#وبلاگ_فانوس
سبک زندگی طلبه 4
بیانات رهبری
روحانیت دارای قداست است. مردم به من و شما که نگاه می‌کنند، به خاطر لباسمان، شأنمان و شغلمان، حساب خاصی برای ما باز می‌کنند و یک تقدسی قائلند. بعضی از گناهانی که خودشان می‌کنند، خیال می‌کنند ماها نمی‌کنیم؛ بعضی از کارهای خیری که خودشان انجام نمی‌دهند، خیال می‌کنند ما انجام می‌دهیم؛ خیال می‌کنند ماها دائم در حال ذکر الهی و توجه به پروردگار - که غالباً از آن غفلت می‌شود - هستیم؛ یک چنین تصوراتی درباره‌ی ما دارند. البته این تصورات را نباید تقویت کرد. امام سجاد (سلام‌اللَّه علیه) در یکی از ادعیه‌ی صحیفه‌ی ثانیه‌ی سجادیه از خدای متعال شش چیز می‌خواهد، که یکی‌اش این است: «و لبّاً راجحاً»؛ باطنم از ظاهرم بهتر باشد. ماها در این زمینه گرفتاریم. باید باطنمان از ظاهرمان بهتر باشد. این قداست را چگونه حفظ کنیم؟ حفظ قداست با سلامت مالی، سلامت اخلاقی و حفظ زیّ طلبگی است. نمی‌گوییم عبای پاره به دوشمان بیندازیم؛ معنای زیّ طلبگی این نیست. معنایش این است که در دنیاطلبی مثل دنیاطلبان عمل نکنیم؛ هر چه هوس کردیم، بخواهیم. من قبلها روایتی دیدم که هر کس هر چه دلش خواست بپوشد، هر چه دلش خواست بخورد و هر مرکوبی که دلش خواست سوار شود، این شخص پیش خدای متعال ملعون است. این شأن پولدارها و پول‌پرستهاست. ما هم فلان چیز را هوس می‌کنیم، اما حالا پول نداریم، به‌مجردی که پول گیرمان آمد، فوراً می‌رویم آن را تهیه می‌کنیم؛ منتظریم که از این صد جزء اشرافیگری، وقتی این یک جزئش فراهم شد، نود و نه جزء دیگر را هم در فرصتهای دیگر همین‌طور بتدریج فراهم کنیم. این شأن طلبگی نیست. شأن طلبگی این است که انسان یک زیّ متوسطی همراه با قناعت، سلامت مالی و سادگی به طور نسبی برای خودش نگه دارد. سلامت اخلاقی، خیلی مهم است. آن وقت قداست حفظ خواهد شد.

#وبلاگ_فانوس
سبک زندگی طلبه 2
طلبه‌ای که برای رضای خدا به دنبال علم است باید در مقابل هر علم و دانشی و انتقال از بابی به باب دیگر خود را ناچیز و نیازمند ببیند‎؛ فرهنگ دینی ما می‎گوید: «اطلبوا العلم‏ من‏ المهد الى‏ اللحد» اساسآً حوزه علمیه فارغ التحصیل ندارد، یعنی اینکه طلبه نباید با یاد گرفتن چند اصطلاح مغرور و از حالت تواضع خارج شود

این هشدار امام صادق علیه السلام را همه باید جدی بگیرند به خصوص همسایگان مسجد که فرمود:
یکی از شاکیان در قیامت «مَسْجِدٌ خَرَابٌ لَا یُصَلِّی فِیهِ»(3) مسجد ویرانی است که در آن نماز خوانده نمی شود

روایتی دیدم که نوشته بود:همسایگان مسجد چه کسانی هستند؟
جواب:تا70خانه کنار مسجد از چهار طرف مسجد جزء همسایگان مسجد میباشند

امیرالمومنین علیه السلام در سخنی که درباره آینده امت اسلامی است چنین می گوید:
زمانی خواهد آمد که «لَا یَبْقَى فِیهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ»
در جامعه تنها آثار ضعیفی از قرآن و یا به تعبیری تنها نوشته های قرآن باقی می ماند
و دیگر هیچ. وَ مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا اسْمُهُ و از اسلام تنها نامی می ماند و دیگر هیچ

بی شک این وضعیت اسفناکی که امیرالمومنین علیه السلام از آن خبر داده است،

جامعه ما و سایر جوامع اسلامی را تهدید می کند. این تهدید وقتی عملی می شود

و چهره شومش را به نمایش می گذارد که اسلام واقعی از زندگی اکثری مردم رخت بربندد

و ملاک بایدها و نبایدهای زندگی، خوشامدها و بدآمدهای دلی باشد. به این ملاک پَست،

پُست ها و زد و بندهای داخلی و خارجی را هم می توان اضافه کرد.

