اشعار مناسبتی-رحلت پیامبر اسلام(ص)
رحلت پیامبر اسلام(ص)
در سوگ پیامبر(ص)
جواد محدثى
بار دگر، ياد تو زد آتش به جانم
جا دارد از اندوه اين درد
گر جاى اشك، از ديدگانم، خون چكانم
اى سوره عشق
اى آيه مهر
اى چشمه نور
اى اختر تابنده، اى ياد معطّر
اى برترين و آخرين پيغام آور
اى پا نهاده بر بلنداهاى افلاك
اى همنشين بينوا بر بستر خاك
رفتى ولى ما را به دست غم سپردى
اى خوب … اى پاك!
در روزهاى تيره و شبرنگ «بطح»
در ظلمت كور كوير جاهليت
مشعل به كف، درد آشنا، ره مىگشودى
در اوج خشم و كينه ديرين «يثرب»
در سينه ها بذر محبّت مى فشاندى
پاك و مبرا بودى از هر لغزش و عيب
سيماى تو آيينه ايزدنما بود
چشم خدا بين تو هم، چشم خدا بود
اى وارث خط شفقگون رسالت
دردا … دريغا!
اى امى گويا … از آن روزى كه رفتى
ما، همچنان در انتظارى تلخ، مانديم
بعد از تو اى محمود احمد، اى محمد (ص)
ديگر بلال «اللّه اكبر» بر نياورد
جبريل از سوى خدا ديگر نيامد
خوش روزگارى داشتيم اندر كنارت
امّا دريغ، آن روزها ديرى نپاييد
رفتى … ولى از ياد ما هرگز نرفتى
بعد از تو اشك ديدهمان هرگز نخشكيد
بعد از تو خاطرهايمان هرگز نياسود
بعد از تو، اى يار ضعيفان، قصه ما
غم بود و حرمان بود و درد تازيانه
يا كنج زندان، يا اسارت، يا شهادت
آزارها و حملههاى وحشيانه
بعد از تو اولاد على آواره گشتند
بر خون سجود آورده و در خون نشستند
بعد از تو، ما مانديم و غوغا سقيفه
بعد از تو، ما مانديم، با زهراى مظلوم
آن چهره اى، كش بارها بوسيده بودى
آزرده و سيلى خور دست ستم شد
در كوفه محراب على گرديد گلگون
صحراى سرخ كربلا رنگين شد از خون
لبهاى قرآن خوان و حقگوى حسينت.
آماج ضربتهاى چوب خيزران گشت
يار وفادارت، «ابوذر»
چون عاشقان، در غربت تبعيد، جان داد
«عمار ياسر» كشته گرديد
فريادهاى «مالك اشتر» فرو خفت
بيدارهامان بر فراز دار رفتند
اى بنده خوب خداون
بعد از تو، ما مانديم و ميراث شهيدان
بعد از تو، ما بوديم و خيل سوگواران
رفتى تو، اى تنديس اخلاق و فضائل
اى عقل كامل
رفتى ولى ما را به دست غم سپردى
يادت گرامى باد، اى ياد معطّر
اى نامت احمد
نامت بلند و جاودان باد
از خواب برخیز
شیخ محمد هزین لاهیجی
به هجران، زارى دلهاى خونين
ز حد بگذشت يا ختم النّبيّن!
ز اشك و آه مهجوران بيتاب
جهانى غوطه زد در آتش و آب
سپاه درد با جان در ستيزست
لب هر زخم دل، خونابهْ ريزست
جهان از جلوه جان پرورت دور
به ما شد تنگتر از ديده مور
شدى تا گنج خلوتخانه خاك
ز داغ اندوخت صد گنجينه، افلاك
قد محراب زين محنت، دو تا شد
كه از سروِ سرافرازت جدا شد
ز قدرش، سايه بر عرش برين بود
كه بر پاى تو، منبر پايه مىسود
كنون در گوشه يى افتاده مدهوش
به حسرت، يك دهن خميازهْ آغوش
جدا از پرتو آن روى دلكش
به دل، قنديل را افتاده آتش
ز داغ هجرت اى شمع شب افروز!
به شبها، شمع مى گريد به صد سوز
برافروز اى چراغ چشم ايجاد
جهان شد بىفروغت، ظلمتْ آباد
به رخ، آرايش شمس و قمر كن
شب تاريك هجران را، سحر كن
ز خواب اى مهر عالمتاب، برخيز!
تو بخت عالمى، از خواب برخيز!
