مشخصات كتاب:

شماره كتابشناسي ملي : ايران

سرشناسه : محدثي جواد، ۱۳۳۱ -

عنوان و نام پديدآور : عيد غدير درسيره اهل بيت/جواد محدثي

منشا مقاله : ضميمه اطلاعات ، ۱۲ آذر ۱۳۸۸ : ص ۷

توصيفگر : عيد غديرخم

توصيفگر : اهل بيت

توصيفگر : سيره معصومين

توصيفگر : سيره نبوي

توصيفگر : احاديث
عناوين اصلي كتاب شامل:
سخن ناشر؛ پيشگفتار مترجم؛ عنايت خدا و رسول به (غدير)؛ عدم اختصاص به شيعه؛ سابقه عيد غدير؛ متن تبريك؛ عيد غدير و عترت پيامبر (ص )؛ پاسخى به يك دروغ؛ تاج امانت؛ پي نوشتهاسخن ناشر؛ پيشگفتار مترجم؛ عنايت خدا و رسول به (غدير)؛ عدم اختصاص به شيعه؛ سابقه عيد غدير؛ متن تبريك؛ عيد غدير و عترت پيامبر (ص )؛ پاسخى به يك دروغ؛ تاج امانت؛ پي نوشتها
 

أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ اَوْلى‏ بِكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ؟
اي مردم چه كسي بر شما از خودتان صاحب اختيار تر است؟

[قالوا:] اَللَّهُ و رَسُولُهُ گفتند خدا و رسولش .[فقال:]الا مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ فرمود:بدانيد كه هر كس من صاحب اختيار اويم اين علي صاحب اختيار اوست

اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ و عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْمَنْ نَصَرَهُ و اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ خدايا دوست بدار هر كس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر كس او را دشمن بدارد و ياري كن هر كس او را ياري كند و خوار كن هر كس او را خوار كند

مَعاشِرَ النَّاسِ، هذا عَلِيٌّ أَخي وَوَصِيّي وَواعي عِلْمي سپس فرمود: اي مردم، اين علي است برادر من و وصي من و دربردارنده علم من

وَخَليفَتي في أُمَّتي عَلي مَنْ آمَنَ بي وَعَلي تَفْسيرِ كِتابِ اللَّهِ عَزَّ وجَلَّ وَالدَّاعي إِلَيْهِ وَالْعامِلُ بِما يَرْضاهُ وَالْمُحارِبُ لِأَعْدائِهِ و جانشين من در امتم بر آنان كه به من ايمان آورده‌اند، و جانشين من در تفسير كتاب خداوند عزوجل و دعوت به آن، و عمل كننده به آنچه او را راضي مي‌كند، و جنگ كننده با دشمنان خدا

وَالْمُوالي عَلي طاعَتِهِ وَالنَّاهي عَنْ مَعْصِيَتِهِ و دوستي كننده بر اطاعت او و نهي كننده از معصيت او.

إِنَّهُ خَليفَةُ رَسُولِ‌اللَّهِ وَأَميرُالْمُؤْمِنينَ وَالإِمامُ الْهادي مِنَ اللَّهِ اوست خليفه‌ي رسول خدا، و اوست اميرالمؤمنين و امام هدايت كننده از طرف خداوند

وَ قاتِلُ النَّاكِثينَ وَالْقاسِطينَ وَالْمارِقينَ بِأَمْرِاللَّهِ و اوست كه به فرمان خداوند با پيمان شكنان و روي گردانان و خارج شدگان از دين پيكار نمايد.

يَقُولُ اللَّهُ: «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ» بِأَمْرِكَ يا رَبِّ أَقُولُ: أَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَاْنصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَالْعَنْ مَنْ أَنْكَرَهُ وَاغْضِبْ عَلي مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ
خداوند مي‌فرمايد: «سخن در پيشگاه من تغيير نمي‌پذيرد»، پروردگارا، به امر تو مي‌گويم: «خداوندا دوست بدار هر كس علي را دوست بدارد و دشمن بدار هر كس علي را دشمن بدارد، و ياري كن هر كس علي را ياري كند و خوار كن هر كس علي را خوار كند، و لعنت نما هر كس علي را انكار كند و غضب نما بر هر كس كه حق علي را انكار نمايد».

أَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَ الْآيَةَ في عَلِيٍّ وَلِيِّكَ عِنْدَ تَبْيينِ ذلِكَ وَنَصْبِكَ إِيَّاهُ لِهذَا الْيَوْمِ:پروردگارا، تو هنگام روشن شدن اين مطلب و منصوب نمودن علي در اين روز اين آيه را درباره‌ي او نازل كردي: ».

«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَرَضيتُ لَكُمُ الإِسْلامَ ديناً»«امروز دين شما را برايتان كامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام كردم و اسلام را به عنوان دين شما راضي شدم»

« إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ»«هر آينه دين در نزد خدا دين اسلام است و هر كس ديني غير از اسلام انتخاب كند هرگز از او قبول نخواهد شد و او در آخرت از زيانكاران خواهد بود».

