شهید ابراهیم هادی پرستوی گمنام گردان کمیل

ابراهیم در والفجر مقدماتی پنج روز به همراه گردان کمیل و حنظله در کانال های فکه با آب و غذایی کم مقاومت کرد اما تسلیم نشد.سرانجام در ۲۲ بهمن ماه سال ۶۱ بعد از فرستادن بچه های باقی مانده به عقب تنهای تنها با خدا همراه شد،از آن روز به بعد کسی او را ندید است.
او همیشه از خدا خواسته بود تا گمنام بماند چرا که گمنامی صفت یاران خداست، خدا هم دعایش را مستجاب کرد. ابراهیم سال هاست گمنام و تنها در فکه مانده است تا خورشیدی باشد برای راهیان نور.

شهیده فوزیه شیردل

شهیده فوزیه شیردل در سال 1338 در شهر کرمانشاه در خانواده‌ای متدین و مومن به دنیا آمد.
پس از طی دوران طفولیت در سن 7 سالگی به مدرسه رفت و از آنجا که در خانواده‌ای مذهبی رشد یافته بود، به نماز خواندن و روزه گرفتن بسیار پایبند بود. دوران ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و پس از اخذ مدرک سیکل وارد بهداری شد.
پس از گذشت 3 سال از خدمت در بهداری کرمانشاه و کسب تجربیات فراوان، به پاوه منتقل و در بیمارستان آنجا به عنوان بهیار مشغول به خدمت شد.

در سال 1357 همزمان با اوج‌گیری مبارزات علیه رژیم پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی، به خاطر حمایت از انقلاب و امام خمینی (ره) بارها با رئیس بیمارستان درگیر شده بود.

در همین زمینه یکی از دوستان و همکارانش نقل می‌کند: «فوزیه در بیمارستان با صدای بلند اعلام می‌کرد که من پیرو خط امام هستم؛ آن زمان، همه از ناجوانمردی و حمله‌های وحشیانه دموکرات‌ها و ضدانقلاب می ترسیدند ولی فوزیه دل شیر داشت. خیلی به امام خمینی (ره) علاقه داشت و عکس ایشان را بر روی دیوار اتاقش نصب کرده بود. دیگران می‌گفتند اگر ضد انقلاب‌ها پی‌ببرند که عکس امام را به دیوار اطاقت زده‌ای حساب همه‌مان را می‌رسند. اما او می‌خندید و می‌گفت:ضد انقلاب هیچ غلطی نمی‌تواند بکند.»

سرانجام وی در روز بیست و پنجم مرداد 1358 در جریان حمله گروهک‌ ضد انقلاب دموکرات به بهداری پاوه و محاصره بهداری و در حالی که مشغول کمک به یاران شهید دکتر مصطفی چمران در راهنمایی هلی‌کوپتر برای فرود در بهداری پاوه بود، مورد اصابت گلوله دموکرات‌ها قرار گرفت و پس از گذشت 16 ساعت و خونریزی فراوان به درجه رفیع شهادت نائل گشت و در گلزار شهدای باغ فردوس استان کرمانشاه آرام گرفت.

خاطره نخستین اعزام رهبر انقلاب به جبهه

به امام گفتم، خواهش می‌کنم اجازه بدهید به اهواز یا دزفول بروم؛ شاید کاری بتوانم بکنم. بلافاصله گفتند شما بروید. من به قدری خوشحال شدم که گویی بال درآوردم.

 با شروع جنگ تحمیلی از سوی رژیم بعث عراق که با تشویق و ترغیب استکبار جهانی و حمایت همه‌ جانبه آنان در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ صورت گرفت، فرصت مناسبی برای بارور شدن استعدادهای جوانان و رشد معنویت و ایمان و باورهای عمیق دینی در آنان فراهم آمد. جبهه‌های جنگ، دانشگاه عظیم پرورش انسان‌های مخلص و با تقوا و شجاع و حسینی شد؛ جنگ برای روحانیت نیز فرصت مساعدی را فراهم آورد تا هم خود از قبل آن بهره‌های معنوی برگیرند و هم انقلاب را ریشه‌دار کرده به جوانان و جهانیان معرفی کنند.»