بلندْ آواز گردان طبل شاهى
ز نو، زن نوبت عالمْ پناهى
قدم بر تارك كرّ و بيان زن
علم بر بام هفتمْ آسمان زن
مشرَّف كن بساط خاكيان را
منوّر، منزل افلاكيان را
سراى خورشيد جان! از خواب بركن
كنار خاك را، جيب سحر كن
چراغ افروز بزم قدسيان شو
رواج آموز كار انس و جان شو
چو از جا، هول رستاخيز خيزد
رخ از شرمندگيها، رنگ ريزد
نظر بگشا بر احوال تباهم
بجنبان لب، پىِ عذر گناهم
شعر بوی غم می آید
سید محسن احمدزاده
بوی غم می آید از شهر رسول
بوی اشک حیدر و آه بتول
آسمانی ها همه دل بی شکیب
بر لب شیر خدا امن یجیب
لحظه ها لبریز از دل وا پسی
فاطمه گریان ز داغ بی کسی
می چکد بر گونه ها با صد محن
دانه دانه اشک از چشم حسن
اینک، غم گرفته عالمین
بغض کرده گوشه ی خانه حسین
در میان حجره ای غرق ملال
آیه های اشک می خواند بلال
لحظه های اخر پیغمبر است
روح هستی در میان بستر است
با دلی محضون به حال احتضار
چشم های خسته ی او اشک بار
اشک او از بی کسی حیدر است
قصه نامردی و میخ در است
گوشه ای گرم نیایش با خدا
می برد بالا علی دست دعا
اهل بیت خویش را با اشک و آه
در وداع آخرین دارد نگاه
گاه گوید با علی از غسل و قبر
درد دل با چاه و مظلومی و صبر
گاه گوید با غم و درد و محن
غم مخور هستی من زهرای من
بعد من حامی دست حق شوی
اولین کس تو به من ملحق شوی
بعد من اجر رسالت هیزم است
هستی ام در آتش نا مردم است
اشک او تصویری از حق نمک
در میان کوچه ها غصب فدک
آسمان را رنگ نیلی می زنند
بین کوچه بر تو سیلی می زنند
قطره قطره اشک او دارد سخن
از دل و لب های پر خون حسن
در نگاه آخرش راز مگوست
حرف ها از بوسه زیر گلوست
در سوگ حضرت محمد (ص)
شيخ محمّد حسين غروى اصفهانى (مفتقر)
ماتم جهانسوز خاتم النّبيّين ست؟
يا كه آخرين روز صادر نخستين ست؟
روز نوحه قرآن در مصيبت طاهاست
روز ناله فرقان از فراق ياسين ست
خاطرى نباشد شاد در قلمرو ايجا
آه و ناله و فرياد در محيط تكوين ست
كعبه را سزد امروز، رو نهد به ويرانى
زانكه چشم زمزم را سيل اشك خونين ست
صبح آفرينش را، شام تار باز آمد
تيره، اهل بينش را ديده جهان بين ست
رايت شريعت را، نوبت نگونسارى ست
روز غربت اسلام، روز وحشت دي نست
شاهد حقيقت را، هر دو چشم حقْبين خفت
آهِ بانوى كبرى همچو شمع بالين ست
هادى طريقت را، زندگى به سر آمد
گمرهان امّت را سينهيى پر از كين ست
شاهباز وحدت را، بند غم به گردن شد
كركس طبيعت را، دست و پنجه رنگين ست
شد هماى فرّخْ فر، بسته بال و بى شهپر
عرصه جهان يكسر، صيدگاه شاهين ست
خاتم سليمان را اهرمن به جادو برد
مسند سليمانى، مركز شياطين ست
شب ز غم نگيرد خواب، چشم نرگس شاداب
ليك چشم هر خارى، شب به خواب نوشين ست
پشت آسمان خم شد زير بار اين ماتم
چشم ابر پر نم شد در مصيبت خاتم
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه اول)
غلامرضا سازگار
شور محشر در عزای رحمةللعالمین شد
اوّل تنهـــایی مـــولا امیـــرالمــؤمنین شد
شد خزان باغ مدینه می‌زند زهرا به سینه(2)
دست حیــدر مخفیانه جسم پیغمبر کفن کرد
با سرشک دیدۀ خود شستشوی آن بدن کرد
شد خزان باغ مدینه می‌زند زهرا به سینه(2)
اشـک تنهایـی شده از دیـدۀ زهـرا روانه
تسلیت؛ سیلیِّ امّت، شاخۀ گل؛ تازیانه
شد خزان باغ مدینه می‌زند زهرا به سینه(2)
آنکـه بـوده خصـم دین و خصـم آیات شریفه
کشتن خیرالنّساء را کرده امضا در سقیفه
شد خزان باغ مدینه می‌زند زهرا به سینه(2)
بـــــر در بیـــت ولایــــت حـــقّ پیغـمبـــر ادا شــد
