شجره طوبي12

روحانى هر جایى نباید برود، هر جایى نباید بنشیند. مثلا كنار خیابان روى جدول ننشیند یا در مكان‏هاى عمومى و پر رفت و آمد، یا جایى كه همه روى زمین نشسته‏اند، بالاى صندلى ننشیند و اگر مجبور بود بنشیند در نشستن هم مراعات كند، مثلاً یك پا را روى پاى دیگر نیندازد.
نباید به چنین عالمى نگاه كنى باید بروى علما و بزرگان را نگاه كنى، مراجع تقلید، علماى ربانى و معلمین اخلاق.
این‏ها بعضى از عرفیات است كه باید رعایت شود بقیه را هم خودت با این‏ها قیاس كن البته ممكن است یك كار در جایى عرف باشد و همان كار در جاى دیگر خلاف عرف باشد.
نمى‏گویم این‏ها حرام است ولى از باب حَسَناتُ الأبرارِ سَیئاتُ المُقَرَّبین است.
بعضى كارها، براى عوام مردم، اشكالى ندارد ولى براى ما روحانیون خوب نیست. ممكن است یكى در اخلاق خیلى عالى باشد ولى با وضع زندگى و با قیافه‏اش و با رعایت نكردن این عرفیات مردم را از دین بیزار كند.
حضرت رسول اكرم (صلى‏ الله‏ علیه‏ وآله) فرموده‏اند: «بدترین علماى امت من كسانى هستند كه مردم را از ما گمراه مى‏كنند و راه‏هایى كه به سوى ما است قطع مى‏ كنند. مردم بر این‏ها درود مى ‏فرستند در حالى كه این‏ها مستحق لعنت هستند». و همچنین امام صادق (علیه ‏السلام) فرموده‏اند: «كه عیسى بن مریم (علیه‏ السلام) فرمود: واى بر علماى بد كه چگونه آتش دوزخ بر آن‏ها زبانه كشد.» اگر این عرفیات را رعایت نكردى پیش‏نماز نشو. چرا كه رعایت نكردن عرفیات به فتواى بعضى از مراجع تقلید به عدالت ضرر مى‏زند و پشت سر تو نمى‏شود نماز خواند.

منبع:
مجله یاس، شماره 34

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5