نتیجه اینکه در جامعه اسلامی، اسلامی دیده می شود که امیرالمومنین علیه السلام فرمود،

فقط نامی که مردم و دولتمردان و حکومت آن را یدک می کشند و بس.

به جرأت می توان مصداق امروزی کلام امیرالمومنین علیه السلام،

حکومتهای عرب منطقه اند که در رأس آنها می توان به عربستان اشاره کرد.

کشوری که خود را پایتخت جهان اسلام می داند و در تیراژ میلیونی قرآن چاپ کرده و رایگان تقسیم می کند؛

مساجد گران و بی نظیری می سازد؛ اما در این مساجد سخنی علیه ظلم آمریکا گفته نمی شود؛

اما تا مجال باشد شیعه را رافضی خوانده و مردم را از خطر آن بیم می دهند

تا مبادا کسی به صراط مستقیم هدایت شود. به کشور اسلامی قشون کشی کرده و مساجد را تخریب می کند

و قرآن را آتش می زند؛ حلقه به گوش بودنش نسبت به دشمنان

قسم خورده اسلام هم چیز تازه ای نیست که کسی نداند و از آن بی خبر باشد.

سخن پایانی همان است که امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود:

«وَ نَحْنُ نَسْتَقِیلُ اللَّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ»؛

و ما از پروردگار مى‏خواهیم از لغزشی که از روی غفلت از ما سر مى‏زند، بگذرد.

پس باید به هوش و به کوش بود؛ نواقص را برطرف و اشتباهات را جبران کرد

و با گامهایی محکم و استوار به سمت ساخت جامعه ای حرکت کرد

که عاری از این معایبی باشد که امیرمومنان علیه السلام هشدار داد.

پی نوشت ها:

1) وسائل ‏الشیعة؛ ج 5 ص 202

2) از مشاهدات عینی نگارنده

3) الخصال ج1 ص142

4) نهج البلاغه کلمات قصار ش369

- راه حسین، کوتاه ترین راه رسیدن به بهشت است.

- خون جاری عاشورا، تا ابدیت در رگ و ریشه آزادگی جاری است.

- حسین، میزان سنجش صداقت آدمی است و قبول ولایت حسین، براتِ آزادی انسان از جهنم پلیدی هاست.

- عاشورا، عاشقانه ای آرام در قلب واقعه کربلاست.

- حسین، زیباترین نامی است که در شناسنامه بشر نوشته اند.

- عاشورا، صحنه نمایش فراگیر و فشرده تمامیت کارزار خوبی و بدی است.

- عاشورا، عرضه اثبات ظفرمندی انسان خداگونه بر سپاه ابلیس است.

- حسین، تفسیر بعثت، ترجمان نبوت و معنای امامت است.

- عاشورا، تداوم رسالت انسان در پهنه خلقت است.

- عاشورا، شراره عشق حق است که بر جان عاشقان حسین فرو می ریزد.

- ای خدا! جوششِ چشمه های عاشورا را در قلب ما جاری کن، و دل های ما را از زلال مهرش سیراب گردان.

- محرم، ماه محرم شدن در پیشگاهِ خدا و مَحرم شدن، با حسینیان است.

- عاشورا، انفجاری از نور بود و تابشی از حق، که بر اندیشه ها تجسم کرد.

- عاشورا، قرارگاه عشق است و پناهگاه عاشقان. کیست که از این معبر عبور کند و قرار و پناه نگیرد؟

- عاشورا، تکلیف است و عاشورایی شدن عمل به تکلیف.

- هیچ نقطه ای در هویت هستی نیست که از حرکت و شعر و شعور عاشورایی خالی باشد.