فاطمه نقش زمین شد، محسن از مادر جدا شد
شد خزان باغ مدینه می‌زند زهرا به سینه(2)
پیکــر پـاک محمّد تا سه شب روی زمین بود
آب غسلش اشک چشمان امیرالمؤمنین بود
شد خزان باغ مدینه می‌زند زهرا به سینه(2)
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه دوم)
سیدرضا مؤیّد
ای مدینه شهر دین، کو رسول‌الله
یــا امیــرالمـؤمنین، کـــو رسول‌الله
ای مدینـه کو بــلال، تا اذان گوید شرح این داغ گران، بر جهان گوید
ای مدینه شهر دین، کو رسول‌الله
یــا امیــرالمـؤمنین، کـــو رسول‌الله
رحمــةللعــالمین، رفتــــه از عـــالم درجهان زد رحلتش، شعله‌‌های غم
ای مدینه شهر دین، کو رسول‌الله
یــا امیــرالمـؤمنین، کـــو رسول‌الله
ســرزنـد بــا داغِ دل، لالــۀ صحـرا تا شود در دشت غم، همدم زهرا
ای مدینه شهر دین، کو رسول‌الله
یــا امیــرالمـؤمنین، کـــو رسول‌الله
دانه دانه اشک غم،بر رُخش ریزد نـالــۀ یــا ابتـــا، از دلــش خیـــزد
ای مدینه شهر دین، کو رسول‌الله
یــا امیــرالمـؤمنین، کـــو رسول‌الله
چشم حق بین علی،اشک‌ریزان است خنــده دیگـر از لـب او گـریزان است
ای مدینه شهر دین، کو رسول‌الله
یــا امیــرالمـؤمنین، کـــو رسول‌الله
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه سوم)
محمود شریفی (کمیل)
امشب مدینه تاصبح در اشک و آه و غوغاست
بــابـای نــازنینـت مهمـــان حـــق‌تعـــالی است
گــرید از این ماتم محـراب و منبر هم
یا فاطمه یا زهرا
چشم از جهان فـروبست امیّد و آرزویت
در احتضــار دیــدار خــوابیــده روبـــرویت
گشته کفن قرآن یا پیکر ایمان
یا فاطمه یا زهرا
پایــان عمــر بـابــا یــا ابتــدای غمهاست
تنها تویی امیدش علی غریب و تنهاست
محنت قرین گردید خانه‌نشین گردید
یا فاطمه یا زهرا
سیلی زند به رویت دشمن میانِ خانه
بینـی بـه تـن نشـانـه از ضــرب تـازیانه
حقّ ذویِ القربی گردد چنین اعطا
یا فاطمه یا زهرا
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه چهارم)
ژولیده نیشابوری
مدینه در غم و انـدوه پیمبـر بـود
ناله‌کنـان دل زهـرای مطّهـر بـود
آسمـان‌ها دیده گـریان، رحلت پیغمبر ما است
وامصیبت تا قیامت، خاک ماتم بر سر ما است
یا الهی یا الهی یا الهی یا الهی
در این عزا می‌چکد خون دل از دیده‌ها
ارض و سمـــا مـی‌زنــد نــــالۀ واغــربتا
چشــم حیــدر پرستاره، مصطفی رفته ز دنیا
در کنــــــار بستـــــر او دختـــــرش ام‌ّابـیـهــا
یا الهی یا الهی یا الهی یا الهی
فرشتگان همگی شور و نوا سر کنید
دو دیـده را ز غــم ختــم رُسُل تر کنید
گشته یاران شهر یثرب، در عزای او سیه‌پوش
شمع نورانی عمرش گشته مظلومانه خاموش
یا الهی یا الهی یا الهی یا الهی
بـه نالــۀ دل زهــرای پــریشـان قسم
بـه گریۀ شب هـر فرد مسلمان قسم
تــا قیــامت از پیمبــر، لحظــه‌ای دل بـرنگیرم
تــا کـــه بـــا حــبّ علی و آل پیغمبــر بمیرم
یا الهی یا الهی یا الهی یا الهی
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه پنجم)
غلامرضا سازگار
شور محشر شده، در مدینه بپا
رفته از این جهــان، خـاتم الانبیا
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
تیـــره از دود آه، مـلـک داور شده
شیر حق مرتضی، بی برادر شده
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
شهــر یثـرب فتـاد، در بلائی عظیم
مرتضی بی‌کس و فاطمه شد یتیم
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
