عبادات و پيوند امام باقر عليه السّلام با خدا
روايت شده: امام باقر عليه السّلام براى انجام حجّ، از مدينه به سوى مكّه رهسپار شد، وقتى كه در مكّه وارد مسجد الحرام شد، و به كعبه نگريست و بلند بلند گريه كرد، سپس طواف كعبه نمود، و پس از طواف، در مقام ابراهيم نماز خواند، وقتى كه سر از سجود برداشت، ديده شد كه محل سجده اش بر اثر اشك فراوانش، تر شده است.
و آن حضرت وقتى كه خنده می کرد، متوجّه خدا شده، عرض مى كرد :اللّهمّ لا تمقتنى: «خدايا بر من خشم نكن».
امام صادق عليه السّلام فرمود:
«هنگامى كه چيزى پدرم را غمگين مى نمود، امر مى كرد تا زنان و كودكانش جمع شوند، سپس دعا مى كرد و آنها آمين می گفتند».
نيز فرمود:
«پدرم بسيار ذكر خدا می گفت، گاهى همراه او می رفتم، آن حضرت ذكر خدا می گفت، و وقتى كه با مردم گفتگو می كرد، از ذكر خدا غافل نمى گشت، و همواره مى ديدم كه زبانش به ذكر «لا اله الّا اللّه» حركت مى كند. آن حضرت ما را جمع مى كرد و به ذكر الهى امر مى نمود، تا خورشيد طلوع كند، و هر كدام از ما كه تلاوت آيات قرآن را مى توانست، او را امر به آن مى كرد، و هر كدام كه نمی توانست امر به ذكر مى كرد».
منبع: برگرفته از کتاب “نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام"، شیخ عباس قمی, ص: 215
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
