشمت آید در كسی افتی و همه ستوران با تو درین برابرند.

ادامه »

پا به پای امام حسین(عليه السلام) در روز عرفه

روز عرفه

الهی! عرفه ‏ام، باحسین علیه ‏السلام از عرفات کوچ کرد و رحل اقامت در کربلاگزید؛ پس تو رامی خوانم به زبانی که امامم حسین علیه ‏السلام در روز عرفه و در ودایش با سرزمین عرفات خواند.
الهی تو را می‏خوانم، با اشک‏هایی که به ترنم آخرین نوای آسمانی مولایم حسین علیه‏السلام در روز عرفه، بر صورت شرمسارم روان شده است.
الهی! تو را می‏خوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آن‏گاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه می‏کنند.
خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی‏تاب‏تر از همیشه است و تنها دارایی‏ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده‏ای.
چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون می‏سازد؟
الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی.
تو نوری و روشن‏تر از آنی که در پناه سایه درآیی.
خدای من! چه وقت از دیده‏ام نهان شدی تا برای اثبات بودن تو، دست به دامن برهان و استدلال ببرم؟
تو آنقدر ظاهری که رسیدن به تو از راه مشاهده آثارت، راه دراز پیمودن و به بیراهه رفتن است. پس خدای من! چنان به عشق خود مرا بنواز و یاری‏ام کن تا دیده‏ام؛ به فراتر از نشانه ‏هایت دل مشغول دارد و از درک نور تو که آفاق را روشن کرده، بازنماند.
بارالها! چنان خود را به من بنما که بی‏واسطه و با شهود قلب، شیفته جمال نورانی تو شوم.