أَللَّهُمَّ إِنّي أُشْهِدُكَ أَنّي قَدْبَلَّغْتُ پروردگارا، تو را شاهد مي‌گيرم كه من ابلاغ نمودم.

منبع: كتاب استاد محمد باقر انصاری

روايت شده: امام باقر عليه السّلام براى انجام حجّ، از مدينه به سوى مكّه رهسپار شد، وقتى كه در مكّه وارد مسجد الحرام شد، و به كعبه نگريست و بلند بلند گريه كرد، سپس طواف كعبه نمود، و پس از طواف، در مقام ابراهيم نماز خواند، وقتى كه سر از سجود برداشت، ديده شد كه محل سجده‏ اش بر اثر اشك فراوانش، تر شده است.
و آن حضرت وقتى كه خنده می کرد، متوجّه خدا شده، عرض مى‏ كرد :اللّهمّ لا تمقتنى: «خدايا بر من خشم نكن».

امام صادق عليه السّلام فرمود:
«هنگامى كه چيزى پدرم را غمگين مى ‏نمود، امر مى‏ كرد تا زنان و كودكانش جمع شوند، سپس دعا مى ‏كرد و آنها آمين می گفتند».
نيز فرمود:
«پدرم بسيار ذكر خدا می گفت، گاهى همراه او می رفتم، آن حضرت ذكر خدا می ‏گفت، و وقتى كه با مردم گفتگو می كرد، از ذكر خدا غافل نمى‏ گشت، و همواره مى ‏ديدم كه زبانش به ذكر «لا اله الّا اللّه» حركت مى‏ كند. آن حضرت ما را جمع مى‏ كرد و به ذكر الهى امر مى ‏نمود، تا خورشيد طلوع كند، و هر كدام از ما كه تلاوت آيات قرآن را مى‏ توانست، او را امر به آن مى ‏كرد، و هر كدام كه نمی توانست امر به ذكر مى‏ كرد».

 منبع: برگرفته از کتاب “نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام"، شیخ عباس قمی, ص: 215

در توصيف علم امام باقر عليه السّلام، عبد اللّه بن عطاء مكّى مى‏ گويد:
 «دانشمندان را نديدم كه در برابر كسى آن گونه باشند كه در برابر امام باقر عليه السّلام كوچك هستند. من حكم بن عتيبه را با اينكه داراى مقام ارجمندى از علم در ميان قوم بود، ديدم، كه در مقابل امام باقر عليه السّلام گوئى كودكى در برابر معلّم خوداست، و جابر بن يزيد جعفى، وقتى كه از امام باقر عليه السّلام حديثى را روايت می كرد، می ‏گفت: «حديث كرد مرا، وصىّ اوصياء، و ميراث دار دانش‏هاى پيامبران، محمّد پسر على بن حسين، درودهاى خدا بر آنها باد».

محمّد بن مسلم می گويد:
«هر چه در ذهنم خطور كرد، از امام باقر عليه السّلام پرسيدم، تا آنكه از سى هزار حديث از او پرسيدم، و از امام صادق عليه السّلام، از شانزده هزار حديث، سؤال نمودم».
روايت شده: پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در ضمن گفتارى فرمود:
«هنگامى که امام حسين عليه السّلام از دنيا رفت، پسرش على عليه السّلام بعد از او امر امامت را به دست می گيرد، و او حجّت و امام است؛ و خداوند از صلب على (امام سجّاد عليه السّلام) پسرى را خارج سازد كه همنام من و شبيه ‏ترين انسانها به من است، علم او علم من، و داورى او داورى من است، و او امام و حجّت بعد از پدرش می باشد».
روايت شده: امام باقر عليه السّلام فرمود:
«اگر براى علم خودم افراد شايسته ‏اى را می ‏يافتم، همانا علم توحيد، اسلام، دين و شرايع را از كلمه «صمد» آشكار می نمودم، ولى چگونه من (در اين عصر) افراد شايسته علم خود را بيابم، با اينكه امير مؤمنان على عليه السّلام كسى را كه علمش را تحمّل كند نيافت».
كوتاه سخن آنكه: امام باقر عليه السّلام اسرار گنجينه ‏هاى معارف و احكام حقايق الهى، و حكمت‏ها و لطائف را آشكار نمود، و اين موقعيّت علمى امام باقر عليه السّلام بر كسى مخفى نيست، مگر آن كسى كه ديده بصيرتش، نابينا گشته، و درون آلوده و ناپاك داشته باشد، از اين رو گفته شد كه آن حضرت: «شكافنده علم‏ها، و گستراننده آن است».
و شيعيان، قبل از امام باقر عليه السّلام مناسك حجّ و حلال و حرام خود را نمى ‏شناختند، تا آنكه امام باقر عليه السّلام شناخت اين احكام را به روى آنها گشود، و مناسك حجّ و حلال و حرام آنها را براى آنها بيان كرد، به گونه‏ اى كه مردم (اهل تسنّن) در بيان احكام، به شيعيان، نيازمند شدند، بعد از آنكه شيعيان (قبلا) در اين جهت، به آنها نياز داشتند.
شيخ مفيد (ره) می گويد:
«از هيچ‏يك از فرزندان امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام آشكار نشد، آن قدر كه از علم دين، آثار مذهب، شريعت، علم قرآن، و طريقت و انواع امور دينى از امام باقر عليه السّلام آشكار گشت، شخصيت‏هاى برجسته دين، باقیماندگان صحابه، بزرگان تابعين، رؤساى فقيهان مسلمانان، علوم را از آن حضرت گرفته و روايت مى‏ كردند، و آن حضرت به دانستن علوم و فضائل، مشهور و ضرب المثل شد، و در شأن او آثار و اشعار تدوين گرديد.
قرطى [شاعر دانشمند] می گويد:
         يا باقر العلم لاهل التّقى             و خير من لبّى على الاجبل‏
: «اى شكافنده علم، براى پرهيزكاران، و اى بهترين كسى كه بر كوههاى مكّه لبّيك گفت».
 
