تلاوت آيه  در پایان وصیت نامه

آیه دوم: آیه 88 سوره هود: امام حسین علیه السلام در پایان وصیت نامه ای که قبل از حرکت به کربلا نوشتند به این آیه استناد کردند:

«توفیق من جز به (اراده) خداوند نیست که بر او توکل کرده ام به او روی آورده ام»

امام حسین علیه السلام در طول مسیر به آیاتی استناد فرموده اند

نماینده یزید در مدینه هنگام بيعت از امام 

1) آیه اول: آیه 33 سوره احزاب: همینکه نماینده یزید در مدینه تصمیم گرفت از امام حسین علیه السلام برای یزید بعیت بگیرد امام فرمود: وای بر تو، تو پلید هستی و ما خانواده ای هستیم که خداوند در شأن ما فرموده است:

«همانا خداوند می خواهد که از شما اهل بیت هر پلیدی (احتمالی، شک و شبهه ای) را بزداید و شما را چنانکه باید و شاید پاکیزه بدارد».

امام حسین علیه السلام در طول مسیر به آیاتی استناد فرموده اند

نوزدهم محرم:

حرکت کاروان اسیران کربلا از کوفه به طرف شام. (61 ه . ق)

بیست و ششم محرم: محاصره ی مکه و سنگباران کعبه از سوی سپاهیان یزید بن معاویه. (64 ه . ق)

در سال 63 شورش و جنبش هایی بر ضد یزید در حجاز به وجود آمد. در مکه، عبداللّه بن زبیر با پرداختن به عبادت و مخالفت با یزید بن معاویه، مردم را به گرد خود جمع کرد.

سپاهیان شام به مکه هجوم آورده و با منجیق ها و سنگ اندازهای بلند شهر را سنگ باران کردند و حتی مسجدالحرام و کعبه را نیز نشانه گرفتند. اما سرانجام یزید در همان سال به هلاکت رسید و عبداللّه بن زبیر، زمام امور حجاز را به دست گرفت.

سیزدهم محرم:

شهادت عبداللّه بن عفیف به دست عبیداللّه بن زیاد. (61 ه . ق)

نخستین اعتراض آشکار نسبت به جنایت عبیداللّه در شهادت امام حسین علیه السلام از سوی یکی از شیعیان کوفه به نام عبداللّه بن عفیف برخاست. که به دست مأموران عبیداللّه شبانه با ضربات شمشیر به شهادت رسید.

دوازده محرم: ورود کاروان اسیران کربلا به کوفه. (61 ه . ق)

امام سجاد علیه السلام و حضرت زینب در مدت اقامت در کوفه، وظیفه و رسالت خود را مبنی بر ابلاغ و نشر پیام امام حسین علیه السلام در جامعه، به شایستگی انجام دادند.

ـ دفن اجساد مطهر شهدای کربلا در شب دوازده. (61 ه . ق)

در این روز مردم قبیله ی بنی اسد از روستای غاضریه که نزدیک کربلا بودند اجساد شهداء را دفن کردند.

ـ شهادت حضرت «امام زین العابدین علیه السلام » به روایتی (95 ه . ق)

زمان امام سجاد علیه السلام پر از اختناق و تقیه بود و کسی در برابر جاسوسان بنی امیه، مجال نقش کشیدن نداشت؛ با این حال، امام از ارشاد و نشر احکام اسلام فروگذاری نکرد.