سلمان2

منظور از ولايت ، آن شناخت و معرفت و محبتى است كه انسان را نسبت
به امام بر حق ، مطيع مى سازد. ولايت ، پذيرش و اعتقاد به رهبرى اميرالمؤ منين و امامان شيعه است و يك فلسفه سياسى ، اعتقادى و اجتماعى سرنوشت ساز براى مسلمين است .
سلمان ، درباره حضرت على (ع ) عقيده و معرفت خاصى داشت و مقام او را مى دانست و او را به عنوان امام و خليفه پيامبر و وارث علوم انبياء مى شناخت و پس از وفات پيامبر هم ، در خط صحيح و صراط مستقيم ولايت ، ثابت و استوار باقى ماند و يكى از دوازده نفرى بود كه در مسجد و در حضور همه ، با يادآورى سفارشها و توصيه هاى پيامبر، از حق على (ع )، كه حق امت بود، دفاع كرد. سلمان دومين نفرى بود كه در حضور خليفه وقت ، بپا خاست و چنين گفت :
كرديد و نكرديد و ندانيد چه كرديد (12)… اى ابوبكر هنگامى كه براى تو جريانى پيش آيد كه حكم آنرا ندانى ، به چه چيز تكيه خواهى كرد؟ هنگامى كه از تو سؤ ال شود چيزى كه نمى دانى به چه كس پناه خواهى برد؟ چه عذرى دارى كه خود را بر داناتر از خود و نزديكترين افراد به پيامبر و دانا به تاءويل كتاب خدا و سنت پيامبر مقدم مى دارى ؟ كسى كه پيامبر او را در زمان حياتش مقدم داشته و هنگام وفاتش ، شما را درباره او توصيه كرده است . شما كسانى هستيد كه فرمان پيامبر را فراموش كرده و وصيت او را از ياد برديد و وعده او را مخالفت كرديد و… (13)
سخنان سلمان طولانى است و بطور عمده در دفاع از حقى است كه پس از پيامبر ناديده گرفته شد و بناى اختلاف و شكاف بين مسلمين از همان روز و بخاطر همان حوادث نهاده گشت .
آنچه در حوادث و پيشامدها براى يك مسلمان مهم است ، گم نكردن راه و مفتون نشدن به جاذبه هائى كه برفتنه ها و تزويرها استوار است . پاى بندى به ولايت دقيقا همين حركت در خط رهبرى صحيح ائمه و اطاعت از فرمان خدا و رسول در مورد امام است و سلمان ، چهره درخشان معتقدين به اين ولايت بود.
سلمان ، در خطبه اى كه پيرامون ولايت دارد، گفته است :

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11