گنجینه معارف( آثار اطاعت از خداوند ، صلاح بندگان، اسرار نماز ، سخن از مهدی(عج) در معراج)

آثار اطاعت از خداوند 
امام باقر علیه السلام فرمود: خداوند به داود علیه السلام وحی کرد که: ای داود، به قومت از جانب من ابلاغ کن که هر کدام از بندگانم را که به اطاعت خود امر می کنم و او اطاعت می کند، بر من حق است که من نیز از آنان اطاعت کنم و آنها را در اطاعت خود یاری دهم. اگر چیزی از من بخواهند به آنان می دهم و اگر دعایی کنند اجابت می کنم. اگر به من توسل جویند آنان را حفظ می کنم و اگر از من طلب کفایت نمایند، همه امور آنان را کفایت می کنم. اگر به من توکل نمایند من ایشان را حفظ می کنم و اگر همه مخلوقات قصد او را کنند، من در برابر آنها حایل می شوم.

 
صلاح بندگان 
امام باقر عَلَیهِ السَّلَامُ به نقل از پیامبر اکرم صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فرمود:

خداوند عزّ و جلّ فرموده است: به راستی بعضی از بندگان مؤمن من، چیزی بهتر از بی نیازی، توسعه در زندگی و صحّت بدن به صلاحشان نیست، مگر آن که، پس آنها را مبتلا و آزمایش می نمایم به وسیله ثروت، گشایش در زندگی و تندرستی در وجودشان؛ و امور دین و معتقداتشان را اصلاح خواهم نمود.

بعضی دیگر از بندگان آنهایی هستند که به مصلحت امور دین ایشان نیست مگر فقر، ته دستی و مریضی های جسمی، پس ایشان را به بیچارگی، تنگدستی و امراض جسمی مبتلایشان می گردانم؛ و بدین صورت امر دینشان اصلاح خواهد شد.

حضرت افزود: خداوند فرموده است: و من داناتر و آگاه ترم به آنچه که صلاح امور دین و دنیای بندگانم باشد.

و به راستی بعضی بندگان مؤمن در عبادت من جدّیت و تلاش می کنند، پس از رختخواب و خواب لذیذ خود بر می خیزند و برای من با تهجّد شبانه عبادت می کنند و خود را در عبادت من خسته می نمایند، پس ایشان را در یکی دو شب به بی حالی و خواب آلودگی مبتلا می نمایم با این که بر ایشان نظر رحمت دارم، سپس شب را به صبح می آورند و بر می خیزند در حالتی که خود را ملامت و سر زنش می کنند.

و اگر او را با آنچه که می خواهد و علاقه دارد رهایش کنیم دچار خودخواهی و عُجب گشته و چنین حالتی او را در فتنه خودبینی می اندازد و اعمال و عبادات او سبب بدبختی و هلاکتش می گردد که حتّی در حال تقصیر و کوتاهی هم از وجود خود راضی می گردد تا جایی که گمان می کند که برترین عبادت کنندگان است، و در عبادت خدا از حدّ تقصیر تجاوز می کند و از من دور می گردد با این که گمان می کند به من نزدیک است، پس عمل کنندگان مؤمن در اعمال خودشان به ثواب من تکیه و اعتماد نکنند.

به درستی که ایشان اگر تلاش و کوشش کنند و خود را در عبادت من به خستگی بیندازند، باز هم در عبادت من تقصیر و کوتاهی کرده و به حقیقت محتوای عبادت من نرسیده و به آنچه از کرامات و نعمت های بهشتی آرزو می کنند دست نخواهند یافت؛ و لکن اگر به رحمت من وثوق نموده و به فضل من امیدوار باشند و به حُسن ظنّ من اطمینان کنند، رحمت من در چنین حالتی نصیبشان خواهد شد و از بهشت رضوان من به ایشان خواهد رسید و آمرزش و بخشش من شاملشان می گردد، که همانا من خدای بخشاینده و مهربان هستم و به آن نامیده شده ام.

اسرار نماز
امام صادق علیه السلام نقل کرده وقتی حضرت رسول صلی الله علیه و آله به معراج رفت، به وی وحی شد: ای محمد، به صاد (آبی بود که از سمت راست عرش خداوند جاری شده) نزدیک شو، محل سجدگاهت را بشوی و پاک کن و برای خداوندت درود بفرست. حضرت محمد صلی الله علیه و آله به صاد نزدیک شد. بعد خدا به وی وحی کرد: رویت را بشوی. چون تو می خواهی عظمت من را تماشا کنی.

بعد هم بازوهایت را بشوی. چون تو کلام مرا با دستت می گیری. بعد هم به سرت مسح بکش با رطوبت همان آبی که در دستهایت مانده، بعد هم با دست راست به پشت پای راست و با دست چپ به پشت پای چپ مسح بکش. چون من مبارک کردم تو را و تو در جایی قدم برمی داری که تاکنون پای کسی بدین جا نرسیده است.

بعد هم خداوند فرمود: ای محمد، رو به حجر الاسود بایست و به تعداد حجابهایم برایم تکبیر بگو. چون حجابها هفت تا بودند لذا تکبیرها هم در نماز هفت تا شدند. بعد هم خداوند فرمود: ای محمد. نام مرا ببر و بلافاصله فرمود: به من حمد هم بکن. وقتی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ»، شروع به شکر و سپاس نمود. خداوند فرمود: ذکر مرا ناتمام گذاردی، دوباره بخوان. بعد هم خداوند فرمود: ای محمد، این کلمات را بخوان «اللَّهُ أَحَدٌ، اللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ یلِدْ وَ لَمْ یولَدْ، وَ لَمْ یکنْ لَهُ کفُواً أَحَدٌ».

