اولین معارفه علی عليه السلام در حج
بعد از ورود کاروان به مکه، حجاج باقی مانده از اطراف مکه و افراد عقب مانده از کاروان به آن ها ملحق شدند.در مدت اقامت کاروان در مکه اتفاقات مهمی به وقوع پیوست که به آن ها اشاره خواهد شد.
عرشيان و روز غدير
احمد بن محمد بن ابينصر بزنطي [از بزرگان اصحاب ائمه علیهم السلام ] مي‌گويد:
در منزل امام هشتم علي بن موسي الرضا علیهما السلام نشسته بودم، جمع بسياري نيز در منزل حضرت گرد آمده بودند که گفتگو در باره روز غدير آغاز شد؛ بعضي از افراد وجود روز غدير را در صدر اسلام منکر شدند و بعضي آن را از شعائر اسلامي ميدانستند. در اين هنگام، علي بن موسي الرضا علیهما السلام فرمود: پدرم از جدم «جعفر بن محمد» چنين نقل ميکرد:
آسمانيان روز غدير را بهتر از زمينيان مي شناسند، خداوند در بهشت برين ساختمان بزرگي را به خود اختصاص داده است؛ اين ساختمان از آجرهاي نقره و طلا ساخته شده، در آن صد هزار گنبد از ياقوت سرخ و صد هزار گنبد از ياقوت سبز وجود دارد، خاک و گلهاي به کار گرفته شده در اين قصر از مشک و عنبر است، در آن چهار جوي (يا رودخانه) به چشم ميخورد که در هر يک از آنها خمر و آب زلال و شير و عسل جريان دارد; در اطراف اين جويبارها درختان انبوهي از ميوه هاي مختلف روييده، بر روي آنها پرندگاني پرواز ميکنند که بدنشان از لؤلؤ و پرهايشان از ياقوت است؛ آنها با پرواز خويش صداهاي دلنوازي ايجاد ميکنند.
روز غدير در اين قصر بزرگ باز ميشود؛ فرشتگان و اهل آسمانها تسبيح گويان به قصر داخل ميشوند؛ آن پرندگان به پرواز درآمده در جويبارها خود را مرطوب ميسازند و سپس به آن مشک و عنبر آغشته کرده، و عطرش را در فضاي ملکوتي قصر منتشر ميسازند؛ فرشتگان الهي به نام فاطمه زهرا سلام الله علیها به يکديگر هديه ميدهند؛ چون پايان روز غدير فرا ميرسد، به فرشتگان گفته ميشود به جايگاههاي خويش برگرديد شما تا سال آينده، مثل چنين روزي، از اشتباه و لغزش در امان هستيد و بدانيد همه اين موهبت ها به خاطر عظمت پيامبر ما محمد و وصي او علي بن ابيطالب - عليهما السلام - است.
پی نوشت :
[1]. تهذيب الاحکام، ج6، ص 24، ح9، باب19; بحارالانوار، ج 94، ص9 - 18.
برگرفته از : غدیر در سیره اهل بیت علیهم السلام
به قلم : احمد زمانی
عذاب آسماني بر دشمن غدير
واقعه‌ي عجيبي که به عنوان يک معجزه، امضاي الهي را بر خط پايان غدير ثبت کرد جريان «حارث فهري»[1] بود که در آخرين ساعات روز سوم، بهمراه دوازده نفر از
اصحابش نزد پيامبر صلي اللَّه عليه و آله آمدند و او از طرف بقيه گفت:
اي محمد سه سؤال از تو دارم: شهادت به يگانگي خداوند و پيامبري خود را از جانب پروردگارت آورده اي يا از پيش خود گفتي؟ آيا نماز و زکات و حج و جهاد را از جانب
پروردگار آورده اي يا از پيش خود گفتي؟ آيا اين علي‌بن‌ابي‌طالب که گفتي: «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ…» از جانب پروردگار گفتي يا از پيش خود گفتي؟
حضرت در جواب هر سه سؤال فرمودند:
خداوند به من وحي کرده است، و واسطه ي بين من و خدا جبرئيل است، و من اعلان کننده‌ي پيام خدا هستم و بدون اجازه‌ي پروردگارم خبري را اعلان نمي‌کنم.
حارث گفت:
«خدايا، اگر آنچه محمد مي‌گويد حق و از جانب توست سنگي از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناکي بر ما بفرست». و به روايتي: «خدايا، اگر محمد در آنچه مي گويد صادق و راستگو است شعله‌اي از آتش بر ما بفرست»!!
همينکه سخن حارث تمام شد و به راه افتاد، خداوند سنگي از آسمان بر او فرستاد که از مغزش وارد شد و از دُبُرش خارج گرديد و همانجا او را هلاک کرد.
