عبادت و یاد دیگران

فاطمه زهرا علیهاالسلام در زهد و پارسایی بی‌همتا و در عبادت و پرهیزگاری نمونه و ممتاز بود. چنان که امام حسن مجتبی علیهاالسلام می‌فرماید:
مادرم شبهای جمعه را تا صبح بیدار می‌ماند و به نماز و عبادت می‌پرداخت و پیوسته برای مؤمنان دعا می‌کرد، بی‌آنکه برای خود دعایی بکند. از ایشان پرسیدم: چرا برای خود دعا نمی‌کنید و فقط برای دیگران به دعا می‌پردازید؟[1] .
فرمود: یا بنی! الجار ثم الدار، ای پسرم! اول باید به همسایه پرداخت بعد به خود.
در این سخن فاطمه علیهاالسلام درس ایثار و گذشت نهفته است و به ما می‌آموزد که باید در همه حال به یاد دیگران بود و آنان را مقدم بر خویش دانست. حتی در دعا کردن که امری قلبی و رابطه‌ای است میان انسان و خدا نیز باید دیگران را بر خود ترجیح داد. خداوند نیز چنین دعایی را مستجاب خواهد کرد.
«حسن بصری» می‌گوید:
فاطمه علیهاالسلام عابدترین امّت بود. در عبادت خدا آنقدر می‌ایستاد که پایش ورم می‌کرد. وقتی که رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از وی پرسید: بهترین چیز برای زن چیست؟
عرض کرد: بهترین چیز برای زن آن است که او هیچ مرد نامحرمی و هیچ مرد نامحرمی هم او را نبیند.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دخترش را در آغوش کشید و فرمود: «ذُرّیَةُ بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ.» [2] .

منبع:

[1] فاطمة الزهراء من المهد الی اللحد، ص 38.

[157] منتهی الآمال، ج 1، ص 133 و 132.