بستـه شـد دیـدۀ خـاتم المرسلین
دخترش فاطمه، گشته نقش زمین
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
در مـــدینـه بگـوش، آیـد این زمـــزمـه
کشته شد پشت در، محسن فاطمه
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه ششم)
سیدهاشم وفایی
بنشین دمـی کنـارم، ای دختـر حَزینم
تــا خـوب وقـت رفتن، روی تـو را ببینم
یا فاطمه یا زهرا (2)
من می‌روم از اینجا، با حال خسته بابا
امّــا در انتظــارت، آنجــا نشستـه بــابا
یا فاطمه یا زهرا (2)
تو دل شکسته هستی،من بغض در گلویم
مــــن از رخِ کبــــودت، تــــو از فـــراق رویـم
یا فاطمه یا زهرا (2)
بــا کـه بگـویم ای گُل، از ظلم این زمانه
گـــل طــاقتــی نـدارد، در پیـش تازیـانه
یا فاطمه یا زهرا (2)
نـاله مزن کزین غم، چون موج در خروشم
از پشت در صدایت، فـردا رسـد به گوشم
یا فاطمه یا زهرا (2)
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه هفتم)
مرحوم رضا سراج شیرازی
شور ماتم در جهان است یا که شور محشر است
نــــالۀ جــنّ و بشـــر از غــم بـه عـرش اکبـر است
ماتم پیغمبر است (2)
این چه غوغایی است کاین‌سان گشته پیدا در جهان
هـــر طــــرف بینـــم بـــه گــردون رفتـه از مــردم فغان
آه از دلهـــــا بـــــه گــــــردون مــی‌رود از هــر مکـــان
هر که را بینم ز خون دل دو چشم او تر است
ماتم پیغمبر است (2)
آنکـه بـودی مخـزن علـم خدا از دست رفت
آنکه شد در رتبه ختم الانبیاء از دست رفت
ای دریغا ای دریغـا مصطفـی از دست رفت
عالمی ماتم‌ســرا از رحلت آن سرور است
ماتم پیغمبر است (2)
باب امّت رفـت از دار جهـان سوی نعیم
امت مــرحومـه شد بعد از وفات او یتیم
از غـم جـانسوز او نالیـم بــا قلب دو نیم
سرور ما رفت از دنیا و دلها مضطر است
ماتم پیغمبر است (2)
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (نوحه هشتم)
محمود شریفی (کمیل)
مدینه اشــک و آه حیـدر و زهـرا ببین
زمان می‌نالد و می‌گرید از ماتم زمین
که بسته چشم خود، رسول عالمین
پس از او مـی‌شود، علی خانه‌نشین
واویلا واویلا
مدینه بسته شد درهای وحی از آسمان
گُــلِ خلقت شود امشب میــان گِل نهان
کند با دست خود، علی او را کفن
بنـــالد فـاطمــه: مــرو بـابـای من
واویلا واویلا
کشد آه از جـدایی مسجد و حنّانه‌اش
که خالی مانده جای سجدۀ جانانه‌اش
نمی‌آیــد دگـــر، بــه محــراب نماز
دگر کس نشنود، از او صوت حجاز
واویلا واویلا
نوحه رحلت پیامبر اکرم صل الله علیه واله
یک ماه خون گرفته7
خــاک عـــزا بـر سـر ایام
بر همه عالم شده اعلام
رحلــت پیغمبـــر اسـلام
یا محمّد یا محمّد
شهر نبی محشر کبراست
یتیمـی حضـــرت زهـراست
اول تنهــــــایی مـــولاست
یا محمّد یا محمّد
عزای ختم‌المرسلین است
علی دگر خانه‌نشین است
فاطمه‌اش نقش زمین است
یا محمّد یا محمّد
بـــر ضــد آیـــۀ شـریفــه
در اوج فتنـــۀ سقیفــــه
دشمن دین شده خلیفه
یا محمّد یا محمّد
اهــل سقیفــه گــــل ندارند
در بیـت زهــــرا هیــــزم آرند
خود را مسلمان می‌شمارند
یا محمّد یا محمّد
اهل مدینه پست پستند
با شیرحق مخالف استند
پهلوی زهـرا را شکستند
یا محمّد یا محمّد
خــون ولایت را مکیدند
کلام حـــق را نشنیدند
دین خدا را سر بریدند
یا محمّد یا محمّد
در رحلت پیامبر اکرم صل الله علیه واله
یک ماه خون گرفته7
شهــر مدینـه صحنــۀ صحـرای محشراست
بـــاور کنیـم عمـــر جهـــان رو بـه آخر است