در روايت ديگر: ابر غليظي ظاهر شد و رعد و برقي به وجود آمد و صاعقه اي رخ داد و آتشي فرود آمد و همه ي آن دوازده نفر را سوزانيد.
بعد از اين ماجرا، آيه نازل شد: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ، لِلْکافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ…»، يعني «درخواست کننده اي عذاب واقع شدني را درخواست کرد که کسي نتواند آن را دفع کند».
پيامبر صلي اللَّه عليه و آله به اصحابشان فرمودند: آيا ديديد و شنيديد؟
گفتند: آري.
با اين معجزه، باز هم بر همگان مسلم شد که «غدير» از منبع وحي سرچشمه گرفته و يک فرمان الهي است.
پی‌نوشت:
بحارالانوار: ج 37 ص 136 و 162 و 167. عوالم: ج 3:15 ص 56 و 57 و 129 و 144. الغدير: ج 1 ص 193.
برگرفته از کتاب: 14 قرن با غدیر
به قلم: محمد باقر انصاری
برکات عيد غدير
بزرگ ترین عید مسلمین
روزی حضرت علي بن موسي الرضا علیهما السلام رو به احمد بن محمد ابي نصر کرد و فرمود:
اي فرزند ابونصر، هر جا که بودي روز غدير سمت مرقد امير مؤمنان - عليه السلام - بشتاب.
1 - خداوند گناهان شصت ساله هر مؤمن زيارت کننده او را ميآمرزد.
2 - خدواند، به برکت روز غدير دو برابر گروهي که در ماه رمضان، شب قدر و شب عيد فطر آزاد ميکند، از آتش جهنم ميرهاند.
3 - پروردگار يک درهم انفاق به مستحق را هزار برابر پاداش خواهد داد.
سپس فرمود:
روز غدير به برادران ديني خود برتري و فضيلت ده و مردان و زنان با ايمان را خوشحال و مسرور نما.[1]
پی نوشت :
[1]. تهذيب الاحکام، ج6، ص 24، ح9، باب19; بحارالانوار، ج 94، ص9 - 18.
برگرفته از : غدیر در سیره اهل بیت علیهم السلام
به قلم : احمد زمانی
آيا ولايت اميرالمؤمنين فقط در روز غدیر اعلام شد؟
اعلام ولايت امام علي علیه السلام پيش از غدير بارها و بارها توسط پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله مطرح گرديده بود.
بريده بن خضيب اسلمي مي گويد:
روزي رسول خدا صلی الله علیه و آله به جمعي و به من امر فرمود :
سَلِّمُوا عَلَى عَلِيٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِين
به عنوان امیرالمومنین به [حضرت] علی [علیه السلام] سلام کنید.
ما هفت نفر بوديم از جمله ابوبکر، عمر، طلحه و زبير ، که پیامبر این فرمان را به ما داد. ما به او به لفظ يا اميرالمؤمنين، سلام کرديم، با آنکه رسول الله زنده و در کنار ما بود. [1]
رسول خدا صلی الله علیه و آله بارها از امامت امام علي علیهم السلام و يازده فرزند او، امامان معصوم علیهم السلام ، سخن گفته بود.
در روز غدير براي امامت امام علي علیه السلام و ديگر امامان معصوم علیهم السلام بيعت گرفته شد که فرمود:
فَأُمِرْتُ أَنْ آخُذَ الْبَيْعَةَ مِنْكُمْ وَالصَّفْقَةَ لَكُمْ بِقَبُولِ ماجِئْتُ بِهِ عَنِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فى عَلِىٍّ أميرِالْمُؤْمِنينَ وَالأَوْصِياءِ مِنْ بَعْدِهِ الَّذينَ هُمْ مِنِّى وَمِنْهُ إمامَةٌ فيهِمْ قائِمَةٌ، خاتِمُها الْمَهْدىُّ إِلى يَوْمٍ يَلْقَى اللَّهَ الَّذى يُقَدِّرُ وَ يَقْضي.
از این روی مامورم که از شما پیمان بگیرم که دست در دست من نهید در پذیرش آن چه از سوی خداوند درباره «علی امیرمومنان» آورده ام و درباره اوصیای پس از او که
از من و اویند. این امامت در میان آنان پایدار است و فرجام آنان « مهدی » است و استواری پیشوایی تا روزی است که او با خداوند قدر و قضا دیدار کند (قیامت).[2]
پی نوشت :
[1]. الارشاد شیخ مفید ، جلد 1 ، صفحه 48 [نقل به مضمون]
[2]. الاحتجاج ، جلد 1 ، صفحه 65
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
