صلوات بر حضرت موسى بن جعفر علیه السلام

صلوات بر حضرت موسى بن جعفر علیه السلام

مؤلف گوید سید جلیل علىّ بن طاوس سلام الله علیها در مصباح الزّائر در یکى از زیارات حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام این صلوات را بر آن حضرت که محتوى است بر شمّه اى از فضائل و مناقب و عبادت و مصائب آن جناب نقل کرده البّته زائر از فیض خواندن آن خود را محروم نکند.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیتِهِ وَصَلِّ عَلى موُسَى بْنِ جَعْفَرٍ
خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش و درود فرست بر موسى بن جعفر
وَصِىِّ الاَْبْرارِ وَاِمامِ الاَْخْیارِ وَعَیبَةِ الاَْنْوارِ وَوارِثِ السَّکینَةِ
وصى آقایان نیکوکار و پیشواى خوبان و گنجینه انوار و وارث آرامش
وَالْوَقارِ وَالْحِکمِ وَالاْثارِ الَّذى کانَ یحْیى اللَّیلَ بِالسَّهَرِ اِلَى
و وقار و فرزانگى و آثار (و نشانه ها) آن بزرگوارى که شب زنده دار و بیدار بود تا هنگام
السَّحَرِ بِمُواصَلَةِ الاِْسْتِغْفارِ حَلیفِ السَّجْدَةِ الطَّویلَةِ وَالدُّموُعِ
سحر و پیوسته مشغول استغفار بود، همدم و رفیق سجده هاى طولانى و اشکهاى
الْغَزیرَةِ وَالْمُناجاتِ الْکثیرَةِ وَالضَّراعاتِ الْمُتَّصِلَةِ وَمَقَرِّ النُّهى
ریزان و مناجات بسیار و زارى و ناله پیوسته بود، و هم او مقر عقل و خرد
وَالْعَدْلِ وَالْخَیرِ وَالْفَضْلِ وَالنَّدى وَالْبَذْلِ وَمَاءْ لَفِ الْبَلْوى وَالصَّبْرِ
و عدالت و نیکى و فضیلت و بخشش و جود و عطا بود و نیز آن حضرت خوگرفته بود به بلا و شکیبائى
وَالْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ وَالْمَقْبوُرِ بِالْجَوْرِ وَالْمُعَذَّبِ فى قَعْرِ السُّجوُنِ
و پایمال ظلم و ستم گشت و به ظلم و جور در قبر رفت و در سیاه چالهاى زندان
وَظُلَمِ الْمَطامیرِ ذِى السّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیوُدِ وَالْجَِنازَةِ
وسلولهاى تاریک تحت شکنجه و عذاب بودآن بزرگوارى که ساق پایش از فشار حلقه هاى کند و زنجیر شکسته و خرد شد و صاحب آن
الْمُنادى عَلَیها بِذُلِّ الاِْسْتِخْفافِ وَالْوارِدِ عَلى جَدِّهِ الْمُصْطَفى
جنازه مقدسى که جلوش جار مى زدند با کمار خوارى و سبکى و آنکه درآمد بر جدش مصطفى
وَاَبیهِ الْمُرْتَضى وَاُمِّهِ سَیدَةِ النِّسآءِ بِاِرْثٍ مَغْضُوبٍ وَ وَِلاَّءٍ
و پدرش (على ) مرتضى و مادرش بانوى زنان در حالى که ارثش به یغما رفته و حکومتش ربوده شده
مَسْلوُبٍ وَاَمْرٍ مَغْلوُبٍ وَدَمٍ مَطْلوُبٍ وَسَمٍّ مَشْروُبٍ اَللّهُمَّ وَکما
و در کار خود مغلوب دشمنان گشته ، و دشمن ریختن خونش را مى خواست با زهرى که به او خورانیدند خدایا چنانچه
صَبَرَ عَلى غَلیظِ الِْمحَنِ وَتَجَرَّعَ غُصَصَ الْکرَبِ وَاسْتَسْلَمَ لِرِضاک
او صبر کرد بر سختى محنت و سرکشید جرعه هاى گرفتارى را و تن داد به رضایت تو
وَاَخْلَصَ الطّاعَةَ لَک وَمَحَضَ الْخُشوُعَ وَاسْتَشْعَرَ الْخُضوُعَ وَعادَى
و اطاعت کرد تو را از روى اخلاص و بى آلایش در برابرت فروتن گشت و خضوع نمود و دشمنى کرد
الْبِدْعَةَ وَاَهْلَها وَلَمْ یلْحَقْهُ فى شَىْءٍ مِنْ اَوامِرِک وَنَواهیک لَوْمَةُ
با بدعت و بدعت گزاران و سرزنشهاى ملامت کنندگان بهیچوجه و در هیچ یک از اوامر و نواهى تو در او مؤ ثر
لاَّئِمٍ صَلِّ عَلَیهِ صَلوةً نامِیةً مُنْیفَةً زاکیةً توُجِبُ لَهُ بِها شَفاعَةَ اُمَمٍ
نگشت درود فرست بر او درودى با برکت و بلندمرتبه و پاکیزه که موجب شود بدان شفاعت امتهائى
مِنْ خَلْقِک وَقُروُنٍ مِنْ بَرایاک وَبَلِّغْهُ عَنّا تَحِیةً وَسَلاماً وَآتِنا مِنْ
از خلق تو را و شامل مردمانى از قرون گذشته شود و برسان به او از جانب ما تحیت و سلامى و بده به ما از
لَدُنْک فى مُوالاتِهِ فَضْلاً وَاِحْساناً وَمَغْفِرَةً وَرِضْواناً اِنَّک ذوُ
نزد خویش به پاداش دوستى او فضل و احسان و آمرزش و خوشنودى خودت را که تو داراى
الْفَضْلِ الْعَمیمِ وَالتَّجاوُزِ الْعَظیمِ بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
فضلى همگانى و گذشت بزرگى هستى به رحمتت اى مهربانترین مهربانان