تارك الصلوه

ترک نماز چه عواقبی به همراه دارد؟
ترك نماز، قصور در مهمترين دستور الهي و انجام ندادن بزرگترين وظيفه و برنامه زندگي است.
ترك نماز، ناشكري، ناسپاسي و كفران نعمتهاي الهي و برداشتن عمود و ستون دين است; زيرا نماز پايه دين است. ترك نماز و عبادت، باعث ميشود كه آفرينش و زندگي انسان، بيهوده و لغو باشد; در حالي كه انسانها براي عبادت آفريده شده اند. ترك نماز و نياش، موجب ترك لذت بخش ترين حالات انسان است.

جوامع، ملتها، اقوام، نژادها ؤ از اول تاريخ تا حال ؤ با نيايش، عبادت و مناجات پويا و زنده مانده اند (هر چند در روش و كردار و گفتار دچار انحراف هم شده اند).
در هيچ زماني، انسان بي نياز از عبادت و پرستش خداوند نبوده و نخواهد بود; اما اين عبادت بايد با برنامه و روش خاصي صورت گيرد و گرنه هيچ بهره و نتيجه اي، نصيب شخص نيايشگر نخواهد شد.
خداوند ميفرمايد: ((ان الصلاه كانت علي الموئمنين كتابا موقوتا; البته نماز بر مومنان به طور حتم فرض و واجب شده است)).(عنكبوت، آيه 44)
وجوب نماز يكي از ضروريات دين مقدس اسلام و فريضه اي بزرگ و وظيفه اي سنگين در اين آيين پاك است.
خواندن نماز، شرط قبولي ساير اعمال و عبادتها است: ((الصلاه عمود الدين ان قبلت، قبل ماسواها و ان ردت رد ما سواها; نماز پايه دين است، اگر مورد قبول واقع شد، ساير عبادتها هم قبول ميشود، ولي اگر پذيرفته نشد، ساير اعمال نيز پذيرفته نخواهد شد)).(بحار الانوار، ج 10، ص 394)

ترك نماز و يا سبك شمردن آن، آثار و نتايج شوم فراواني دارد; حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم در اين باره ميفرمايد:
((هر كس نماز را سبك بشمارد، دچار پانزده بلا ميشود شش بلا در دنيا و سه بلا در هنگام مرگ و سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامي كه از قبر بيرون ميآيد:
اما آنچه در دنيا به آن دچار ميشود:
اول، خداوند بركت را از عمر او برمي دارد;
دوم، خداوند بركت را از روزي اش بر ميدارد;
سوم، چهره ئ خوبان از او گرفته ميشود;
چهارم، كار نيك وي ديگر پاداش نخواهد داشت;
پنجم، دعايش به اجابت نميرسد;
ششم، از دعاي خوبان بهره اي نخواهد داشت.
اما آنچه در هنگام مرگ به آن دچار ميشود:
اول، آن كه با ذلت و خواري ميميرد;
دوم، گرسنه از دنيا ميرود;
سوم، تشنه ميميرد… .
اما آنچه در قبر گريبانش را ميگيرد:
اول، آن كه خداوند ملكي را در قبر وي مي گمارد، تا او را شكنجه كند;
دوم، قبر وي تنگ خواهد گرفت.
سوم، درون قبر وي تاريك خواهد بود.
اما آنچه در قيامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار ميشود:
اول، آن كه خداوند فرشتهاي بر او مي گمارد تا وي را با صورت بر زمين
بكشد، در حالي كه مردم نظاره ميكنند;
دوم، با وي محاسبه ئ سختي خواهد داشت;
سوم، هرگز خداوند به وي نظر رحمت نمي افكند و تطهيرش نميكند و عذاب دردناك و سختي در انتظار او است.))(مستدرك الوسائل، ج 1، ص171 ؤ 172)
در روايت ديگري آمده است: عبيد بن زراره ميگويد: از امام صادق(عليه السلام) پرسيدم: گناهان كبيره كدام اند؟
آن حضرت فرمود: گناهان كبيره در نوشتار علي بن ابي طالب (عليه السلام) هفت چيز است: كفر به خداوند، كشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن، خوردن مال يتيم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت.

عبيد ميگويد: از امام عليه السلام پرسيدم: يك درهم از مال يتيم خوردن، بزرگتر است يا ترك نماز؟
حضرت فرمود: ترك نماز. عرض كردم: شما ترك نماز را از گناهان كبيره به حساب نياورديد.
حضرت فرمود: اولين گناه كبيره چه بود؟ عرض كردم: كفر به خداوند. فرمود: شكي نيست كه تارك نماز كافر است. (وسائل الشيعه، ج 11، ص254)