روايت 2

اساس كارها

قيلَ لِلصـادِقِ عليه‏ السلام:
عَلى ماذا بَنَيْتَ أَمْرَكَ؟
فَقالَ عليه ‏السلام: عَلى أَرْبَعَةَ أَشْياءَ:
عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلى لايَعْـمَلُهُ غَيرى فَاجْتَهَدْتُ؛
وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلىَّ فَاسْتَحْيَيْتُ؛
وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزقى لايَاكُلُهُ غَيرى فَا طْمَانَنْتُ؛
وَ عَلِمْتُ أَنَّ اخِرَ أَمْرى الْمَوتُ فَاسْتَعْدَدتُ.
به امام صادق عليه‏ السلام گفتند:
كار خود را به چه اساسى استوار ساخته‏ اى؟
فرمود: بر چهار بنيان:
[اول] دانستم كه عمل مرا كسى ديگر انجام نمى ‏دهد پس تلاش نمودم؛
[دوم] دانستم كه خداى بر من آگاه است پس حيا كردم؛
[سوم] دانستم كه روزى مرا ديگرى نمى‏ خورد پس آرام گرفتم؛
[چهارم] دانستم كه پايان كار من مرگ است پس براى آن آماده شدم.
بحار الانوار: ج78، ص228، ح100