سوره‌ی امام حسین(ع) کدام سوره است؟
کدام سوره از قرآن به نام امام حسین(علیه السلام) است؟
بر اساس برخی از روایات سوره‌ی مبارکه‌ی «فجر» به سوره‌ی امام حسین(علیه السلام) مشهور است.[1] امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: سوره‌ی فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره‌ی حسین(علیه السلام) است. هر کس آن‌را بخواند در بهشت هم درجه با حسین بن علی(علیه السلام) خواهد بود.[2]
در قسمت‌های نهایی این سوره، نفس آرام و مطمئنه مورد خطاب قرار گرفته است. خداوند او را به سوی خود می‌خواند و داخل بندگان خاص خود می‌کند و سپس او را به بهشت جاودان دعوت می‌کند.[3]
به طور مسلم مصداق روشن نفس مطمئنه وجود مبارک امام حسین(علیه السلام) است و شاید به همین دلیل است که این سوره را سوره‌ی امام حسین(علیه السلام) نامیده‌اند.[4]
[1]. عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، تحقیق، رسولی محلاتی، سید هاشم، ج 5، ص 571، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، 1415ق. «اقرؤوا سورة الفجر فی فرائضکم و نوافلکم، فانها سورة الحسین بن على علیهما السلام…».
[2]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج 10، ص 730، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.
[3]. فجر، 27-30. «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی».
[4]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 26، ص 439، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
