گام دوازدهم: تزیّن (آراستگی)

«اللّهمّ زَیّنّی فیه بالسَّترِ والعَفافِ»، « خدایا در این روز مرا به زیور پیرایش از گناه و پاک دامنی بیارای».

پس از آن که انسان خود را از زنگار گناه پاک کرد و دامن از آلودگی ها و پلیدی ها شست، نوبت آراسته شدن به زیور و زینت های رفتار و کردار پسندیده است. پس از استحمام و دور کردن کثیفی ها، خود را به انواع آرایش ها بیاراییم؛ آراسته شدن به پوشش عفاف و پاک دامنی.

خواجه نصیرالدین طوسی در معنای عفت گوید: «عفت آن است که قوت شهوت، مطیع نفس ناطقه باشد، تا نصرت او به اقتضای رأی او بود و اثر خیریّت در او ظاهر شود و از تعبّد هوای نفس و استخدام لذّات فارغ گردد».

┈••✾• 🌿🌺🌿 •✾••┈┈

از امام باقر(علیه السلام) نیز روایت است که فرمود: «مَا عُبِدَ اللّه بشَیْ ءٌ أَفْضَلُ مِنْ عِفَّة بَطْنٍ وَفَرْجٍ»،«خداوند به چیزی بهتر از پاکداشت شکم و فرج عبادت نشده است».

و این همه فرع بر این است که انسان خود بخواهد و بر پیشرفت خویش استقامت ورزد و تسلیم دستورات خداوند باشد.

┈••✾• 🌿🌺🌿 •✾••┈┈

پیر هرات گوید:هر که از در تسلیم در آید بدو سه چیز دهند:

1. شربتی که دل وی از معرفت زنده گردد.

2. شرنگی که نفس اماره را بکشد.

3. شرابی که جانش سرمست شود.

با یکی حلاوت طاعت یابد.

با دیگری از معصیت بگریزد.

با سومی به روح مناجات رسد.

آنگاه در گرفتاری ای افتد که از آن رهایی نتوان،و همه زندگی را نهد بر سر آن!

┈••✾• 🌿🌺🌿 •✾••┈┈

دعای روز دوازدهم ماه رمضان: «اللّهمَّ زَیِّنّی فیهِ بِالسَِّتْرِ وَالْعَفافِ وَاسْتُرْنی فیهِ بِلِباسِ الْقُنُوعِ وَالْکِفافِ وَاحْمِلْنی فیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَالاِْنْصافِ وَامِنّی فیهِ مِنْ کُلِّ ما اَخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الْخاَّئِفینَ».

[ذکر این روز «اللّهمّ زیّنی بالستر والعفاف» است.]

منبع سی گام خودسازی: بر پایه دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان/ محمود صلواتی.