(هر خاكى حرام است )

(هر خاكى حرام است )
از (مسيب بن زهير) روايت كند كه گفت :
(حضرت موسى بن جعفر عليه السلام ) بعد از آنكه مسموم شد بمن فرمود: از خاك من چيزى براى تبرك نگيريد، بجهت آنكه هر خاكى كه از ما است حرام است ، مگر تربت جدم حسين بن على عليه السلام كه آن را خدا شفاء قرار داده براى شيعيان و دوستان ما.
پس چون يكى از شماها بخواهد آن تربت را بر دارد بايد ببوسد و بر چشمش بگذارد و بمالد بر تمام جسدش ، و بگويد:(الَّلهُمَّ بِحَقِّ هذِهِ التُربَةِ، وَ بِحَقِّ مَنْ حَلِّ بِها وَ ثَوى فِيها، وَ بِحَق اءبِيهِ وَ اُمهِ وِ اِخيهِ وَالائِمَةِ مِنْ وُلْدِهِ، وَ بِحَقِّ المَلائِكةِ الحافينَ بِهِ اِلا جَعَلْتَها شِفاءُ مِنْ كُلِّ داءٍ، وَ بُرءا مِنْ كُلِّ مَرَضٍ، وَ نَجاةً مِنْ كُلِّ آفةٍ، وَ حِرزا مِمّا اءَخافُ و اَحْذَرُ) پس از آن استعمالش كند.
پس بگير از آن خاك كه شفاى هر درديست و سپر است از هر چه ميترسى .
و برابرى نكند آن را هيچ چيزى از چيزهائيكه بآنها طلب شفا ميكنند مگر دعاء. و چيزيكه آن را فاسد ميكند آن است كه در ظرفهاى
نا مناسب ميگذارند و كسانيكه معالجه بآن نميكنند، يقين ايشان كم است و اما كسانيكه يقين دارند آن شفا است اگر معالجه بآن كنند كفايت كند باذن خدا و بغير آن احتياج پيدا نكنند. (وايضا) چيزيكه آن را فاسد ميكند شياطين وكافران جنّ هستند كه خود را بآن تربت ميمالند و بو ميكنند.

نام كتاب : داستانهايى از خاك تربت امام حسين (ع)

نويسنده : شهيد احمد مير خلف زاده و على مير خلف زاده