تلنگر44

در داستان حضرت یوسف علیه السلام می خوانیم:
قحطى در مصر و اطرافش از جمله كنعان بیداد مى‏كرد. یعقوب علیه السلام به فرزندانش دستور داد برای تهیه مواد غذایی به سوى مصر حركت كنند؛ کاری که پیش از این نیز کرده بودند؛ ولى این بار در سرلوحه خواسته هایش جستجو از یوسف و برادرش بنیامین را قرار داد و فرمود: فرزندانم بروید و از یوسف و برادرش جستجو كنید و از آنجا كه فرزندان اطمینان داشتند كه یوسفى در كار نمانده؛ به آنها فرمود:
… وَلاَ تَیْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ ؛ و از رحمت خدا نومید مباشید . بعد بلافاصله دلیل آن را هم فرمود:
… إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ ؛ زیرا جز گروه كافران كسى از رحمت خدا نومید نمى‏شود .[1]
معنای این سخن آن است که نا امیدی بر جانی سایه می افکند و آن را در کام خود فرو می برد که به رحمت خدا ایمان نداشته باشد و در مواردی اصل وجود خدا را منکر شود.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9