مـلـک خـــدای عــــزوجـل خیمـــۀ عـزاست
کـی صـاحب عـزاست؟ خـداونـد اکبر است
در بیــت وحــــی آمــده در مـی‌زنـــد اجـــل
ایــن لحظــۀ یتیـمــی زهـــرای اطهــر است
جــاری اسـت اشــک دیـدۀ شیــرخدا علی
انگــار آب غســل نبـی اشـک حیــدر است
عتـــرت غــــریـب گشتــه و قـرآن بـه زیــر پا
دسـت امیـن وحــی خــداوند بـر سر است
بـــاور کنیـد بــر جگـــر شیــــر حــــق علـی
داغ نبـــی فقــط نــه کــه داغ بــــرادر است
رکـن علـی شکسته و از بــس شده غریب
از غصه گشته مثل همایی کـه بی‌پر است
یـــارب بـــر او تـو فــاطمــه‌اش را نگـــــاه‌دار
زهـــــرا بــــــرای شیــرخـدا رکن دیگر است
مــــویی مبـــاد کـــم ز ســـر فـاطمه شــود
کــو دست و تیغ و بازوی سردار خیبر است
«میثــم» اگــــر رســول خــدا رفت از جهان
نفس نبی به خلق امام است و رهبر است
در رحلت حضرت رسول اکرم صل الله علیه واله
یک ماه خون گرفته7
سیاه روز جهان در غم رسول خداست
عـزای ختم رسل ماتم رسول خداست
غـریب گشتـه جهـان و غـریب‌تر ز همه
علی ولی خدا ابن‌عـم رسول خداست
کتـاب وحــی خداوندگـــار و اهــل‌البیت
قـوی‌ترین سنـد محکـم رسول خداست
امیـن وحی ز ســوز درون بــزن فـریاد
بگو به حضرت زهرا سرت سلامت باد
مدینـه شهــر پیمبــر پیمبــــرت چــــون شد
بــــزرگ رهبـــر تــــوحید‌پـــــرورت چـون شد
علـــی! یگـــانــه وصـــــی پیمبــــر اعظــــم
بگــو بـــه اهــل مدینـه بـــرادرت چــون شد
تو نفس احمد و او نفس توست پس تو بگو
کسی کـه جـان بـودی بـه پیکرت چون شد
سراسـرت شـده در دود آه پوشیـده
چه روی داده که زهرا سیاه پوشیده
مـدینــه صحنــــۀ روز قیــــامـت کبــــراست
مدینه محفل فریاد و اشک و آه و عزاست
گـــرفتـه زانـــوی غــم در بغــل امام حسن
به ماه چهره روان اشک سیدالشهداست
نشستـه گــــرد یتیمـــی بـــه چهـرۀ زینب
بـه تـن لبـاس عـزا مثـل مـادرش زهراست
شده است خیمۀ غم ملک خالق ازلی
خمیده قـامت زهرا شکسته رکن علی
منــافقیـن کــه ز کفــــار بـدتـرنـد همــه
بـه فتنـه دشمـن دیـــن پیمبــرنـد همـه
سقیفه مرکز شورای شومشان گشته
بــه فکــر بستـن بـــازوی حیــدرند همه
گـرفته‌اند بســی شـور در همین شـورا
بــه دور خــانــۀ زهـــرای اطهـــرند همه
چه فتنه‌های عظیمی که زیر سر دارند
خدا کنـد کـه از این فتنه دست بردارند
چـه فتنه‌ایست کـه دیـن را کنند قــربانش
چـه فتنه‌ای کـه فقط محشر است پایانش
چه فتنه‌ای که در آن کشته می‌شود زهرا
چـه فتنـه‌ای کــه شــــود پـــایمـال قرآنش
چـه فتنــه‌ای کــه رود بـر فــراز نیـزه در آن
سـر امـــــام حسیـــن و ســـــر جـوانانش
چـه فتنـه‌ای که جنــایـات تا ابد اثـرش
چه فتنه‌ای که معاویه می‌شود ثمرش
دَرنــد سینــــۀ عمــــــار را در ایــن فتنه
کُشنـد میثــــم تمــــــار را در ایــن فتنه
قسم به حق نـه فقط قتل میثم و عمار
کُشنـد عتــــرت اطهـــار را در ایــن فتنه
دو دست بسته ز خانه به جانب مسجد
بــــرنـد حیـــدر کـــــرار را دریــــن فتنـــه
به آن خدای کـه ذات مقدسش ازلی است
شهید اول این فتنه محسن بن علی است
مگو سقیفه بگــو جنـگ بــا کتاب خدا
مگو سقیفه بگــو قتـــل سیـدالشهدا
مگو سقیفه بگــو مقتـل امـام حسین
مگو سقیفه بگــو ظهـــر روز عـــاشورا
مگو سقیفه بگو خنجری به حنجر دین
مگو سقیفه بگو خیزران و طشت طلا
مگو سقیفه بگو قتلگاه حجر و سعید
مگو سقیفه بگـو مجلس شـراب یزید
