سلامتی در دین یعنی باورها و اعتقادات انسان سالم و کامل باشد زیرا در صورت فساد و مریضی در باورها و اعتقادات اعمال انسان نیز به تباهی و فساد می‌رود. نور زاییده نور او تاریکی زاییده تاریکی. تنها در صورت ایمان کامل عمل صالح موجود می‌شود.

بسیاری از افراد که در باورهایشان بیمار هستند مثلاً امامان را هم‌طراز خدا می‌دانندو یا فرقه های بهائیت و وهابیت، اعمالشان نیز به هان مقدار فاسد می‌باشد.

اگر می‌خواهید سالم زندگی کنید و سالم بمیرید و در فراز و نشیب دنیا به سلامت به سر بریدباید تسلیم محضر و فرمان‌بردار مطیع خداوند باشید.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ غڑ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ

ای اهل ایمان ! همگی در عرصه تسلیم و اطاعت [از خدا] در آیید، و از گام‌های شیطان پیروی نکنید،

که او نسبت به شما دشمنی آشکار است(بقره/208)

ادامه »

 وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا و کسی که از یاد پروردگارش روی برگرداند ، او را در عذابی بسیار سخت و روز افزون در خواهد آورد(جن/17)

عذاب سخت و مشکل، جزای کسانی است که از اوامر خدا روی‌گردانی کردند

و نافرمانی و عصیان را شیوه خود قرار دادند چنان که هم در دنیا همیشه گرفتارند

و زندگی سختی دارند و هم در آخرت گرفتار عذاب سخت و فراگیر هستند.

آری آثار ایمان فقط در آخرت نیست بلکه در این دنیا نیز مشهود است.

بَلَیٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

آری کسانی که همه وجود خود را تسلیم خدا کنند در حالی که نیکوکارند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته است، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند(بقره/112)

راه رسم زندگي!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ايمان اعتماد اميد

پیامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم در كنار سفره همانند بنده متواضع می‌نشست،

 و سنگینی خود را بر روی ران چپ می‌افكند.

هرگاه در حال صرف غذا بود، تكیه نمی‌داد. با نام و یاد خدا شروع می‌كرد، بین دو لقمه خدا را یاد می‌كرد و سپاس ‍ می‌گفت.

وقتی غذا تناول می‌فرمود، نام خدا را می‌برد و حمد و سپاس خدا را بین دو لقمه به جا می‌آورد.

این نكات حاكی از توجه به ولی نعمت و یاد و نام خدای سبحان می‌باشد.

او هیچ گاه زیاده روی در تناول غذا نداشت. وقتی بر طعامی دست می‌نهاد، می‌فرمود: به نام خدا، خدایا؛ بر ما مبارك قرار ده.

او هیچ غذایی را بد نمی‌شمرد، اگر میل داشت، تناول می‌كرد و اگر به طعامی تمایل نداشت، آن را ترك می‌كرد.

حضرت تنها غذا نمی‌خورد، دوست داشت دسته جمعی باشد، بهترین طعام برای او طعام دسته جمعی بود.

در هنگام غذا از همه زودتر شروع می‌كرد و آخر از همه دست می‌كشید، تا دیگران در غذا خوردن شرم نكنند و گرسنه برنخیزند.

از جلو خودش غذا می‌خورد، غذای داغ نمی‌خورد، و غذای او بسیار ساده، مانند نان جو بود، هرگز نان گندم نخورد،و به غذای ساده پرانرژی مانند رطب علاقه داشت.