سرّ اهتمام امامان علیهم السلام در دعا برای ظهور امام زمان علیه السلام

 بیان راز و سرّ اهتمام فراوان ائمه طاهرین علیهم السلام در دعا به حضرت صاحب الزمان علیه السلام و طلب فرج و ظهور آن جناب از خداوند عالمیان .

دعا کردن برای کسی، فرع و نشانه محبّت به آن فرد می باشد. و مهم ترین سبب و علّت محبّت و دوستی نیز آن است که کسی وجود دیگری را منشأ خیر و برکت بداند و همین وجود خیر در هر کسی مقتضی و موجب محبّت به اوست. پس هر قدر معرفت و شناخت ما به وجود خیر و نیکی در کسی بیشتر گردد، محبّت به او نیز بیشتر و کامل تر خواهد شد و هر چه محبّت زیادتر باشد اهتمام در دعا به وجود مبارک او نیز بیشتر می گردد.

البته واضح و روشن است که معرفت و شناخت حقیقی نسبت به وجود مبارک حضرت صاحب الزمان «عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف» و شناسایی خیرات و نیکی های وجود اقدس آن حضرت به صورت کامل برای هیچکس جز رسول خدا و ائمه طاهرین «صلی اللَّه علیه و علیهم» ممکن و میسّر نیست؛ زیرا که آنان از شجره طیبه واحدی می باشند و کسی دیگر از مخلوقات را توان آن نیست که به شؤون و مقامات آنان احاطه پیدا کند. بنابراین محبّت ایشان به آن جناب، از اکمل و اعظم محبّت هاست؛ به همین جهت است که آنان، بیش از هر کسی در دعا به وجود مبارک امام زمان علیه السلام و طلب فتح و نصرت و فرج برای آن حضرت اهتمام و سعی و تلاش دارند.

از همین بیان نیز نکته و علّت فرمایش امام صادق علیه السلام روشن می شود، در آن حدیثی که شیخ نعمانی در کتاب «غیبت»خود روایت کرده که حضرت فرمودند:«اگر من زمان حضرت قائم علیه السلام را درک می نمودم، تا زنده بودم او را خدمت می کردم».

مؤمنان نیز همچنین هستند؛ یعنی هر کدام که معرفت و شناختش به امام زمان علیه السلام و خیرات وجود مبارک آن جناب کامل تر است، محبتش نیز کامل تر خواهد بود و هرچه محبتش کامل تر باشد، اهتمام و سعی او نیز در دعاگویی به آن حضرت کامل تر و زیادتر است.

یا رب آن طلعت زیبا ز پس پرده غیبت

تو برون آور و ما را به لقایش برسان

آنچه مانع ز ظهورش شده از جا بردار

وانچه اسباب ظهور است برایش برسان

دشمنانش همه تن ها ز روان خالی ساز

دوستانش همه را بوسه به پایش برسان

منبع آثار و برکات دعا برای امام زمان (علیه السلام)/ مولف محمدتقی موسوی اصفهانی