فرهنگ رمضان در جهان اسلام

خدایا! دوباره به آغاز لحظه های تبرک رسیدم؛ به آغاز سی روز مهربانی که قرار است مدام کنار تو بنشینم و نزدیک تر از همیشه، دوستت بدارم و دوستم بداری. دوباره با تو بر سر میعاد آمده ام، بر سر وعده روزهای پرهیز و ایمان. دوباره از امشب، دلداده سحرگاه می شوم و غروب های دل انگیز را بی تابانه به پیشواز می روم. دوباره ستاره های سحری را قدر می دانم و نفس های تبرک سپیده دم را غنیمت می شمارم. دوباره به تو سلام می گویم، از فراز بام روزه ها و روزهای عشق؛ از فراز ارتفاع خویشتن داری و خداخواهی. دوباره بال و پرم مشتاق تر و پرنده تر، مرا به سمت و سوی تو می آورند و از عمق پایین دست زمین، رهایم می کنند. من این آغاز دوباره را به درگاه تو، سپاس می گویم. خدایا! تو را سپاس که دیگر بار، عمرم به دیدار این لحظه ها نائل شد. تو را سپاس که نفس هایم فرصت دوباره رسیدن به این هوای هستی بخش را پیدا کردند. من باز پیراهن نیایش و توحید بر تن می کنم و به خانه تو می آیم؛ به بزم بی ریایی که سفره از کرامت و عطای بی پایان تو دارد و تمام بزم ها و آراستگی ها را از چشمم می اندازد.

ماه مبارک رمضان در فرهنگ ها
ماه مبارک رمضان در ایران همواره با استقبال مردمی روبه رو شده و مؤمنین آداب این ماه که اعم از روزه داری و رعایت شئونات آن است را به جا آورده اند. اما فراتر از آداب مذهبی این ماه، حجم عظیمی از فعالیت های فرهنگی به تدریج به وجود آمده و به حیات خود ادامه داده است. این فرآورده های فرهنگی، ابعاد مختلفی را شامل می شده و در قالب آیین ها و مناسک، آواها و اشعار و نیز مهارت ها و تکنیک هایی باقی مانده است. فرهنگ رمضان از آنجا که اغلب تعارضی با باورهای اعتقادی نـداشته، بلکه درصدد تشدید و تحکیم آنها بوده، با واکنش مثبتی از سوی عالمان دینی مواجه شده است. از این رو، نوعی وفاق نخبگانی و عامه درباره» اجرای آنها وجود داشته؛ امری که به ضمیمه» باورهای محلی و رفتارهای کهن زمینه ساز فرهنگ رمضان در ایران شده است.

ماه رمضان در جهان اسلام
ماه مبارک رمضان آداب، رسوم و شرایط خاص خود را دارد که آن را از بقیه ماه های سال متمایز می کند. با این همه مسلمانان مناطق مختلف جهان و به ویژه کشورهای اسلامی در این ماه متناسب با فرهنگ های خود، هر کدام آداب و رسوم خاص دارند تا به بهترین شکل ممکن از فضیلت این ماه بهره ببرند. مراسمی که از کشوری به کشور دیگر و حتی از شهری به شهر دیگر تفاوت دارد.

مسلمانان هند در ماه رمضان مساجد و گلدسته ها را با چراغ تزیین می کنند و در آن ها کلاس های قرآنی برگزار می کنند. در این ایام مساجد مملو از نمازگزار می شود. سفره های افطار و سحر مسلمانان هند با غذاهای خاصی به نام «غنجی» همراه است که از برنج، گوشت، آب و مواد دیگر درست می شود. سحرخوان نیز در هند نقش برجسته ای دارد که پیش از نماز صبح، مردم را از خواب بیدار و با به پایان رسیدن ماه رمضان از آن ها هدیه دریافت می کند. در دهه آخر ماه رمضان سنت اعتکاف برگزار و بر شب قدر تأکید بسیاری می شود. آن ها در شب بیست وهفتم ماه مبارک رمضان برای فاتحه خواندن اموات به قبرستان می روند. در شب قدر نیز عده ای از جوانان به کوچه ها و خیابان ها می روند و درهای خانه ها را زده و آن ها را برای احیای ماه مبارک رمضان صدا می کنند و قداست این ماه را یادآور می شوند.

منبع حوزه نت