عبادات و پيوند امام باقر عليه السّلام با خدا

روايت شده: امام باقر عليه السّلام براى انجام حجّ، از مدينه به سوى مكّه رهسپار شد، وقتى كه در مكّه وارد مسجد الحرام شد، و به كعبه نگريست و بلند بلند گريه كرد، سپس طواف كعبه نمود، و پس از طواف، در مقام ابراهيم نماز خواند، وقتى كه سر از سجود برداشت، ديده شد كه محل سجده‏ اش بر اثر اشك فراوانش، تر شده است.
و آن حضرت وقتى كه خنده می کرد، متوجّه خدا شده، عرض مى‏ كرد :اللّهمّ لا تمقتنى: «خدايا بر من خشم نكن».

امام صادق عليه السّلام فرمود:
«هنگامى كه چيزى پدرم را غمگين مى ‏نمود، امر مى‏ كرد تا زنان و كودكانش جمع شوند، سپس دعا مى ‏كرد و آنها آمين می گفتند».
نيز فرمود:
«پدرم بسيار ذكر خدا می گفت، گاهى همراه او می رفتم، آن حضرت ذكر خدا می ‏گفت، و وقتى كه با مردم گفتگو می كرد، از ذكر خدا غافل نمى‏ گشت، و همواره مى ‏ديدم كه زبانش به ذكر «لا اله الّا اللّه» حركت مى‏ كند. آن حضرت ما را جمع مى‏ كرد و به ذكر الهى امر مى ‏نمود، تا خورشيد طلوع كند، و هر كدام از ما كه تلاوت آيات قرآن را مى‏ توانست، او را امر به آن مى ‏كرد، و هر كدام كه نمی توانست امر به ذكر مى‏ كرد».

 منبع: برگرفته از کتاب “نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام"، شیخ عباس قمی, ص: 215