خـدا گـواست کــه اهـــل خطــا خطـــا کردند
پـس از رســـــول بــــه اولاد او جفـــــا کـردند
هــزار بــار پــس از آن سقیفـــه تــــــا امـــروز
علیـه دیـــــن خـــداونــــد کــــودتــــــا کــردند
پس از سقیفه چه خون‌ها که ریخت از شیعه
پس از سقیفـه چـه ســرها ز تــن جدا کردند
ولی عصر، امام زمان تو میدانی
ز دشمنـان خـدا انتقام بستانی
امیـد شیعـه یگـانه مسیــح مکتــب ما
بیـا کـه جان ز فـراقت رسیده بر لب ما
چقـد ظلم و جنایت چقدر شیعه‌کشی
عزیز فاطمه غیر از تو کیست صاحب ما
بیــا کـه منتظــر بــــرق ذوالفقــار تـوایم
بیـا کـه روز شــود بــا ظهـور تو شب ما
گنـاه شیعـه فقط مهر خاندان شماست
خروش «میثم» فریاد شیعیان شماست
رسول اکرم صل الله علیه و اله و سلم
یک کربلا عطش
در مـدینه امــروز رستخیز عام است
هـم سوگ پیمبر هم داغ امام است
در حریم اهل دل شد بلای غم نازل
وای از دل زهرا
خانه نبوت، بی شمع و چراغ است
آشیـانه وحــی، مـرکز دو داغ است
امّت شده بی سرور بی امام و بی رهبر
وای از دل زهرا
کینه های پنهان، کرده کار خود را
حـاکـم سقیفـه بستـه بـار خود را
بعد مصطفی مولا بی کس شده و تنها
وای از دل زهرا
پـــاداش پیمبــر زهـــــرا زدن اوست
یک شاهد صادق چاک کفن اوست
او کجا، کجا سیلی آه از آن رخ نیلی
وای از دل زهرا
عــــالم همـه دانند مجتبی غـــریب است
چون علی،حسن هم دروطن غریب است
یاران دلش آزردند قصد جان او کردند
وای از دل زهرا
آن شب گه افطار چون که روزه واکرد
زهـــر کـــــوزه آب، حـــاجتش روا کرد
آسوده شد از غم ها رفت در بر زهرا
وای از دل زهرا
برنداشت دشمن بازهم ازو دست
تـــا تـن و کفـن را بــا تیـر بپیوست
جسم ناطق قرآن شد ز تیر گلباران
وای از دل زهرا
چلچراغ رحمت
یک کربلا عطش
آیــد از مـدینه پیک غـم بـا فغان که رسول اکرم رفته ازاین جهان
خــاطر بَضعـــه ُالنبی شکستـه گــرد یتیمـی بـه رخش نشسته
یا زهرا
کوکب رسالت شدنهان درزمین دل ز امت برید خـاتم المرسلین
امـت مـــــرحـومـه پــــــدر ندارد ســـایه مــرحمت بــه سر ندارد
یا زهرا
چلچراغ رحمت واژگون شدای وای دل آل علی غرق خون شدای وای
بــــال و پـــــر روح الامین شکسته رکـــــــن امیــــرالمـؤمنین شکسته
یا زهرا
بستـه شد دریغا باب خانه وحی مــانده بـی کبــوتر آشیـانه وحی
ورق ورق گشتـــه کتـــاب قـــرآن جهــل و تعصب شد حجاب قرآن
یا زهرا
بــا وفـات احمد زنده شد جهالت زآتش ستم سوخت گلشن عدالت
نخلــه دیــن را بـه تبــر شکستند ثمـــر بـــریدند و شجــــر شکستند
یا زهرا
مــردم منافق نقشه ها کشیدند تـــا دل از ولایت مــرد و زن بریدند
دسـت صنــم را بــه وفا فشردند دست صمد بسته به کوچه بردند
یا زهرا
خــانه علــی را در شـرر گرفتند انتقـــام پـــدر، از پســر گرفتند
زلـــزلـه در عـــرش بــرین فتاده محســن زهــرا بـه زمین فتاده
یا زهرا
برق آتش کجا؟بیت طاها کجا؟ تازیانه کجا؟ جسم زهرا کجا؟
فــاطمه جــز داغ جگـــر نــدارد تـــاب فشــــــار میـخ در ندارد
یا زهرا
آتشی که آن روز از مدینه سر زد شعله اش حسن را بردل وجگرزد
غــــریب تنهــــای وطــن وای وای شهیـــد مظلـــوم حسن وای وای
یا زهرا
روزه بود و افطار ز آب آتشین کرد داغ مــــاتم او عـالمی غمین کرد
ریخــت دل خون شده اندر برش شاهد خون های دلش خواهرش
یا زهرا
جعده خوش اداکرد حق همسری را هـدیه به حسن داد خونین جگری را
آن کـــه بُـــدی خــون جگـر حاصلش همسـر بی عــاطفــه شــد قـاتلش