 
منبع: برگرفته از کتاب “نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام” از شیخ عباس قمی، ص: 207

فَاعْلَمُوا مَعاشِرَ النَّاسِ ذلِكَ فيهِ وَافْهَمُوهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ قَدْنَصَبَهُ لَكُمْ وَلِيّاً اي مردم، اين مطلب را درباره‌ي او بدانيد و بفهميد، و بدانيد كه خداوند او را براي شما صاحب اختيار

وَإِماماً فَرَضَ طاعَتَهُ عَلَي الْمُهاجِرينَ وَالْأَنْصارِ وَعَلَي التَّابِعينَ لَهُمْ بِإِحْسانٍ و امامي قرار داده كه اطاعتش را واجب نموده است بر مهاجرين و انصار و بر تابعين آنان به نيكي

وَعَلَي الْبادي وَالْحاضِرِ، وَعَلَي الْعَجَمِيِّ وَالْعَرَبِيِّ، وَالْحُرِّ وَالْمَمْلُوكِ وَالصَّغيرِ وَالْكَبيرِ و بر روستايي و شهري، و بر عجم و عرب، و بر آزاد و بنده، و بر بزرگ و كوچك

وَعَلَي الْأَبْيَضِ وَالْأَسْوَدِ، وَعَلي كُلِّ مُوَحِّدٍ ماضٍ حُكْمُهُ، جازٍ قَوْلُهُ، نافِذٌ أَمْرُهُ و بر سفيد و سياه. بر هر يكتا پرستي حكم او اجرا شونده و كلام او مورد عمل و امر او نافذ است.

مَلْعُونٌ مَنْ‌خالَفَهُ، مَرْحُومٌ مَنْ‌تَبِعَهُ وَصَدَّقَهُ هر كس با او مخالفت كند ملعون است، و هر كس تابع او باشد و او را تصديق نمايد مورد رحمت الهي است.

فَقَدْغَفَرَاللَّهُ لَهُ وَلِمَنْ سَمِعَ مِنْهُ وَأَطاعَ لَهُ خداوند او را و هر كس را كه از او بشنود و او را اطاعت كند آمرزيده است.

مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ آخِرُ مَقامٍ أَقُومُهُ في هذَا الْمَشْهَدِ، فَاسْمَعُوا وَأَطيعُوا وَانْقادُوا لِأَمْرِ اللَّهِ رَبِّكُمْ اي مردم، اين آخرين باري است كه در چنين اجتماعي بپا مي‌ايستم. پس بشنويد و اطاعت كنيد و در مقابل امر خداوند، پروردگارتان سر تسليم فرود آوريد.

فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ هُوَ مَوْلاكُمْ وَإِلهُكُمْ، ثُمَّ مِنْ دُونِهِ رَسُولَهُ وَنَبِيَّهُ الْمُخاطِبَ لَكُمْ، ثُمَّ مِنْ بَعْدي عَلِيٌّ وَلِيُّكُمْ وَإِمامُكُمْ بِأَمْرِ اللَّهِ رَبِّكُمْ
چرا كه خداوند عزوجل صاحب اختيار شما و معبود شما است، و بعد از خداوند رسولش و پيامبرش كه شما را مخاطب قرار داده، و بعد از من علي صاحب اختيار شما و امام شما به امر خداوند است

ثُمَّ الْإِمامَةُ في ذُرِّيَّتي مِنْ وُلْدِهِ إِلي يَوْمٍ تَلْقَوْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ و بعد از او امامت در نسل من از فرزندان اوست تا روزي كه خدا و رسولش را ملاقات خواهيد كرد.

ادامه »