الإمام الصادق عليه السلام :كانَ فيما وَعَظَ لُقمانُ ابنَهُ أن قالَ لَهُ : يا بُنَيَّ ، اِجعَل في أيّامِكَ ولَياليكَ وساعاتِكَ نَصيباً لَكَ في طَلَبِ العِلمِ ، فَإِنَّكَ لَن تَجِدَ لَهُ تَضييعا مِثلَ تَركِهِ . حديث

امام صادق عليه السلام :يكى از نصايح لقمان به پسرش ، اين بود كه گفت : «اى پسرم! بخشى از روز و شب و ساعات خود را براى دانش پژوهى قرار ده؛ زيرا هيچ زيانى را مانند ترك آن نخواهى يافت» .

حكمت نامه لقمان

الإمام الصادق عليه السلام :قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، لِكُلِّ شَيءٍ عَلامَةٌ يُعرَفُ بِها ، ويُشهَدُ عَلَيها … ولِلعالِمِ ثَلاثُ عَلاماتٍ : العِلمُ بِاللّه ِ ، وبِما يُحِبُّ ، وبِما يَكرَهُ . حديث

امام صادق عليه السلام :لقمان به پسرش گفت: «اى پسرم! هر چيز نشانه اى دارد كه بدان شناخته مى شود و بر اساس آن ، گواهى مى گردد. دانشمند نيز سه نشانه دارد : شناختن خدا و آنچه خداوند دوست دارد و آنچه دوست ندارد» .

حكمت نامه لقمان
 

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : تَهادَوا تَحابُّوا ، تَهادُوا فإنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائنِ .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به يكديگر هديه دهيد، تا نسبت به همديگر با محبت شويد. به يكديگر هديه دهيد؛ زيرا هديه كينه ها را مى برد.

ميزان الحكمه ج13

الطبقات الكبرى عن حُذَيفَةِ : سَمِعتُ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ في سِكَّةٍ مِن سِكَكِ المَدينَةِ : أنا مُحمّدٌ ، و أحمَدُ ، و الحاشِرُ ، و المُقَفّي ، و نَبيُّ الرَّحمَةِ .حديث

الطبقات الكبرى ـ به نقل از حذيفه ـ : در يكى از كوچه هاى مدينه از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمود : من محمّد و احمد و حاشر و مقفّى و پيامبر رحمت هستم.

ميزان الحكمه ج12

عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا سألَهُ يَهوديٌّ عَن وَجهِ تَسمِيَتِهِ بمُحمّدٍ و أحمَدَ و أبي القاسِم و بَشيرٍ و نَذيرٍ و داعٍ ؟ ـ : أمّا مُحمّدٌ فإنّي مَحمودٌ في الأرضِ ، و أمّا أحمَدُ فإنّي مَحمودٌ في السَّماءِ ، و أمّا أبو القاسِمِ فإنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَقسِمُ يَومَ القِيامَةِ قِسمَةَ النّارِ ؛ فمَن كَفَرَ بِي مِن الأوَّلينَ و الآخِرينَ ففي النّارِ ، و يَقسِمُ قِسمَةَ الجَنّةِ ؛ فمَن آمَنَ بي و أقَرَّ بِنُبُوَّتي ففي الجَنّةِ . و أمّا الدّاعي فإنّي أدعُو النّاسَ إلى دِينِ ربّي عَزَّ و جلَّ ، و أمّا النَّذيرُ فإنّي اُنذِرُ بالنّارِ مَن عَصاني ، و أمّا البَشيرُ فإنّي اُبشِّرُ بالجَنّةِ مَن أطاعَني .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال مردى يهودى از علّت نامگذارى ايشان به محمّد و احمد و ابو القاسم و بشير و نذير و داعى ـ فرمود : امّا محمّد، از آن روست كه من در زمين ستوده ام. اما احمد، از آن روست كه من در آسمان ستوده ام. اما ابو القاسم، از آن روست كه خداوند عزّ و جلّ روز قيامت قسمت آتش را جدا مى كند و هر كه، از اولين و آخرين انسان ها، به من كافر شده باشد جايش در آتش است و قسمت بهشت را جدا مى سازد و هركه به من ايمان آورده و به نبوّت من اقرار كرده باشد، جايش در بهشت است. اما داعى، از آن روست كه من مردم را به دين پروردگارم عزّ و جلّ دعوت مى كنم. اما نذير، از آن روست كه هر كس نا فرمانيم كند او را به آتش بيم مى دهم و اما بشير، از آن روست كه هر كس اطاعتم كند، او را به بهشت بشارت مى دهم.

ميزان الحكمه ج12