این کتاب به مسئله دین و دینداری جوانان و نوجوانان و آسیب شناسی تبلیغ دینی و دین داری در جامعه و تبلیغ دینی برای جوانان پرداخته است.

 

هویت دینی جوانان
پدیدآوران: پژوهشکده‌باقرالعلوم، موسسه تحقیقات اجتماعی کندوکاوناشر: شرکت چاپ و نشر بین المللزبان: فارسیرده‌بندی دیویی: 297.483سال چاپ: 1390نوبت چاپ: 1تیراژ: 3000 نسخهتعداد صفحات: 332قطع و نوع جلد: وزیری (شومیز)شابک: 9789643044459کد کتاب در گیسوم: 1783341توضیح کتاب:
موضوع این کتاب، بررسی ارتباط میان جوانان با دین است. کتاب حاضر، مجموعه‌ای از هشت مقاله و سخنرانی پیرامون ارتباط میان جوانان با دین، بررسی هویت دینی جوانان است. عناوین مقاله‌ها و سخنرانی‌های مندرج در کتاب، عبار‌تند از: ضرورت شناخت ریشه‌های نابسامانی فرهنگی/ نوروز هاشم زهی؛ دین‌گرایی و یا دین‌گریزی جوانان/ سیدسعید زاهد زاهدانی؛ تبیین نظری تمایلات دینی جوانان و نوجوانان/ حسین ابوالحسنی تنهایی؛ نسخ‌شناسی انواع دین‌داری مقدمه‌ای بر تحلیل جمعه شناختی/ سیدمحمد میرسندسی؛ جامعة قدیسی واکنش و تخریب قلمروی دینی/ حسین محدثی؛ گریز از کدام دین/ علیرضا حلم‌زاده؛ آسیب‌شناسی تاریخی دین‌داری/ حجت‌اله ایزدی و تمایلات دینی و ارتباطات جنسی در جامعة کنونی/ ابراهیم فیاض.

این کتاب شامل9 مقاله با عناوین: «ضرورت شناخت ریشه‌های نابسامانی فرهنگی»، «دین‌گرایی و یا دین‌گریزی جوانان»، «تبیین نظری تمایلات دینی جوانان و نوجوانان»، «سنخ‌شناسی انواع دین‌داری مقدمه‌ای بر تحلیل جامعه‌شناختی»، «جامعه قدسی واکنشی و تخریب قلمروی دینی»، «مبانی نظری و مفهومی آسیب‌شناسی تبلیغ دینی در میان نوجوانان و جوانان»، «گریز از کدام دین»، «آسیب‌شناسی تاریخی دین داری» و «تمایلات دینی و ارتباطات جنسی در جامعه کنونی» می‌شود.

ادامه »

مباهله از ریشهٔ «بهل» می باشد و «بهل» در اصل به معنای رها کردن ،وانهادن و ترک نمودن است .

«بُهْلَه» و «بَهْلَه» به معنای لعنت کردن است .، بَهَلَهُ : لَعَنَهُ، يَهْلَةُ اللَّهِ : لَعْنَةُ اللّه. 

«إبتهال» از باب افتعال به معنای تضرّع و تلاش در دعا .

« مُباهَلَه» از باب مفاعله به معنای « مُلاعَنَه » یعنی: دو نفر، یا دو گروه در یک موضوع مورد اختلاف با یکدیگر اجتماع کنند و از خدا بخواهند که لعنت خود را بر شخص یا گروه ستمگر قرار دهد. 

نیایشگری که جز خدا همه چیز را فرو نهاده، با یک اخلاص فقط به خدا توجّه می کند ،نیایشِ او را «ابتهال» گویند.

دو طرف متخاصم پس از مباهله یکدیگر را یله و رها کرده در معرض لعنت خدا قرار می دهند.

شخصی که از کسی بیزاری جسته او را مورد لعن قرار می دهد، او را وانهاده به حال خود ترک می کند.

آیۀ مباهله
آیه 61 سوره مبارکه ،آل عمران، به «آیه مباهله معروف است زیرا در این آیه پیامبر اکرم صلى اللّه عليه و آله وسلم و مأموریت یافته که با نصارای نجران مباهله کند :

«فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ» ؛

پس از آنچه از دانش به تو داده شده، اگر کسی در مورد او حضرت عیسی با توجّه به محاجه و ستیز برخیزد، پس بگو بیایید ما فرزندان خود و شما فرزندان خود را فراخوانیم ما زنان خود و شما زنان خود را فراخوانیم ما خویشتن خود و شما خویشتن خود را دعوت کنیم آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.

منبع:مباهله، سند هویت شیعه/ علی اکبر مهدی پور

 امام صادق علیه السلام به نقل از امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر بگویم اسم اکبر(اسم اعظم) در این دعاست درست است و اگر مردم بدانند چه اجابتی در آن نهفته است سراسیمه به تعلیم آن روی می آورند. من این دعا را بر حاجاتم مقدم می کنم و دعایم به اجابت می رسد.

