(زمين مقدس )

(زمين مقدس )
(حضرت على بن الحسين عليه السلام ) فرمودند:
خداوند متعال بيست و چهار هزار سال قبل از اينكه زمين كعبه را خلق كند و آن را حرم قرار دهد، (زمين كربلاء را آفريد و آن را حرم امن و مبارك گردانيد) و هر گاه حق تعالى بخواهد، كره زمين را بلرزاند و حركتش دهد (شايد كنايه از قيامت باشد) (زمين كربلاء را همراه تربتش در حالى كه نورانى و شفاّف هست ، بالا برده و آن را در برترين باغ هاى بهشت قرار دهد و بهترين مسكن در آنجا مى گرداندش و ساكن نمى شود در آن مگر انبياء و مرسلين ).
(يا بجاى اين فقره فرمودند: و ساكن نمى شود در آن مگر رسولان و اولوالعزم ). (اين زمين بين باغ هاى بهشت مى درخشد). همان طورى كه ستاره در خشنده بين ستارگان نور افشانى مى نمايد، نور اين زمين چشم هاى اهل بهشت را تار مى كند و با صدائى بلند مى گويد:
(من زمين مقدّس و طيّب و پاكيزه و مباركى هستم كه سيدالشهداء عليه السلام و سرور جوانان اهل بهشت را در خود دارم .)(4)
بوى بهشت مى وزد از كربلاى تو

اى كشته اى كه جان دو عالم فداى تو

در حيرتم چه شد كه نشد آسمان خراب

وقتى شنيد ناله واغربتاى تو

رفتى بپاس حرمت كعبه به كربلا

شد كعبه حقيقى دل كربلاى تو

اجر هزار عمره و حج در طواف توست

اى مروه و صفا به فداى صفاى تو

با گفتن رضا بقضائك بقتلگاه

شد متحدّ رضاى خدا با رضاى تو

تو هر چه داشتى بخدا دادى ، حسين

فردا خداست جلّ جلال جزاى تو

نام كتاب : داستانهايى از خاك تربت امام حسين (ع)

نويسنده : شهيد احمد مير خلف زاده و على مير خلف زاده