بعد هم خداوند وحی می فرماید: به رکوع برو ای محمد. حضرت محمد صلی الله علیه و آله به رکوع می رود. بعد وحی آمد: در حالی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله در رکوع بود، بگو: «سُبْحَانَ ربّی الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ». حضرت محمّد صلی الله علیه و آله سه مرتبه این را تکرار می کند. بعد خطاب می رسد که: سرت را از رکوع بردار و برای خداوندت سجده کن. حضرت محمد صلی الله علیه و آله از رکوع بلند می شود. خداوند می فرماید: ای محمد، به سجده بیفت. حضرت محمّد صلی الله علیه و آله با دست و پایش به زمین می افتد و سرش را به زمین می گذارد. خطاب می آید بگو: «سُبْحَانَ رَبِّی الْأَعْلَی وَ بِحَمْدِهِ». حضرت محمّد صلی الله علیه و آله سه مرتبه آن را می گوید. بعد خطاب می آید:

سرت را از سجده بردار و در حال نشستن باش. وقتی که حضرت سرش را از سجده برمی دارد، به عظمت خداوند نگاه کرد که برایش تجلی کرده بود. دوباره حضرت محمد صلی الله علیه و آله بی اختیار به سجده رفت.

خداوند به وی فرمود: بلند شو. وقتی که حضرت محمّد صلی الله علیه و آله سر پا می ایستد، خطاب می آید: بخوان، همان سوره را که قبلا خواندی. بعد هم وحی می فرماید که: إِنَّا أَنْزَلْناهُ را بخوان. چون این سوره بیانگر نسبت تو و اهل بیت تو به خداوند تا روز قیامت می باشد. بعد هم حضرت محمد صلی الله علیه و آله در مرتبه دوم در رکوع و سجود، همان کارها را کرد که در رکعت اول کرده بود. بعد خطاب آمد: ای محمد، سرت را بردار، خداوند تو را ثابت نمود. وقتی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله خواست بلند شود، خطاب آمد: ای محمد، بنشین. حضرت نشست. بعد خداوند فرمود: نعمتهای مرا که به تو داده ام به یاد آور و نام مرا ذکر کن. بعد هم الهام کرد که بگو: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی کلُّهَا لِلَّهِ» بعد هم خداوند فرمود: ای محمد، بر خودت صلوات بفرست و بر اهل بیتت هم صلوات بفرست. بعد حضرت محمد صلی الله علیه و آله متوجه سمت راستش شد، دید چند تن از ملائکه و انبیاء و پیامبران بزرگ در کنارش هستند. به حضرت محمد صلی الله علیه و آله گفته شد: ای محمد، بر آنان سلام بفرست. لذا حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود: «السَّلَامُ عَلَیکمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ». بعد خداوند فرمود: من سلام و رحمت و برکات به تو و به اولادت می فرستم. بعد خداوند به حضرت محمد صلی الله علیه و آله وحی کرد که: متوجه سمت چپ نباشد.

 سخن از مهدی(عج) در معراج
ابن عباس از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده که حضرت فرمود: وقتی در شب معراج به آسمان هفتم رسیدم و از آنجا به سدره المنتهی و از آنجا هم به سوی حجابهای نوری رفتم، خداوند مرا صدا کرده فرمود: ای محمد، تو بنده منی و من خدای تو هستم. پس برای من خاضع باش و به من عبادت کن و به من توکل نما. بدرستی که من از حیث بندگی و دوستی و رسالت تو راضی هستم و به برادرت علی هم خلافت دادم و او را باب علم قرار دادم. پس او حجت من بر بندگانم و امام برای خلقم می باشد.

بوسیله او دوستان و دشمنان من شناخته می شوند (یعنی هر کس او را دوست بدارد و به امامت او معتقد باشد دوست من است و هر کس او را بامامت قبول نکند و با وی دشمنی نماید دشمن من است). باز هم بوسیله او حزب من از حزب شیطان تمیز داده می شود. بوسیله او دین من قوام پیدا می کند و احکام من نافذ می باشد و حدود قوانین من معلوم و محفوظ می گردد. و به خاطر تو و او و امامان از صلب او به بندگانم رحم می کنم. و بوسیله مهدی قائم از شما، زمین خود را آباد می کنم که تسبیح و تقدیس و تکبیر و تمجید من در زمان او زیادتر می شود.

و بوسیله او (مهدی قائم) روی زمین را از دشمنانم پاک می کنم و اولیای خود را وارث زمین می کنم و بوسیله او سخنان کافران را پایین می آورم و کلمه من والاتر می شود و به خاطر او من بندگان کشورها را دوست می دارم. و به خاطر او با مشیت خودم همه خزاین و دفینه های داخل زمین را بیرون می ریزم و با اراده خودم او را به پنهانیها و آشکارها آگاه می کنم و با ملائکه خودم او را تأیید می نمایم تا بتواند امر مرا در روی زمین نافذ کند و دین مرا بلندتر سازد. آن امامان والی حق من هستند و مهدی هم بنده صادق من می باشد.

منبع حوزه نت