فضيلت21

«بوی آسمانی دانش»

بغض‏های ریشه‏دار در بقیع روح انسان خیمه زده است.
دقایق غم را اشک‏های ما قطره قطره دنبال می‏کند.
چه فصل متروکی است پاییز اندوه؛ اما تا روزگار دنیا هست، گریزی از مرور سطور این فصل نیست.
امروز، کتاب دانش، مرثیه‏هایی در دل دارد که هر کدام جگرسوز است و پر خراش. خاک بقیع، بوی آسمانی دانش را می‏پراکند.
نام بقیع که می‏آید، یادی کبود در آغوش غزل‏های ما می‏ماند.
نام بقیع که می‏آید، چشمه‏های بی‏اختیار اشک، از صفحات تاریخ جاری می‏شود.
امروز، گاه سفر به مکتب احادیث «صدق» با چشمان اشکبار فراق است.
قطعه‏های غمزده
امروز، اشک‏های قلم، نماینده قطعه‏های غمزدگی است.
در وادی پر از اشتیاق دانایی، ضجه و شیون منتشر است.
موج موج شانه‏ها می‏آیند، روبه روی دریا تباری که نامش «صادق» است تا ترجیع‏بندهای تلاطم را بسرایند. امروز دوبیتی‏های «وا اماما»، زمزمه بقیعستان دل است.