پدر، بر تو سلام

پدر، بر تو سلام

بعد از شهادت یاران و نزدیکان امام نوبت به جانبازی فرزند وی حضرت علی اکبر(ع) رسید. او که ریشه اش از خاندان نبوت بود، در خلق و خوی شباهت زیادی به پیامبر اکرم(ص) داشت و این خصلت دلبستگی امام و دیگران را به وی دو چندان می کرد. امام حسین(ع) فرمود: هرگاه دلمان برای پیامبر تنگ می شد علی اکبر را نظاره می کردیم. بنابراین وداع او برای رفتن به میدان به امام بسیار گران آمد. در لشکر دشمن هماوردی برای علی اکبر یافت نشد و او خود را به قلب دشمن زد و با نبردی سنگین تعداد زیادی از آنان را نابود ساخت. شدت حمله تاب و تحمّل را از آن حضرت گرفت و به سوی پدر روانه اش کرد، بلکه با قطره آبی عطش خود را فرونشاند و دوباره به رزم ادامه دهد. هنگامی که علی اکبر نزد پدر آمد و از تشنگی سخن گفت، امام حسین(ع) زبانش را مکید و انگشتری رسول خدا(ص) را در دهانش نهاد و او را به طرف میدان بازگرداند. حضرت علی اکبر(ع) پس از مبارزه ای سخت پدر را مورد خطاب قرار داد و فرمود: پدر جان سلام بر تو، این جدّم رسولخداست که با جامی پر از آب مرا سیراب کرد، به طوری که بعد از این تشنگی نخواهم دید.(15)

پی نوشت ها:ـــــــــــــــــــــــ

15. بحار، ج 45، ص 44.

جنبه های غیبی عاشورا