این همان دعای مباهله است که(پس از دستور مباهله) در آیه شریفه) فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ(جبرئیل بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نازل شد و ایشان را از این دعا آگاه ساخت. به ایشان فرمود تو و جانشینت(امام علی علیه السلام) و دو نوه ات و دخترت بیرون روید و با این دعا با آن گروه مباهله کنید. امام صادق علیه السلام می فرمایند:گنج های دانشی که نزد خداوند است بهتر و باقی تر(از هر چیز) است، پس با این دعا از خداوند طلب شفاعت کنید و از کسانی که اهلیتش را ندارند _همچون سفیهان و منافقان_ کتمان نمایید. دعا این است:

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهَائِکَ بِأَبْهَاهُ وَ کُلُّ بَهَائِکَ بَهِیٌّ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِبَهَائِکَ کُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ جَلَالِکَ بِأَجَلِّهِ وَ کُلُّ جَلَالِکَ جَلِیلٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِجَلَالِکَ کُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ جَمَالِکَ بِأَجْمَلِهِ وَ کُلُّ جَمَالِکَ جَمِیلٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِجَمَالِکَ کُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَمَا أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَمَا وَعَدْتَنِی

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ عَظَمَتِکَ بِأَعْظَمِهَا وَ کُلُّ عَظَمَتِکَ عَظِیمَهٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَظَمَتِکَ کُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ نُورِکَ بِأَنْوَرِهِ وَ کُلُّ نُورِکَ نَیِّرٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِنُورِکَ کُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ رَحْمَتِکَ بِأَوْسَعِهَا وَ کُلُّ رَحْمَتِکَ وَاسِعَهٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ کُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَدْعُوکَ کَمَا أَمَرْتَنِی فَاسْتَجِبْ لِی کَمَا وَعَدْتَنِی

ادامه »

در کتاب مفاتیح الجنان برای روز شریف مباهله(بیست و چهارم ذی الحجه) توصیه به اعمال زیر شده است: اوّل: غسل دوّم: روزه سوّم: دو رکعت نماز و آن مثل روز عید غدیر است در وقت و کیفیّت و ثواب و آیة الکرسى که در نماز مباهله است تا هُمْ فیها خالِدُونَ است. چهارم: خواندن دعاى مباهله که شبیه به دعاى سحرهاى ماه رمضان است و من اختیار مى کنم روایت شیخ را در مصباح فرموده دعاء روز مباهله روایت شده است.
 

  
امام صادق علیه السلام به نقل از امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر بگویم اسم اکبر(اسم اعظم) در این دعاست درست است و اگر مردم بدانند چه اجابتی در آن نهفته است سراسیمه به تعلیم آن روی می آورند. من این دعا را بر حاجاتم مقدم می کنم و دعایم به اجابت می رسد. این همان دعای مباهله است که(پس از دستور مباهله) در آیه شریفه: فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ،جبرئیل بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نازل شد و ایشان را از این دعا آگاه ساخت. به ایشان فرمود تو و جانشینت(امام علی علیه السلام) و دو نوه ات و دخترت بیرون روید و با این دعا با آن گروه مباهله کنید. امام صادق علیه السلام می فرمایند:گنج های دانشی که نزد خداوند است بهتر و باقی تر(از هر چیز) است، پس با این دعا از خداوند طلب شفاعت کنید و از کسانی که اهلیتش را ندارند _همچون سفیهان و منافقان_ کتمان نمایید. دعا این است:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ بَهَائِكَ بِأَبْهَاهُ وَ كُلُّ بَهَائِكَ بَهِيٌّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِبَهَائِكَ كُلِّهِ‏

خدايا از تو درخواست مى ‏كنم بحق نورانيترين مراتب انوارت در صورتى كه تمام مراتب آن نورانى است خدايا پس درخواست ميكنم بحق تمام مراتب نورانيتت

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ جَلاَلِكَ بِأَجَلِّهِ وَ كُلُّ جَلاَلِكَ جَلِيلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِجَلاَلِكَ كُلِّهِ‏

خدايا از تو درخواست ميكنم بحق عاليترين مراتب جلالت در صورتى كه تمام مراتب جلالت عالى است خدايا پس از تو درخواست مى‏ كنم بحق تمام مراتب جلالت

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ جَمَالِكَ بِأَجْمَلِهِ وَ كُلُّ جَمَالِكَ جَمِيلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِجَمَالِكَ كُلِّهِ‏

خدايا از تو درخواست مى ‏كنم بحق نيكوترين مراتب جمالت در صورتى كه تمام مراتب جمالت نيكو است خدايا پس درخواست مى‏ كنم بحق تمام مراتب جمالت

ادامه »

تربیت دینی کودکان یکی از مسایل مهمّ زندگی است، زیرا فطرت خداجوی کودکان همراه با حسّ کنجکاوی بتدریج رشد می کند، و باید قانونمند شده و تربیت گردد.
 
  

بسیاری از مردم فرزندان خود را بگونه ای تربیت می کنند که همانند انها فکر کنند، زندگی کنند، و با اداب و رسوم خانواده و قبیله و فامیل هر چند بی ارزش انها عادت کنند، و انها را رعایت نمایند. که اگر جوانی چنین نبود می گویند: تو فرزند ما نیستی! ! در صورتی که امام علی علیه السلام در چگونگی تربیت فرزند بسیار واقع نگر بود و فرمود:(لا تُقْسِروا اوْلادَکمْ عَلی ادابِکم، فَاِنَّهُم مَخْلوُقوُنَ لِزَمانٍ غَیْرِ زَمانِکم؛ فرزندان خود را بر اداب و رسوم خود مجبور نسازید، زیرا انان به روزگاری غیر از روزگار شما تعلّق دارند).چون انسان ها همواره در حال رشد و تکامل بوده، و نوع و سیستم زندگی، راههای تولید و کشف و اختراع و روابط اجتماعی در حال دگرگونی است. ما باید فرزندان خود را با واقعیّت ها اشنا کنیم، تا در هر شرایطی، و در هر جامعه ای، حقیقت را درک کنند، درست بیاندیشند، و واقع گرا باشند، پس نباید در قالب های ذهنی از پیش تعیین شده قرار گیرند.

ادامه »