عدم ارتباط با نامحرمان

از گفتار و رفتار سرور زنان، صدیقه‌ی طاهره علیهاالسلام به دست می‌آید که ارتباط زنان با نامحرمان باید به حداقل برسد و به هنگام برخورد با نامحرم، پوشیده و با عفاف کامل باشند؛ به گونه‌ای که این ارتباط، تحریک‌زا و تهییج‌کننده نباشد، تا عفت عمومی آسیب نپذیرد.
فاطمه علیهاالسلام فرمود: بهترین چیز برای زنان، عدم ارتباط با مردان نامحرم است، به گونه‌ای که مردی آنان را نبیند و آنان نیز مردی را نبینند.
به هنگام نیاز و ضرورت برخورد با مردان نامحرم نیز، شایسته است زنان ما، همانند آن اسوه‌ی عفاف عمل کنند. آنچنان که حضرت زهرا علیهاالسلام پوشیده و در حجابی کامل به گونه‌ای که حتی قدمهایش نیز در لباسهایش پنهان شده بود، پا به مسجد گذارد و برای احقاق حق، گرچه کوبنده، لیکن از پشت پرده سخن گفت.
باید دید چه زنانی در جامعه‌ی ما توانسته‌اند، در برخورد با مرد بیگانه از رفتار دختر پیامبر خویش، سرمشق بگیرند؟ آنان که در برخورد با نامحرمان و سخن گفتن با آنان، نه حرمت ایمانی خویش را پاس می‌دارند و نه از پوشش کامل و خوبی برخوردارند؟! با این وضع آیا می‌توان پیروی از آن تجسم عفاف ملکوت را ادعا کرد؟
از حضرت زهرا علیهاالسلام می‌پرسند: چه هنگامی زن به خدای خویش نزدیک‌تر است؟ پاسخ می‌دهد: هنگامی که در اندرون خانه است.
این سقوط زن نیست که در خانه بماند، بل از دیدگاه حضرت زهرا علیهاالسلام معراج زن و اوج پرواز اوست. چه این که در خانه‌ماندن زن، آبادی و جریان درست زندگی خانوادگی و ارضاء عاطفی روانی شوهر و فرزندان را از یک سو و کاسته شدن زمینه‌ی بسیاری از مفاسد اجتماعی را در پی دارد.
لیکن، در سایه‌ی حضوری بی‌پروای زن در محیط بیرون، گذشته از این که محیط خانه روبه خرابی می‌گذرد و شوهر و فرزندان، پناه خویش را از دست می‌دهند، جامعه و محیط بیرون، نیز آلوده می‌گردد. و این چیزی نیست که نیازمند اثبات باشد. اگر چشم بر واقعیت‌ها نبندیم، واقعیت خود گویا و نمایان است.

 مناقب این شهر آشوب، ج 3، ص 227.