- عاشورا، از جاذبه ها دل کندن و به جذبه دوست رسیدن است.

- محرم، ماه تجدید حیات بشریت است.

- عاشورا یک نیم روز بیش نیست که در آن، شهادت به روشنی بر سر تکلیف خویش ایستاده است.

- شهادت، طرحِ کربلاست و اسارت، شرح آن!

- این شمعِ وجودِ حسین است که محفلِ محرم را پیوسته روشن نگاه می دارد.

- حسین، نام آورترین نام و نامدارترین سردار بر چکاد روشنی هاست.

- حسین، تندیس ایمان و عشق الهی است.

- عاشورا، مجمعِ عمومی حماسه سازان هستی است.

- حسین(علیه السلام)، آرزوی جویندگان و آبروی یابندگان است.

- محرم، حریم حرم خدا و حرمت سنت حسین(علیه السلام) است.

- کربلا، عمیق ترین زخمی است که بر پیکر زمین نشسته، و رساترین فریادی است که در دهلیز تاریخ پیچیده است.

- نخل ها، از سنگینی داغ تبار علی(علیه السلام) خمیده اند.

- حسین(علیه السلام)، حماسی ترین شاهنامه جهان است.

- عاشورا، بغضِ گریه را می شکند و جام سینه را از خون لبریز می کند.

- محرم، ماه آمیختگی با حسین و آموختگی از حسین است.

- محرم، تنها ماهی است که در تقویم ها با سرانگشت خونین ورق می خورد.

- تاسوعا، مقدمه جان فشانی و عاشورا، سرفصل دلباختگی در محضر حسین علیه السلام است.

- برای شناخت و معرفت حسین علیه السلام، باید از مرزِ تاسوعا و عاشورا گذشت.

- حادثه عاشورا، کمر تاریخ را شکست و ماندگارترین باور را بر پهنه زمان نگاشت.

- کربلا چرا تشنه ای؟ این اشک زلال و شیرین نسل هاست که قطره قطره بر پهنای گونه دلت می بارد.

- محرم، سیاه پوش لحظه های عاشوراست.

- نام حسین(علیه السلام) را مشعل راهمان می کنیم تا در بیراهه های پرپیچ و خم گمراهی، گم نشویم.

- خون حسین(علیه السلام) و یارانش، قبله نمای کمال و سعادت است.

- امروز، درِ بوستان سرای عاشورا، با مقتل خوانی گریه گشوده می شود؛ پس «ای اشک ها بریزید».

- آسمان نینوا، در محضر این همه خون، از وسعت آبی خویش شرمسار است.

- عاشورا، جاده ای پر عبور برای عاشقانه های جگرسوزِ آب است.

- امروز، دل ها در حُسن ختام زیارت عاشورا، سجده سجده در خون افتاده اند.

- نگاه کن؛ حنجره قتلگاه، روبه روی آتش بوسه ها چه پاسخی دارد: «این کشته فتاده به هامون حسین توست».

- قدم به قدم، صدای «یا حسین» در کربلا کاشته شده است؛ مراقب باشیم روی حُرمت لاله ها پا نگذاریم!

- پررنگ تر از خون، حدیثی در عاشورا نوشته نشده است که دل های کربلایی آن را بخوانند.

- عطر تربت کربلا بر دوش قلم های عاشورایی نشسته است تا بنویسند: لبیک یا حسین!

- عاشورا، صحن مطهری بود که اذن دخول آن، خون عباس علیه السلام است و توسل به باب الحوائج، کلید ارتباط با فلسفه عاشورا.

در اتاق نشسته بودم كه از سوراخ شيشه شكسته‏ اى زنبورى به درون آمد و سپس پروازهاى اكتشافى را شروع كرد و بعد هم براى بازگشت آماده شد، اما به هر طرف كه مى‏رفت با شكست روبه ‏رو مى‏ گرديد. به شيشه مى‏ خورد و به زمين مى ‏افتاد تا اين كه ضربه‏ كفشى راحتش كرد.
اين درس من بود كه هنگام گرفتارى خود را به هر طرف نكوبم، بلكه به راه بازگشت فكر كنم و آن را بيابم و خود را خلاص كنم.

منبع : صفایی حائری علی، مسؤوليت و سازندگى، ص 109