آیت‌الله خامنه‌ای در سمت نماینده امام در شورای عالی دفاع از این فرصت بسیار بهره گرفتند. معظم‌له خوشحالی خود را از پوشیدن لباس رزم و حضور در میدان‌های جهاد و دفاع در میان رزمندگان اسلام این گونه بیان می‌فرمایند: «اول جنگ، وقتی که هفت، هشت، ده روزی گذشت، دیدم که هر چه خبر می‌آید، یأس‌آور است؛ البته، من نماینده امام در شورای عالی دفاع و سخنگوی آن شورا بودم؛ دیدم که از من کاری برنمی‌آید، دلم هم می‌جوشد و اصلاً نمی‌توانم صبر کنم. با دغدغه کامل، خدمت امام رفتم. همیشه امام به ما می‌گفتند که خودتان را حفظ کنید و از خودتان مراقبت نمایید. من به امام گفتم، خواهش می‌کنم اجازه بدهید، من به اهواز و یا دزفول بروم، شاید کاری بتوانم بکنم. بلافاصله گفتند که شما بروید. من به قدری خوشحال شدم، که گویی بال درآوردم. مرحوم چمران هم در آنجا نشسته بود، گفت: پس به من هم اجازه بدهید، تا به جبهه بروم. ایشان گفتند، شما هم بروید…

یک روز عصر، با مرحوم چمران راه افتادیم. اوایل شب به اهواز رسیدیم. همان شب اول که رفتیم، گروه کوچکی درست شد. قرار شد که اینها بروند، آرپی‌جی و تفنگ بردارند و به داخل صفوف دشمن، شبیخون بزنند… ما هر شب، همین عملیات را می‌رفتیم».

منبع: زندگینامه مقام معظم رهبری

رهبر من نور چشمان من است / عشق او آیین و ایمان من است

ذوالفقار حیدری در دست او / طاعتش میثاق و پیمان من است

سیدی از نسل پاك فاطمه / هم ز نسل شیر یزدان من است

در ولایت وارث آل نبی / جانشینی از امامان من است

همچو مه تابد به قلب شیعیا ن / نائب خورشید پنهان من است

در هدایت سوی حق آرد مر ا / این هدایت سمت قرآن من است

دوستانش دوست می دارم همی / دشمن او دشمن جان من است

آنكه مهر او ندارد در وجو د / بی گمان همكیش نادان من است

در سخن چون ابر می بارد به دل / در كویر خشك باران من است

در حضورش موج دریا دیده ام / در كلامش راحت جان من است

در نگاهش غرق دریا می شو م / واژه هایش در و مرجان من است

قلب تارم را صفایی می دهد / جامع فكر پریشان من است

من مرید آن دل وارسته ام / او مراد و پیر عرفان من است

بوی یوسف می دهد پیراهنش / گرچه خودیعقوب كنعان من است

من چو بلبل او چو باغ پر زگل / من چوبرگ او سرو بستان من است

آرزوی دیدنش دارم به دل / در فراقش شهر زندان من است

ای خوش آن روزی كه بینم رهبرم / ساعتی در خانه مهمان من است

هرگز ای یاران دعایش می كنید / شب نمازش ذكر یاران من است

روی خوبش با دو چشمت دیده ای / چهره اش چون ماه تابان من است

غرق دریای تهاجم را چه غم / ناجی كشتی ز طوفان من است

گر چه دشمن نقشه ها دارد بسی / حامی او حی سبحان من است

در امانت او ‹‹ امین ›› انقلا ب / در شجاعت شیر میدان من است

راه او باشد ره پیر خمین (ره) / رهرو راه شهیدان من است

افتخار ما بود ‹‹ سید علی ››/ سرور من جان جانان من است

چون فقیه وعالم است ودین شناس / مرجع تقلید دوران من است

روز ششم ماه تیر از سال شصت / رهبرم جانباز ایران من است

ای خداوندا نگهدارش تو با ش / چون دعای او نگهبان من است

شعر امروزم كه وصف رهبر است / بهترین اشعار دیوان من است

پیروانش نی به پاكستان و هند / درفلسطین است و لبنان من است

گوئیا مهدی(عج) چنین گوید كه او / بهترین اصحاب و یاران من است

عکس/ تصاویر جدید از حادثه غم انگیز منا

تعداد زوار حرم امام حسین (علیه‌السلام) در مراسم پیاده‌روی اربعین که به‌عنوان بزرگ‌ترین پیاده‌روی انسانی در جهان از آن نام می‌برند، در حدود 25 میلیون نفر است ولی هیچ‌گاه خبری از کشته شدن زوار در عراق مخابره نشده است اما در حج امسال که میزان زائرین به دو میلیون نفر هم نرسید، بی‌کفایتی سعودی‌ها حجاج را به خاک و خون کشید.