اتحاد

اتحاد مسلمین و صفای دل آنان، شرط اصلی اعلای کلمه ی اسلام است.

اتحاد مسلمین، به معنای انصراف مسلمین و فِرَق گوناگون از عقاید خاص کلامی و فقهی خودشان نیست؛

بلکه اتحاد مسلمین به دو معنای دیگر است که هر دوی آن باید تأمین بشود:

اول این که فِرَق گوناگون اسلامی )فِرَق سنی و فِرَق شیعه( … حقیقتاً در مقابله با دشمنان اسلام،

همدلی و همدستی و همکاری و همفکری کنند. دوم این که فِرَق گوناگون مسلمین سعی کنند

خودشان را به یکدیگر نزدیک کنند و تفاهم ایجاد نمایند و مذاهب فقهی را باهم مقایسه و منطبق کنند.

در عین این که دولتها و قدرتها و اداره کنندگان جهان، برای مصالح دولتها و مسایل سیاسی خود،

به سمت وحدت پیش می روند، تمام تلاشهای استکبار در جهت تضعیف ملتها و بخصوص ملت اسلام

و ایجاد اختلاف بین اینها به کار می رود.

مأموریت سلاطین فاسد، ممانعت از اتحاد مسلمانان است.