یا زهرا
مهمان علی شد با قلب کبابش غـــربتش نمـایـان از قبـر خرابش
خـــدای مـا بـه جانِ غم نصیبش روزی مـــــا کـــــن حــرم غریبش
یا زهرا
زخم زبان
یک کربلا عطش
رفتـــی و بـی تــو راحتـی از مــا گـریخته
شــادی ز قلــب فــــاطمه بــابـا گــریخته
امـت دگــــر ز خــــانه مـا پــا کشیده اند
چنـــدان کـــه خنـده از لـب زهـرا گریخته
وضع مدینه هم زخیانت عوض شده است
آن عطــر مهــر و عــاطفه زین جا گریخته
زخــــم زبــان زننـد بــه مــا جـای تسلیت
از ایـــن گــــــروه روح تســــلّا گـــــریختـه
همسـایگــان ز گـــریه مـرا سرزنش کنند
شــــادی ز مـا و رحـــم از این ها گریخته
حتی بِـلال هـم بـه علی سـر نمـی زند
او هــــم ز ســوء واقعــه گـــویـا گریخته
حضرت رسول صل الله علیه و اله و سلم
یک کربلا عطش
من که این گونه پـدر محو تماشای توام دخترت فاطمه ام غمزده زهرای توام
گــــریه ام را بنگــــر خنـده بــزن بر رویم بـــاغبانا نـه مگـر مـن گـل زیبای توام
دم آخـــر سخنـی گـوی تسلّایـم بخش زان که افسرده چوآیینه سیمای توام
بـــارها از شفقت دسـت مـرا بوسیدی وینـت آواز کـه مـــن ام ابیهـــای توام
حالیادست به پیش آرکه بوسم دستت من که پـرورده این دست توانای توام
پــاسخش داد نبـی کـی گل زیبای پدر ازهمه بیش به فکر تو وغم های توام
بعـد مـن بـاز شـود بـاب ستـم بـر رویت سخـت امـروز در اندیشه فردای توام
صبرکن زآن چه رسد برتو و برجان علی بـس جگرسوخته بهر تو و مولای توام
بینــــم آن شعله و دیوار و در و اندر بین شــــــاهـد زمـــزمـه وا اَبتـاهای توام
لیکن از عترت من زودتر آیی به برم
در جنـان منتظر دیدن سیمای توام
وداع حضرت رسول صل الله علیه و اله و سلم
یک کربلا عطش
جــان پــدر از برم زود سفر می کنی
آه کـه از دختـرت قطع نظر می کنی
گفتی ام از امتت رسدخطرها به من
ازچه رهایم به گرداب خطر می کنی
گــاه مـرا گفتـه ای قصه غصب فدک
گــاه مـــرا آگه از ضـربت در می کنی
سوز مصیبت بود هرچه نظر می کنم
برق جدایی بود هرچه نظر می کنی
نوحه حضرت رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم
یک ماه خون گرفته2
عزای ختم المرسلین است گـریان امیــرالمــؤمنین است
این بانگ جبرییل امین است
وای محمد وای محمد
ملـک خـدا را غـم گــرفته مدینــه را مــاتم گـرفتـه
زهـرا به خـانه دم گرفته
وای محمد وای محمد
دیگــر میــان انجمــن هــا علـی شــده تنهـای تنهــا
از غربتش بشنـو سخن ها
وای محمد وای محمد
در بیــت وحـی از آستـانه آتـش کشـد هر سو زبانه
زهـــرا کجــا و تــــازیــانه
وای محمد وای محمد
اهـل مـدینه ظــالم استند شیـر خـدا را دست بستند
پهلـوی زهرا را شکستند
وای محمد وای محمد
فاطمه بی صبر و شکیب است حبیـب را وصـــل حبیـب است
مـولا علی دیگر غریب است
وای محمد وای محمد
روح محمـد کـرده پــرواز دوبـاره باب فتنه شد باز
غصب خلافت گشته آغاز
وای محمد وای محمد
رحلت پیامبر صل الله علیه و آله و سلم
یک ماه خون گرفته2
بند اول
گفتم که عمر ماه صفر رو به آخراست دیدم شروع محشرکبرای دیگر است
گردون شده سیاه و فضا پر زدود و آه تاریک تر ز عرصة تاریک محشر است
گـــرد مــلال بـر رخ اسلام و مسلمین اشک عزا به دیدۀ زهرای اطهراست
گفتم چه روی داده که زهرازند به سر دیــدم کـه روز، روز عزای پیمبر است
پـــایـان عمــر سیــد و مـــولای کائنات آغـــاز دور غــربت زهرا و حیدر است
قـــرآن غـــریب و فاطمه از آن غریب تر اسلام را سیـــاه بـه تن، خاک بر سر است
روی حسین مانده به دیوار بی کسی چشم حسن به اشک دوچشم برادر است
ای دل بیـــا گریۀ زینب نظاره کـن
مانند پیرهن جگر خویش پاره کن
بند دوم
زهـــرا بــه خانه و ملک الموت پشت در از بهـر قبض روح شـــــریف پیــامبر
ازهیچ کس نکرده طلب اذن و ای عجب بی اذن فـاطمه ننهد پـای پیش تر
بـــا آن کـــه بود داغ پدر سخت، فاطمه در باز کرد و اشک فرو ریخت ازبصر
یـک چشـم او بــه ســوی اجـل چشم دیگرش محـــو نگـــاه آخـــر خـود بود بر پدر
اشک حسن چکیده به رخسارمصطفی روی حسیـــن بـر روی قلب پیـامبر
دیگر نداشت جان که کند هردو را سوار بر روی دوش خویش به هر کوی وهر گذر
زدبوسه ها به حلق حسین ولب حسن از جان و دل گرفت چو جان هر دو را به بر
هر لحظه یاد کرد به افسوس و اشک و آه
گـــاهی ز طشت و گـــاه ز گــودال قتلگاه
بند سوم
پیغمبری که دید ستم های بی شمار ازکس نخواست اجررسالت به روزگار
چـون ارتحال یافت خلایق شدند جمع تـــا هدیه ای دهند به زهرای داغدار
گـــویا نداشت شهر مدینه درخت گل کــــآن را کننـد در قـــدم فــاطمه نثار
بر دوش بارهیزمشان جای دسته گل رنـگ شــــرارت از رخشان بود آشکار
بـــابی کـــه بـــود زائــر آن سید رسل آتـش زدنـد عـــاقبت آن قوم نا به کار
برروی دست وسینة آن بضعة الرسول تقدیم شدسه لوحه به عنوان افتخار
سیلـی و تـــازیانه و ضـــرب غلاف تیغ ای دل بگیر آتش و ای دیده خون ببار
آید صدای فاطمه از پشت در بـه گوش
تا صبح روز حشر مباد این صدا خموش
بند چهارم
دردا کـه بعد فاطمه روز حسن رسید روز ملال و غصــــه و رنج و محن رسید
اززهرهمسرش جگرش پاره پاره شد بس تیرهاکه لحظة دفنش به تن رسد
بعد از حسن به نیزه عیان شد سـر حسین بیـش از هــــزار زخـم ورا بر بدن رسید
بــر پیکری کـه بــود پر از بوسۀ رسول ازگردوخاک ونیزه شکسته کفن رسید
از جـــامه هـای یــــوسف کرببلا فقط بـر زینـب ستــم زده یــک پیرهن رسید
پــــاداش آن نصــــایح زیبـا از آن گروه
تیرش درون سینه،سنان بردهن رسید
“میثم"بگوبه فاطمه زآن خیمه هاکه سوخت یــک کـــربلا شرارۀ آتش به من رسید
مـــــرثیـه خــــــوان خـــامس آل عبــا منم
در خیمه های سوخته اش سوخت دامنم
رحلت حضرت رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم( نوحه)
یک ماه خون گرفته
عزای ختـم المرسلین است
یـا غـربت قـرآن و دین است
گـریان امیــر المؤمنین است
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
بــر پـا شـده شـور قیامت
خانه نشین گشته امامت
ســـرِ علـی بـادا سلامت
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
مدینه را سوز و خروش است
ناله ی فاطمه به گوش است
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
مدینـه را ماتـم عظماست
واقعـه ی محشر کبراست
توطئه ی کشتن زهراست
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
ســروِ قـد زهرا خمیده
رنـگ از رخ مــولا پریـده
داغ رســول الله دیــده
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
بیت ولایت شده بسته
حیدر در خانـه نشسته
پهلوی فاطمه شکسته
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
خـلاف حکـم ازلــی شد
پامال حرمت ولــی شد
غصب خلافت علی شد
وامصیبت، وامصیبت وامصیبت، وامصیبت
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
فرم در حال بارگذاری ...
فید نظر برای این مطلب